باسلام. خواهر عزیزم در شرایط سختی قرار گرفته اید زیرا با توجه به متن سؤال به نظر می رسد شرایط خانوادگی تان یکی از عوامل زمینه ساز این موضوع در برادرتان بوده است ، پس شاید نتوان به راحتی این رفتار را در ایشان تغییر داد اما می توان با رفتار صحیح حداقل جلوی آسیب های بعدی را گرفت، و شما با وجود خونسردی نسبت به موضوع و درخواست کمک نشان داده اید که می توان امیدوار بود که حداقل خود شما اثرگذار باشید. شما نمی توانید این موضوع را از پدرتان مخفی کنید چون ممکن است سکوت ایشان عواقب وخیم تری در پی داشته باشد. اما توصیه می کنم فکر کنید ببینید جدای از پدر و مادرتان کسی هست که برادرتان بیشتر حرف شنوی را از او داشته باشد و به قول معروف روی حرفش حساب کند؟ در مورد پدرتان چه طور؟ آیا اینچنین فرد قابل اعتمادی که روی برادر و پدرتان تسلط داشته باشد می شناسید؟ اگر وجود دارد بهتر است از ایشان بخواهید که ابتدا با پدرتان صحبت کنند و سپس با وجود عصبانیتی که پیدا می کنند بتوانید به یک راه حل برسید که در مورد برادرتان چه کاری انجام دهید. اما اگر اینچنین فردی سراغ ندارید و می بینید اگر موضوع را به فرد دیگری بگویید جز فاش آن و بدنام کردن برادرتان کار دیگری انجام نداده اید، می توانید خودتان با برادرتان صحبت کنید و بدانید با جر و بحث و دزد و پلیس بازی وضع بدتر می شود. پس توصیه من این است که سعی کنید جو خانه تان را برای ماندن برادرتان بهتر کنید و در زمانی که برادرتان در منزل نیست موضوع را با پدرتان درمیان بگذارید و بعد از اینکه ماجرا را به پدرتان گفتید منتظر آشوب و عصبانیت باشید چون برای هیچ پدری آسان نیست که این موضوع را در مورد پسرش بشنود. و اگر می دانید برادرتان نسبت به خانه متعهد است همان موقع به او از طریق پیامک خبر دهید که چون واقعا نگران آینده اش هستید این موضوع را به پدرتان گفته اید ، چند ساعت دیرتر به منزل بیاید تا عصبانیت اولیه پدرتان فروکش کند، اما اگر می دانید احتمال اینکه با شنیدن این موضوع برادرتان به خانه برنگردند هست، لازم نیست به برادرتان خبر دهید اما زمانی موضوع را مطرح کنید که به جز شما و مادرتان سایر خواهر و برادرهایتان هم در منزل حضور داشته باشند و تنها از درگیری فیزیکی جلوگیری کنند، بعد از چند روز و چند هفته این عصبانیت کمتر می شود و بهتر می توانید دلیل این کار را در برادرتان متوجه شوید و راه حلی برای آن پیدا کنید.