احکام نماز بیماران | نماز و خون بواسیر
پرسش :
آیا با خون همورویید(بواسیر) داخلی یا خارجی می توان نماز خواند؟
پاسخ :
همه مراجع (به جز بهجت، تبریزی، صافی و مکارم): اگر از بواسیر، خونی به بدن یا لباس برسد، می تواند با آن نماز بخواند، و فرقی نیست که دانه بواسیر بیرون باشد یا در داخل بدن باشد.[1]
آیت الله بهجت: اگر از بواسیرى که دانه هاى آن بیرون نباشد، خونى به لباس یا بدن برسد، بنابر اظهر نمى تواند با آن نماز بخواند؛ مگر این که مضطر و مجبور باشد با همین لباس یا بدن نماز بخواند یا براى شخص او آب کشیدن یا تعویض آن ها مشکل و سخت باشد. اما خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است و یا این که دانه هاى آن در داخل است، ولى مثل بواسیرى که در بیرون است، بدن یا لباسش را نجس مى کند، بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[2]
آیت الله تبریزی: اگر از بواسیر که دانه هاى آن بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد و به مقدار درهم یا بیشتر باشد، بنابر احتیاط لازم است در صورت امکان آن را بشوید، و اما خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[3]
آیت الله صافی: اگر از بواسیری که دانههایش بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد در صورتى که زیاد تر از متعارف تجاوز به اطراف نکرده باشد نماز با آن صحیح است، اگر چه احتیاط آن است که با آن نماز نخواند، امـا بـا خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است مى شود نماز خواند و مراعات این احتیاط لازم نیست.[4]
آیت الله مکارم: در صورتى که زخمها در خارج بوده باشد، نماز خواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح و جروح است؛ ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بیرون آید، نماز خواندن با آن اشکال دارد؛ مگر در مواردى که عسر و حرج داشته باشد.[5]
تبصره: اگر خون بواسیر فقط در داخل است و به خارج سرایت نکرده است، نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 852.
[2]. توضیح المسائل، م 716 و استفتاءات، احکام لباس و بدن نمازگزار، س 95.
[3].توضیح المسائل، م 860.
[4]. صافی، توضیح المسائل، م 860.
[5]. مکارم، توضیح المسائل، م 778 و استفتاءات، ج 3، س 187.
منبع: احکام پزشکی و بیماران، سید مجتبی حسینی و سید محمدتقی محمدی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۴.
همه مراجع (به جز بهجت، تبریزی، صافی و مکارم): اگر از بواسیر، خونی به بدن یا لباس برسد، می تواند با آن نماز بخواند، و فرقی نیست که دانه بواسیر بیرون باشد یا در داخل بدن باشد.[1]
آیت الله بهجت: اگر از بواسیرى که دانه هاى آن بیرون نباشد، خونى به لباس یا بدن برسد، بنابر اظهر نمى تواند با آن نماز بخواند؛ مگر این که مضطر و مجبور باشد با همین لباس یا بدن نماز بخواند یا براى شخص او آب کشیدن یا تعویض آن ها مشکل و سخت باشد. اما خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است و یا این که دانه هاى آن در داخل است، ولى مثل بواسیرى که در بیرون است، بدن یا لباسش را نجس مى کند، بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[2]
آیت الله تبریزی: اگر از بواسیر که دانه هاى آن بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد و به مقدار درهم یا بیشتر باشد، بنابر احتیاط لازم است در صورت امکان آن را بشوید، و اما خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است بدون اشکال نماز خواندن با آن جایز است.[3]
آیت الله صافی: اگر از بواسیری که دانههایش بیرون نباشد، خونى به بدن یا لباس برسد در صورتى که زیاد تر از متعارف تجاوز به اطراف نکرده باشد نماز با آن صحیح است، اگر چه احتیاط آن است که با آن نماز نخواند، امـا بـا خون بواسیرى که دانه هاى آن بیرون است مى شود نماز خواند و مراعات این احتیاط لازم نیست.[4]
آیت الله مکارم: در صورتى که زخمها در خارج بوده باشد، نماز خواندن مانعى ندارد و ملحق به قروح و جروح است؛ ولى اگر زخم، داخل باشد و خون بیرون آید، نماز خواندن با آن اشکال دارد؛ مگر در مواردى که عسر و حرج داشته باشد.[5]
تبصره: اگر خون بواسیر فقط در داخل است و به خارج سرایت نکرده است، نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
پی نوشت:
[1]. توضیح المسائل مراجع، م 852.
[2]. توضیح المسائل، م 716 و استفتاءات، احکام لباس و بدن نمازگزار، س 95.
[3].توضیح المسائل، م 860.
[4]. صافی، توضیح المسائل، م 860.
[5]. مکارم، توضیح المسائل، م 778 و استفتاءات، ج 3، س 187.
منبع: احکام پزشکی و بیماران، سید مجتبی حسینی و سید محمدتقی محمدی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۴.