معنای واژه صلاة
پرسش :
کلمه صلاة به چه معناست؟ آیا پیش از اسلام نیز این واژه را به کار می بردند؟
پاسخ :
باید گفت ریشه های عبری، آرامی و سریانی نیز برای کلمه صلاة دیده شده است. پیش از ظهور اسلام، این واژه را پرستش گاه و نیایش معنا می کردند.(1) در اینجا به چند وجه تسمیه صلاه اشاره می کنیم:
1. شاید نماز را به سبب دعاهایی که در آن وجود دارد، «صلاة» نامیده اند،(2) همان گونه که در لغت نیز «صلاة» را دعا معنا کرده اند.
2. همچنین «صلاة» در لغت به معنای برکت از سوی خدا نیز آمده است و به دلیل آنکه نماز رحمتی از سوی پروردگار است، «صلاه» نامیده می شود.(3)
3. نماز را از آن رو «صلاة» گفته اند که به معنای بزرگداشت نیز آ مده است.
4. همچنین نماز را صلاة نامیده اند؛ چون که پیوند میان بنده و پروردگار است.(4)
«صلاة» در قرآن افزون بر معنای عبادت ویژه به معناهای دیگری نیز به کار رفته است که می توان به این موارد اشاره کرد: دعا،(5) درود،(6) آمرزش،(7) وسیله دعای خیر و آمرزش خواهی،(8) دین،(9) و قرآن خواندن در نماز.(10)
پینوشتها:
1- نمازشناسی، ج 1، ص 73.
2- فرید نهاوندی، رموز نماز، ص 207.
3- همان.
4- لسان العرب،
5- نک: احزاب: 32؛ توبه: 101.
6- نک: بقره: 157.
7- همان.
8- نک: توبه: 97.
9- نک: هود: 87.
10- نک: بنی اسرائیل: 110.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، قم: انتشارات مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1389.
باید گفت ریشه های عبری، آرامی و سریانی نیز برای کلمه صلاة دیده شده است. پیش از ظهور اسلام، این واژه را پرستش گاه و نیایش معنا می کردند.(1) در اینجا به چند وجه تسمیه صلاه اشاره می کنیم:
1. شاید نماز را به سبب دعاهایی که در آن وجود دارد، «صلاة» نامیده اند،(2) همان گونه که در لغت نیز «صلاة» را دعا معنا کرده اند.
2. همچنین «صلاة» در لغت به معنای برکت از سوی خدا نیز آمده است و به دلیل آنکه نماز رحمتی از سوی پروردگار است، «صلاه» نامیده می شود.(3)
3. نماز را از آن رو «صلاة» گفته اند که به معنای بزرگداشت نیز آ مده است.
4. همچنین نماز را صلاة نامیده اند؛ چون که پیوند میان بنده و پروردگار است.(4)
«صلاة» در قرآن افزون بر معنای عبادت ویژه به معناهای دیگری نیز به کار رفته است که می توان به این موارد اشاره کرد: دعا،(5) درود،(6) آمرزش،(7) وسیله دعای خیر و آمرزش خواهی،(8) دین،(9) و قرآن خواندن در نماز.(10)
پینوشتها:
1- نمازشناسی، ج 1، ص 73.
2- فرید نهاوندی، رموز نماز، ص 207.
3- همان.
4- لسان العرب،
5- نک: احزاب: 32؛ توبه: 101.
6- نک: بقره: 157.
7- همان.
8- نک: توبه: 97.
9- نک: هود: 87.
10- نک: بنی اسرائیل: 110.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، قم: انتشارات مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما، 1389.