درمان دررفتگی مادرزادی استخوان ران لگن در هر دو طرف
پرسش :
زنی ۳۵ ساله هستم که به طور مادرزادی هر دو پایم از ناحیه لگن در رفتگی دارند. در حدود یک سال است درد هم شروع شده است که اولش شدید بود اما بعد از استراحت آرامتر شده. الان در اثر اندکی پیاده روی دردش شدید میشود، چکار باید بکنم؟
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان نشدن دررفتگی مادرزادی ران در سنین کودکی و باقی ماندن آن برای سنین بزرگسالی مشکلات عدیده ای را برای بیمار بوجود میاورد. جااندازی دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بعد از بلوغ عملا امکانپذیر نیست. در این سنین سر استخوان ران کاملا به بالا تر از حفره استابولوم تغییر مکان داده، عضلات ناحیه لگن کوتاه شده، شکل حفره استابولوم تغییر کرده و غضروف مفصلی حتی اگر وجود داشته باشد کاملا تغییر ماهیت داده است.
دررفتگی های مادرزادی ران در سنین بالا انواع مختلفی دارند. در بعضی انواع، سر استخوان ران ارتباط خود با حفره استابولوم را تا حدودی حفظ کرده است. در این موارد به علت ساییده شدن این دو استخوان به هم درد بیمار در دهه سوم و چهارم زندگی شروع میشود. اگر سر استخوان ران در کنار استخوان لگن نبوده و درون توده عضلانی لگن مانده باشد بیمار یا اصلا دردی نداشته و یا این درد در دهه های بعدی عمر بروز میکند.
در مواردی که دررفتگی یکطرفه باشد پای طرف درگیر کوتاه تر میشود ولی در موارد دو طرفه ممکن است اندازه هر دو پا یکی باشد. با این حال چه در نوع یکطرفه و چه دو طرفه بیمار لنگش دارد. علت عمده این لنگش تغییر در بیومکانیک مفصل ران و ضعف عضلات آن است. کوتاهی اندام تحتانی در انواع یکطرفه هم میتواند از علل لنگش باشد.
در دررفتگی کامل مفصل ران وقتی هیچ تماسی بین سر استخوان ران و حفره استابولوم وجود نداشته و بیمار هم دردی در ناحیه لگن احساس نمیکند عمل جراحی کمک زیادی به بیمار نمیکند ولی در مواردی که بیمار درد دارد میتوان با انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران درد را از بین ببرد.
تصمیم به انجام عمل جراحی هم بر اساس شده درد است. دردی که با اندکی پیاده روی بیشتر میشود نیاز به درمان جراحی و تعویض مفصل دارد ولی در صورتیکه شدت درد کم باشد میتوان آن را تا مدتی با مسکن کنترل کرد.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان نشدن دررفتگی مادرزادی ران در سنین کودکی و باقی ماندن آن برای سنین بزرگسالی مشکلات عدیده ای را برای بیمار بوجود میاورد. جااندازی دررفتگی مادرزادی مفصل ران در سنین بعد از بلوغ عملا امکانپذیر نیست. در این سنین سر استخوان ران کاملا به بالا تر از حفره استابولوم تغییر مکان داده، عضلات ناحیه لگن کوتاه شده، شکل حفره استابولوم تغییر کرده و غضروف مفصلی حتی اگر وجود داشته باشد کاملا تغییر ماهیت داده است.
دررفتگی های مادرزادی ران در سنین بالا انواع مختلفی دارند. در بعضی انواع، سر استخوان ران ارتباط خود با حفره استابولوم را تا حدودی حفظ کرده است. در این موارد به علت ساییده شدن این دو استخوان به هم درد بیمار در دهه سوم و چهارم زندگی شروع میشود. اگر سر استخوان ران در کنار استخوان لگن نبوده و درون توده عضلانی لگن مانده باشد بیمار یا اصلا دردی نداشته و یا این درد در دهه های بعدی عمر بروز میکند.
در مواردی که دررفتگی یکطرفه باشد پای طرف درگیر کوتاه تر میشود ولی در موارد دو طرفه ممکن است اندازه هر دو پا یکی باشد. با این حال چه در نوع یکطرفه و چه دو طرفه بیمار لنگش دارد. علت عمده این لنگش تغییر در بیومکانیک مفصل ران و ضعف عضلات آن است. کوتاهی اندام تحتانی در انواع یکطرفه هم میتواند از علل لنگش باشد.
در دررفتگی کامل مفصل ران وقتی هیچ تماسی بین سر استخوان ران و حفره استابولوم وجود نداشته و بیمار هم دردی در ناحیه لگن احساس نمیکند عمل جراحی کمک زیادی به بیمار نمیکند ولی در مواردی که بیمار درد دارد میتوان با انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران درد را از بین ببرد.
تصمیم به انجام عمل جراحی هم بر اساس شده درد است. دردی که با اندکی پیاده روی بیشتر میشود نیاز به درمان جراحی و تعویض مفصل دارد ولی در صورتیکه شدت درد کم باشد میتوان آن را تا مدتی با مسکن کنترل کرد.
منبع: ایران ارتوپد
