احکام پزشکی | سوال بیست و پنج

پرسش :

در مورد بیمارى ایدز که یک بیمارى مسرى است و یکى از راه هاى انتقال آن مقاربت جنسى محسوب مى شود و در افراد مبتلا بویژه در جوامع مذهبى، بدلیل ترس از اطرافیان و شرمسارى در جامعه و سایر عوامل، مبتلایان از مراجعه به طبیب خوددارى مى نمایند و در نتیجه مخفى ماندن تشخیص، موجبات سرایت بیشتر آن به افراد سالم و انتشار بیمارى در جامعه فراهم مى گردد، لطفاً به سؤالات زیر پاسخ دهید: الف) اگر پسر یا دخترى قبل از ازدواج دچار ایدز باشند آیا عقد ازدواج آنها جایز است؟ ب) با توجّه به مادّه 648 قانون مجازات اسلامى، که افشاى اسرار پزشکى را جرم دانسته و از طرفى عدم بیان واقعیّت موجب ابتلاى همسر به ایدز مى گردد و در نهایت مرگ بیمار را به دنبال دارد، تکلیف شرعى پزشک چیست؟ ج) اگر پس از ازدواج، یکى از زوجین دچار ایدز شود، آیا مى تواند عقد را فسخ کند؟ واگر مرد بیمار شود و زوجه از آمیزش جنسى امتناع ورزد، زن ناشزه محسوب مى شود؟ د) اگر مادرى دچار ایدز باشد و جنین او نیز آلوده گردد حکم فقهى مسأله چیست؟ آیا این امر موجبى براى سقط جنین تلقّى مى گردد؟ ه) اگر فردى از طریق ارتباط نامشروع مبتلا به ایدز شده باشد وظیفه پزشک معالج در قبال خانواده یا همسر فعلى (اگر ازدواج کرده باشد) یا همسر آینده (اگر ازدواج نکرده باشد) چیست؟

پاسخ :
الف: چنانچه بیمارى آنها در حد خطرناک بوده باشد اشکال دارد.

ب: در صورتى که بیم خطراتى مى رود بر پزشک لازم است کسان بیمار وهمسرش را در جریان قرار دهد.

ج: هرگاه زن آلوده شود شوهر مى تواند او را طلاق دهد و اگر مرد آلوده شود زن مى تواند از حاکم شرع تقاضاى طلاق کند. و در صورتى که بیمارى مرد خطرناک باشد زن ناشزه محسوب نمى شود.

د: در صورتى که آینده جنین بسیار خطرناک باشد و در ماه هاى نخستین باشد اسقاط جنین اشکالى ندارد.

ه: در صورتى که در مرحله خطرناکى باشد باید اعلام کند.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.