احکام عزاداری | سوال چهارده

پرسش :

در یکى از روستاهاى اراک عَلَم بزرگى وجود دارد که تاریخچه آن تقریباً به هزار و سیصد سال مى رسد و رسم بر این بوده و هست که از روز اوّل محرم تا روز عاشورا آن را به تک تک منازل اهالى جهت زیارت مى برند. و مردم اعتقاد خاصّى به آن دارند و حاجت مى گیرند. لطفاً بفرمایید: 1. مبالغ هنگفتى که به عنوان نذرى بر سر عَلَم مى بندند و بعضى ها هم گوسفندى جلوى آن قربانى مى کنند به چه کسى تعلّق مى گیرد؟ 2. علمداران که گروهى از سادات مى باشند عَلَم فوق را ارثیّه پدرى مى دانند، که نسلاً بعد نسل منتقل شده است (البتّه نسل ذکور) و وجوهات نذرى را بین خود تقسیم مى کنند، آیا این تقسیم صحیح است؟ اگر صحیح است آیا به اولاد دخترى هم سهم مى رسد؟ 3. با توجّه به این که جایگاه عَلَم در طول سال در امامزاده سلطان سیّد احمد (از نوادگان امام زین العابدین (علیهم السلام)) مى باشد، آیا چیزى از نذرى ها به امامزاده مى رسد؟

پاسخ :
جواب 1 تا 3: با توجّه به اینکه چنین برنامه اى در روایات معصومین (علیهم السلام) مطلقاً نیامده، و از نظر تاریخى نیز مدرکى براى آن در دست نیست، بر همه مؤمنین ومؤمنات لازم است این کار را ترک کنند و نذورات خود را به هیئت امناى حسینیّه، که از میان افراد معتبر باید انتخاب شوند، تسلیم کنند تا نذورات را صرف مجالس عزادارى و کمک به ایتام و مستمندان نموده و اجازه ندهند افراد سودجو از نام مبارک امام حسین (علیه السلام) و پرچم آن حضرت سوء استفاده کنند.

منبع: استفتائات جدید، آیت‌‌ الله العظمی مکارم شیرازی دام ظله، جلد 4، تهیه و تنظیم: ابوالقاسم علیان نژادی، قم: انتشارات امام علی بن ابی‌طالب علیه ‌السلام، 1393.