جعلی بودن برخی از کتاب های عهد جدید
پرسش :
آیا در کتاب مقدس تحریف به صورت جعل متن صورت گرفته است؟
پاسخ :
گاه نویسندگانی متون دست نوشته را برای مقاصد کم ارزش دنیوی به نام وحی و الهام خداوند به مردم عرضه کردند تا آنان را گمراه کنند. این کار در حقیقت پدیده ای نارواتر از تحریف است و گاه به تسامح به آن تحریف گفته می شود. تحریف لفظی کم و زیاد کردن و ایجاد تغییراتی در متن اصیل است، در حالی که جعل کتاب، تحریف کلی است نه موردی.
به نظر می رسد که برخی از آیات قرآن به جعل کتاب اشاره کرده اند:
«فَوَیْلٌ لِلَّذینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَیْدیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللّهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلیلاً ...»(1)؛ (پس واى بر آنها که نوشته اى بادست خود مى نویسند، سپس مى گویند: «این، از طرف خداست.» تا آن را به بهاى اندکى بفروشند...)
«وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَریقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْکِتابِ وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ»(2)؛ (در میان آنها [یهود] کسانى هستند که به هنگام تحریف کتاب خدا، زبان خود را چنان مى گردانند که گمان کنید آن [چیزى را که مى خوانند،] از کتاب خدا است؛ در حالى که از کتاب خدا نیست. و [با صراحت] مى گویند: «آن از سوى خداست.» با این که از سوى خدا نیست، و بر خدا دروغ مى بندند در حالى که مى دانند).
اگر مراد از کتاب در این آیه یک متن کامل باشد، از آیات ناظر به جعل است و اگر معنای لغوی کتاب در آیه ی مذکور جملات و کلمات باشد، می تواند ناظر به تحریف لفظی باشد.
به هر حال، اثبات جعلی بودن برخی از کتاب های عهد جدید نیازمند استناد به قرآن نیست. از یک سو، نویسندگان این کتب و رساله ها خود از پیامبران نبودند و ادعای ملهم بودن این کتب هم با هیچ دلیل قانع کننده ای همراه نیست و از سوی دیگر، با اثبات برخی موارد انحرافی، از جمله الوهیت عیسی(علیه السلام)، تثلیث و غیره در کتاب هایی مثل رساله های پولس، معلوم می شود که ادعای برخورداری از هدایت روح القدس در این کتاب ها، افسانه ای ساختگی است و بنابراین، تمام رساله های پولس و برخی کتب و رسالات دیگر نیز در زمره ی کتاب های جعلی است.
پی نوشت:
(1). سوره بقره، آیه ی 79.
(2). سوره آل عمران، آیه ی 78.
منبع: مسیحیت شناسی مقایسه ای، محمد رضا زیبائی نژاد، انتشارات صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران، تهران، 1384، ص 193.
گاه نویسندگانی متون دست نوشته را برای مقاصد کم ارزش دنیوی به نام وحی و الهام خداوند به مردم عرضه کردند تا آنان را گمراه کنند. این کار در حقیقت پدیده ای نارواتر از تحریف است و گاه به تسامح به آن تحریف گفته می شود. تحریف لفظی کم و زیاد کردن و ایجاد تغییراتی در متن اصیل است، در حالی که جعل کتاب، تحریف کلی است نه موردی.
به نظر می رسد که برخی از آیات قرآن به جعل کتاب اشاره کرده اند:
«فَوَیْلٌ لِلَّذینَ یَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَیْدیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللّهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلیلاً ...»(1)؛ (پس واى بر آنها که نوشته اى بادست خود مى نویسند، سپس مى گویند: «این، از طرف خداست.» تا آن را به بهاى اندکى بفروشند...)
«وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَریقاً یَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْکِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْکِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْکِتابِ وَ یَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللّهِ وَ یَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ وَ هُمْ یَعْلَمُونَ»(2)؛ (در میان آنها [یهود] کسانى هستند که به هنگام تحریف کتاب خدا، زبان خود را چنان مى گردانند که گمان کنید آن [چیزى را که مى خوانند،] از کتاب خدا است؛ در حالى که از کتاب خدا نیست. و [با صراحت] مى گویند: «آن از سوى خداست.» با این که از سوى خدا نیست، و بر خدا دروغ مى بندند در حالى که مى دانند).
اگر مراد از کتاب در این آیه یک متن کامل باشد، از آیات ناظر به جعل است و اگر معنای لغوی کتاب در آیه ی مذکور جملات و کلمات باشد، می تواند ناظر به تحریف لفظی باشد.
به هر حال، اثبات جعلی بودن برخی از کتاب های عهد جدید نیازمند استناد به قرآن نیست. از یک سو، نویسندگان این کتب و رساله ها خود از پیامبران نبودند و ادعای ملهم بودن این کتب هم با هیچ دلیل قانع کننده ای همراه نیست و از سوی دیگر، با اثبات برخی موارد انحرافی، از جمله الوهیت عیسی(علیه السلام)، تثلیث و غیره در کتاب هایی مثل رساله های پولس، معلوم می شود که ادعای برخورداری از هدایت روح القدس در این کتاب ها، افسانه ای ساختگی است و بنابراین، تمام رساله های پولس و برخی کتب و رسالات دیگر نیز در زمره ی کتاب های جعلی است.
پی نوشت:
(1). سوره بقره، آیه ی 79.
(2). سوره آل عمران، آیه ی 78.
منبع: مسیحیت شناسی مقایسه ای، محمد رضا زیبائی نژاد، انتشارات صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران، تهران، 1384، ص 193.
