مشکلات جنسی (واژینیسموس)

 واژینیسم، اغلب ناشی از علل روانی است.
 

چکیده: انقباض غیرارادی مهبل یا واژینیسم عبارت است از انقباض عضلات اطراف مهبل (واژن) این واکنش کاملاً غیرارادی بوده و مانع از هر گونه تلاش برای دخول و در نهایت موجب دردهای شدید می‌شود. با ما همراه باشید تا با این مشکل جنسی آشنا شده و راه درمان آن را بیابید.

تعداد کلمات 909 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 

بونی ، ۲۹ ساله جهت معاینات معمول زنان مراجعه نموده است. وی ۲ سال پیش ازدواج کرده و در این مدت از قرص های خوراکی پیشگیری از بارداری استفاده نموده، قاعدگی های وی منظم می باشد. ارزیابی های سلامت جنسی آشکار ساخته که وی از هنگام ماه عسل تاکنون دچار دیس پارونی بوده است. نه بونی و نه همسر وی قبل از ازدواج دارای فعالیت جنسی نبوده اند. لوبریکانتها نیز در رفع این وضعیت مفید واقع نشده اند. بونی احساس می کند که این مشکل  به دلیل جثه بسیار کوچک وی است. معاینه لگنی همیشه فرآیند ناخوشایند برای او بوده است. وی اگر چه قادر به استفاده از تامپون می باشد،  اما در این حالت نیز دچار همان احساس می شود. بونی خواستار داشتن یک رابطه جنسی و مقاربت لذت بخش با همسرش می باشد و این که به وی اطمینان داده شود، هنوز امکان بچه دار شدن برای آنها وجود دارد.
 

هدف از درمان واژینیسموس تشخیص و درمان هرگونه درد خاص است که در ایجاد آن دخیل باشد. کمک به بیمار در جهت تشخیص احساس وکنترلی است که در وی نه تنها موجب سفت و منقبض کردن عضلات PC شده است، بلکه مهم تر از آن کمک در جهت شل کردن عضلات PC می باشد. انجام تمرینات عضله PC به بیمار کمک می کند تا تفاوت میان عضلات منقبض شده و عضلات شل را تشخیص دهد.
 

این ورزش از طریق انجام یک سری از تمرینات پیشرونده که به تدریج همسر نیز در انجام آنها دخالت داده می شود انجام می گیرد. اگر وی هرگز قادر به داخل کردن انگشت خود به داخل واژن نبوده است، این نقطه خوبی برای آغاز، پس از انجام تمرینات PC می باشد. به وی توصیه نمانید از یک ماده لوبریکانت محلول در آب استفاده کند. همچنین با استفاده از یک آینه دهانه ورودی واژن خود را مشخص نماید. از وی بخواهید بدن خود را به سمت بالا به وسیله انگشتان جستجو کند تا بتواند دستگاه تناسلی خود را بدون ایجاد تنش به راحتی لمس نماید. سپس بیمار باید سعی کند یکی از انگشتان خود را که به خوبی به مواد لوبریکانت آغشته شده است به نرمی و آرامی وارد واژن نماید، تا بخش شل شده عضلات PC را احساس کند. بیمار را وادار نمانید تا احساس کند چگونه یک انگشت به راحتی به داخل وارد می شود و این که با کنترل نمودن خود، می تواند تمرین را از طریق واگذار نمودن آن به همسرش آسان تر کند. به بیمار توصیه نمایید درحالی که انگشت وی درون واژن می باشد عضلات PC را سفت (منقبض) و شل نماید، در این حالت بر احساس ناشی از انقباض و شل شدن تمرکز نموده و به داشتن کنترل بر انجام این عمل توجه نماید. در صورتی که  این عمل را با موفقیت و به دفعات متعدد به انجام برساند، وی را تشویق نمایند تا تمرین فوق را با استفاده از ۲ انگشت انجام دهد. برای ادامه، گام بعدی می تواند وارد کردن یک تامپون به همراه اپلیکاتور به داخل واژن باشد (نه یک تامپون فاقد اپلیکاتور) در صورتی که وی با استفاده از اندازه های کوچکتر احساس راحتی بیشتری می کند، تامپون سایز کوچک مخصوص جوانان می توانند در گام های اول مفید واقع شوند. سپس وی می تواند کار خود را به ترتیب با اندازه های بزرگ تر انجام دهد.
دیلاتورهای متسع کننده واژن با سایزهای افزایش یابنده، از طریق شرکت های ابزار پزشکی در دسترس قرار می گیرند. برخی از زنان ترجیح می دهند از شمع هایی که به تدریج اندازه آنها افزایش می یابد و قابل گرم کردن تدریجی در داخل مایکروفر می باشند، استفاده نمایند.
همسران این زنان به تدریج وارد تمرین می شوند. این تمرین شیوه ای بسیار مناسب برای ایجاد و تشویق جهت برقراری یک رابطه جنسی خوشایند می باشد.
انجام معاینه لگنی در چنین بیمارانی ممکن است نیاز به رعایت توالی مشابه داشته باشد. در آغاز، انجام معاینه از طریق استفاده از انگشت معاینه گر با هدایت بیمار، سپس استفاده از یک اسپکولوم باریک با هدایت بیمار می باشد. بدین ترتیب جایگذاری یک اسپکولوم و باز کردن آن در حدی که بتوان دهانه رحم را مشاهده نموده و نمونه لازم برای انجام تست پاپ را برداشت، ممکن است به یک یا دو جلسه معاینه نیاز داشته باشد.
 با این وجود استفاده از یک روند آرام به همراه مشاهده پیشرفت بیمار هم برای بیمار و هم برای درمانگر کاملا ارزشمند می باشد. در صورتی که بیمار به خوبی پیشرفت کرده و در رسیدن به اهداف خود موفق باشد، می توان از انجام درمان شدید در مورد وی صرف نظر نمود. عدم دستیابی به موفقیت با این شیوه می تواند خاطرنشان سازد که وی و  یا همسر وی نیازمند انجام تشریفات با روندی آهسته تر می باشند. زمانی که درمان به خودی خود به مشکلی برای بیمار و همسرش تبدیل شود، درمان اختصاصی با هدف قرار دادن مسائل بین فردی و درون فردی توصیه می شود.
 
منبع: کتاب «بهداشت و سلامت جنسی»

نوشته: مارگارت نوزبام و جو آن روزنفلد
ترجمه: مریم شیرمحمدی و ریحانه فیروزی