هشت روش درمانی برای فحاشی کودکان

 روش های سختگیرانه والدین، رفتارهای پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگویی کودک را افزایش می دهد.
 

چکیده : ما به عنوان والدین، باید مراقب نوع روابط خود در خانواده باشیم. بحث یا فحاشی و دعوا میان همسران در حضور کودکان، باعث الگوپذیری آنها می‌شود. کودکان از مشاهده‌های خود، مطالب زیادی در ذهن ثبت می‌کنند. در این مقاله به هشت روش برای درمان فحاشی کودکان اشاره می­ کنیم.

تعداد کلمات 503 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه

 

* والدین باید به طور کلی ناسزاگویی را ترک کنند، زیرا کودک مانند یک آینه تمامی رفتارهای والدین خود را منعکس می­کند. در واقع والدین باید در درجه اول خودشان و شیوه روابطشان را اصلاح کنند و بعد، انتظار چنین رفتارهایی را از کودکان خود داشته باشند. درباره رفتارهای ناصحیح قبلی والدین نیز، آن­ها می توانند به کودک توضیح دهند که رفتار قبلیشان صحیح نبوده است.
* کنترل محیط و تعاملات کودک بسیار حائز اهمیت است، باید با دور کردن کودک از محیط های ناسالم، دوستان و رفت و آمدهای مناسبی را نیز جایگزین کرد. همچنین والدین باید به طور ویژه از دو سالگی، یعنی زمانی که کودک تقلید کلامی رو به پیشرفتی را نشان می دهد، به این نکته توجه داشته باشند.
* والدین با دقت بیشتری کارتون ها، فیلم ها و بازی های رایانه ای را برای کودکانشان انتخاب کنند.
* والدین باید در پی ایجاد کردن موقعیت­هایی باشند که کودک احساس نشاط و دوست داشتنی بودن را تجربه کند. در چنین مواردی باید به درمان حالات افسرده وار او نیز بپردازند. این حس را باید در تمامی تعاملات بگنجانند تا از افسردگی و اضطراب او بکاهند.
* روش های سختگیرانه والدین، رفتارهای پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگویی کودک را افزایش می دهد. بنابراین تغییر شیوه های تعامل با کودک از تثبیت این رفتار جلوگیری می کند.
* والدین در مقابل فحاشی کودک هیچ گونه واکنشی نشان ندهند و کاملا حرکات او را نادیده بگیرند تا حس کنترل کردن دیگران در او تقویت نشود.
* با شنیدن حرف های زشت یا مضحک کودک نباید به هیچ وجه بخندند، بلکه با او صحبت کنند و برایش توضیح دهند که هر روزی که حرف های ناپسند نزند یا درمهمانی ها این رفتار را نداشته باشد، پاداش خواهد گرفت
* والدین به جای اینکه فرزندشان را به خاطر فحاشی کتک بزنند، می­توانند به او برای رفتارهای خوبش پاداش دهند؛ چرا که تقویت رفتارهای خوب، ناسزاگویی را سریع‌تر از بین می‌برد. آن­ها می‌توانند هر از گاهی فرزندشان را با پاداشی غافلگیر کنند تا بدین وسیله انگیزه او در اصلاح رفتارهایش افزایش یابد. پاداش باعث می‌شود کودک بر رفتارهایی که باید انجام دهد تمرکز کند، نه رفتاری مانند فحاشی که موجب کتک خوردن او می‌شود.
 
گردآوری: خانم حدیثه اسفندیار