علل نگرش منفی به قاعدگی

اگر دانش والدین و نوجوان در مورد دوران نوجوانی کم باشد، می تواند این دوران، دوران سختی باشد.
 

چکیده: قاعدگی (پریود) یکی از مراحل بلوغ در دختران است. قاعدگی مانند بسیاری از علایم دیگر بلوغ ممکن است برای دختران گیج کننده باشد. بعضی از دختران ممکن است از راه های نادرست در مورد این دوران اطلاعات کسب کنند. در این نوشتار به علل نگرش منفی به قاعدگی می پردازیم.

تعداد کلمات 817 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

 

عوامل مختلفی در برداشت منفی از این پدیده طبیعی که در دختران رخ می دهد، مؤثر است:
 

دخترانی که آمادگی لازم برای قبول قاعدگی را نیافته اند، از این موضوع برداشتی منفی دارند و این واقعه را یک ضایعه تلخ به حساب می آورند.

درایفوس از زبان دختری شانزده ساله می نویسد: «من از تغییرات جنسی که در بدنم رخ می داد، بسیار ترسیده بودم. اولین تغییری که احساس کردم، قاعده شدنم بود. از مشاهده خون در بدنم بسیار ترسیدم. نمیدانستم چرا این اتفاق رخ داده است. وقتی هم که بالاخره از مادرم علت آن را پرسیدم، او وقت کافی صرف نکرد که آن را برای من توضیح دهد؛ به همین جهت من واقعا نتوانستم بفهمم این اتفاق چرا و چگونه پیش آمد.»[1]
 

اگر والدین و دوستان دختر به گونه ای با او رفتار کنند که گویی به خاطر دردسری که دچار شده، نیاز به همدردی دارد و این رخداد را بدبختی بزرگی برای دختران بدانند، دختران هم همین واکنش را نشان خواهند داد.
 

بسیاری از نوجوانان ساعت های بسیاری با دوستان خود درباره مسائل جنسی و اتفاقاتی که برای آنان افتاده و یا خواهد افتاد، صحبت می کنند و از شنیده ها برای یکدیگر تعریف می کنند و احتمالا چنانچه با فردی از افراد فامیل که هنگام قاعدگی با مشکل مواجه شده، برخورد کنند، با او گفت وگو می کنند و این مسئله را به همه افراد جامعه تعمیم می دهند، و از قاعدگی برداشتی منفی و انزجار آور برای خود ترسیم می کنند.

 با شروع بلوغ جنسی و تغییراتی که در این زمینه در نوجوانان به وجود می آید، علاقه و حرص و ولع خاصی در آنها رخ می دهد تا از عوامل این تغییرات و عملکرد اعضای بدن و ویژگی های نوجوانی، مطلع شوند. نوجوانان می خواهند در این زمینه اطلاعات مختلف کسب کنند، اما نمی دانند این اطلاعات را از چه کسی و چگونه به دست آورند. در اکثر موارد به دنبال مسیرهایی غیر از پدر و مادر برای کسب اطلاع می گردند.
یکی از مسیرهایی که راحت تر در دسترس نوجوانان است، دوستان هم سن و سال است. نوجوانان، تغییراتی که برایشان در زمینه تغییر صدا، رویش مو در بعضی اعضای بدن، احتلامهای شبانه و رشد بعضی از قسمت های بدن رخ داده است، با دوستان در میان می گذارند و می خواهند بدانند آیا آنها هم چنین تغییراتی داشته اند و در مقابل این تغییرات چه باید بکنند. از اینجاست که گاهی به دام دوستان ناباب با بی اطلاع می افتند و به انحراف کشیده می شوند.

نوجوانی نامه نوشته بود که پدر و مادرم مرا نسبت به مسائل بلوغ آگاه نکردند و من چون کنجکاو بودم، مرتبا از دوستانم نسبت به تحولات بلوغ و مسائلی که پیش آمده بود، سؤال می کردم. یکی از دوستانم به من گفت: تو اگر کاری را که می گویم انجام ندهی، بیمار خواهی شد. من به این عمل (خودارضایی) مبادرت کردم و سالها این عمل را انجام دادم؛ در نتیجه سلامت جسم و روحم به خطر افتاد و حالا فهمیده ام که این عمل خلاف روند طبیعی است و من حالا به صورت فردی درآمده ام با چشم و گوش و اعصاب ضعیف که اشتهایی برای غذا خوردن ندارم و دردهای بی پایان دیگر.[2]
استفاده از مسیرهای نامطمئن، مثل دوستان ناباب، زمینه انحرافاتی را فراهم می آورد که عوارض آنها سال های طولانی آزاردهنده روح و جسم شما خواهد بود؛ بنابراین، برای آگاهی از تحولات بلوغ و وظیفه خود در این زمینه، مطمئن ترین مسیر و مرجع، والدین و برای شما دختران نوجوان، مادر، خواهر بزرگتر، خاله و عمه - در صورت داشتن رابطة نزدیک و صمیمی با آنها است. اگر گفت و گو با آنها برای شما مشکل است، سؤالات خود را به صورت مکتوب بنویسید و از آنها بخواهید شما را راهنمایی کنند.
می توانید از معلم پرورشی خود با سایر معلمان که با آنها صمیمی تر هستید، بخواهید کتابی در این باره به شما معرفی کنند تا با مطالعه آن، حس کنجکاوی خود را ارضا کنید و اطلاعات مفید و مورد نیاز خود را به دست آورید.
 

منبع: کتاب «با دخترم (ویژه والدین و مربیان دختران نوجوان)»
نویسنده: علی احمد پناهی و داود حسینی