بازی با اسباب بازی جنس مخالف

برخی از والدین بر این اندیشه اند که بازی پسر با عروسک یک خطای رفتاری است.
 

چکیده: کودکی دوران شکل گیری باور، انگیزه ها و رفتارهاست که محیط در این شکل گیری دارای نقش ویژه ایست. در این دوران یکی از مسایل مهمی که به این شکل گیری، جهت می دهد، بازی و اسباب بازی های کودک است که باید بر اساس جنیست او انتخاب شود. با ما همراه باشید تا در این مورد بیشتر بدانید.

تعداد کلمات 793 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

 
چرا پسرم دوست دارد با عروسک بازی کند و دخترم دوست دارد با کامیون بازی کند؟
بعضی از اسباب بازی ها را همه ی بچه ها چه دختر و چه پسر دوست دارند. مثلا توپ، پازل، وسایل خانه سازی، مداد شمعی و ... جزو این اسباب بازی ها هستند. بعضی از والدین هر نوع اسباب بازی را در اختیار کودکشان قرار می دهند و برای انتخاب اسباب بازی به جنسیت کودک توجه ندارند. ولی بعضی دیگر دوست ندارند که کودکانشان از اسباب بازی هایی که مناسب آنها نیست،استفاده کنند. آن دسته از والدین که برای دختران خودشان ماشین یا تفنگ نمی خرند و یا برای پسرانشان وسایل آشپزخانه نمی خرند، می ترسند که کودک از لحاظ شخصیتی دچار مشکل شده و شبیه جنس مخالف خودش شود.
 

بعضی از والدین به دخترشان اجازه نمی دهند که مثل پسرها رفتار کند و خشن و مردانه بازی کند. این دسته از والدین که کودک را مجبور می کنند مثل یک زن باشد، به او اجازه نمی دهند استعدادهایش شکوفا شود. والدین پسرها نیز اگر آنها را مجبور کنند فقط بازی های مخصوص پسران را انجام دهند، مانع رشد و پرورش استعدادهای کودک می شوند. معمولا والدین به مربیان مهد کودک ها می گویند که وسایل اسباب بازی آشپزخانه فقط مخصوص بازی دختران است و بهتر است پسران با این وسایل بازی نکنند. اشکالی ندارد که یک پسر بچه با عروسک یا وسایل آشپزی بازی کند. پسر بچه ها نیز به اندازه ی دختر بچه ها دوست دارند این کارها را یاد بگیرند و با وسایل خانه بازی کنند.
 

عده ای از والدین مخالف استفاده ی کودکشان از اسباب بازی های جنس مخالف نیستند ولی این اسباب بازی ها را برای او نمی خرند. مثلا مادر پسر بچه ای وقتی می دید پسرش با عروسک دوستش بازی می کند، مخالفتی نداشت ولی خودش حاضر نبود برای او یک عروسک بخرد و یا مادر یک دختر بچه که می دید دخترش در خانه ی همسایه با تفنگ بازی می کند، از او ایراد نمی گرفت ولی خودش برای او تفنگ نمی خرید.
بعضی از خانواده ها که هم دختر و هم پسر دارند به فرزندانشان اجازه می دهند با اسباب بازی های یکدیگر بازی کنند. بعضی از خانواده ها نیز کمی اسباب بازی برای بچه ها می خرند تا هم دختر و هم پسرشان با آنها بازی کنند. بچه های زیر سن سه تا چهار سال معمولا از هر نوع اسباب بازی چه مخصوص دختران و چه مخصوص پسران باشد خوششان می آید؛ ولی معمولا بچه ها بعد از سن پنج سالگی تشخیص می دهند که چه نوع اسباب بازی هایی مخصوص دختران و چه نوع اسباب بازی هایی مخصوص پسران است. مثلا یک دختر بچه ی پنج ساله اگر بیند که پسری دو ساله به ناخن هایش لاک زده، از او می پرسد چرا این کار را انجام داده است. والدینی که به کودک شان اجازه می دهند خودش اسباب بازی هایش را انتخاب کند، اغلب می بینند که پسر بچه ها سراغ اسباب بازی های مخصوص پسران و دختر بچه ها سراغ اسباب بازی های مخصوص دختران می روند.
 

دختران دوست دارند با عروسک و وسایل آشپزخانه و خانه بازی کنند، ولی پسران ترجیح می دهند با ماشین و تفنگ بازی می کنند. وسایل ارتباطات جمعی و تبلیغات تلویزیون تأثیر بسیاری بر انتخاب اسباب بازی برای بچه ها دارد معمولا برنامه های تبلیغاتی کارخانجات عروسک سازی به نحوی است که اسباب بازی خاصی برای دختران با پسران پیشنهاد می کنند. علاوه بر این مسایل بچه ها هنوز ترجیح می دهند که با اسباب بازی های مربوط به جنس خودشان بازی کنند. کودکی که تمایلی به بازی کردن با اسباب بازی های مربوط به جنس خودش را ندارد گاهی از مادرش الگو می گیرد. مادر چنین کودکی احتمالا آرزو می کرده که ای کاش یک مرد می بود. بنابراین دختر بچه ی این زن مثل پسرها رفتار می کند. گاهی هم مشکلات خانوادگی باعث بوجود آمدن چنین حالتی در بچه ها می شود. اگر نسبت به رفتارهای کودک تان حساس هستید، باید او را زیر نظر داشته باشید و اطلاعاتی نیز درباره ی تفاوت های جنسیتی بچه ها بدست آورید.
 
 
منبع: کتاب «راهنمای کامل تربیت کودک»
نوشته: رابین گلدستاین
مترجم: شیرین یزدانی