سایت های اینترنتی می تواند زمینه ساز انحرافات جنسی باشد.
آسیب های استفاده از اینترنت
در کنار همه خوبی هایی که ممکن است استفاده از اینترنت (جهان پهنا) دارد، آسیب های فراوان را می تواند به همراه داشته باشد. از همین روی لازم است برای جلوگیری از این آسیب ها، خانواده ها و مدیران فرهنگی تمهیداتی را مدنظر قرار دهند.
برخی از این آسیب ها عبارتند از:
برخی از این آسیب ها عبارتند از:
1) دوستی های اینترنتی
اگر بر محیط مجازی نظارتی حاکم نباشد، آسیب هایی که از این دست گریبان نوجوانان و جوانان و دیگر اعضای جامعه را در برمی گیرد، بسیار زیاد می شود. از جمله آسیب هایی که می توان نام برد، دوستی های آزاد اینترنتی است. عدم نظارت می تواند زمینه ساز انحرافات اینگونه باشد. دوستی هایی که در آن مسئولیت و تعهدی به رعایت اخلاق و وفای به عهد وجود ندارد. در این فضا، آنچه حاکم میان افراد است جذابیت های جنسی است. نمی توان در آن چارچوب های اخلاقی را در انتخاب دوست یافت.
وقتی که افراد در این فضا برای ارتباط با دیگری می گذارند، کم نیست. بر اساس یک مطالعه میدانی، میزان استفاده از گفتگوی اینترنتی (چت)، با 127 دقیقه در هفته، بیشترین میانگین را در میان انواع استفاده از اینترنت به خود اختصاص داده است.[1]
این دست از ارتباطات از آن سوی آسیب زاست که والدین و مربیان به راحتی نمی توانند آن را نظارت کنند و در انتخاب دوست و همراه برای فرزند و متربی خود، کاری کنند. جدای از همه این موارد انتخاب دوست در فضای مجازی به سختی و دقتی که در فضای حقیقی صورت می گیرد، نیست. از همین روی بسیاری از افراد دیده می شوند که بدون توجه به شخصیت، صفات و ... دوست خود را در این فضاها انتخاب کرده و هیچ ارزیابی در انتخاب دوست خود ندارند.
دوستی ها در فضای مجازی آسیب دیگری هم دارد و آن ارتباط با جنس مخالف است و اعتمادی که در این فضا بین دو جنس دختر و پسر پدید می آید. از جمله مشکلات این رابطه ها، بازی با عواطف، اغوای دختران و زنان، مقدمه ای برای بهره کشی جنسی و عاطفی، کاهش تدریجی حیای میان افراد است.
پس لازم است همانطور که در فضای حقیقی، انسان برای دوستی معیارهایی را انتخاب می کند، لازم است در انتخاب دوست در فضای مجازی نیز دقت به خرج داد تا از آسیب های آن در امان ماند.
وقتی که افراد در این فضا برای ارتباط با دیگری می گذارند، کم نیست. بر اساس یک مطالعه میدانی، میزان استفاده از گفتگوی اینترنتی (چت)، با 127 دقیقه در هفته، بیشترین میانگین را در میان انواع استفاده از اینترنت به خود اختصاص داده است.[1]
این دست از ارتباطات از آن سوی آسیب زاست که والدین و مربیان به راحتی نمی توانند آن را نظارت کنند و در انتخاب دوست و همراه برای فرزند و متربی خود، کاری کنند. جدای از همه این موارد انتخاب دوست در فضای مجازی به سختی و دقتی که در فضای حقیقی صورت می گیرد، نیست. از همین روی بسیاری از افراد دیده می شوند که بدون توجه به شخصیت، صفات و ... دوست خود را در این فضاها انتخاب کرده و هیچ ارزیابی در انتخاب دوست خود ندارند.
دوستی ها در فضای مجازی آسیب دیگری هم دارد و آن ارتباط با جنس مخالف است و اعتمادی که در این فضا بین دو جنس دختر و پسر پدید می آید. از جمله مشکلات این رابطه ها، بازی با عواطف، اغوای دختران و زنان، مقدمه ای برای بهره کشی جنسی و عاطفی، کاهش تدریجی حیای میان افراد است.
پس لازم است همانطور که در فضای حقیقی، انسان برای دوستی معیارهایی را انتخاب می کند، لازم است در انتخاب دوست در فضای مجازی نیز دقت به خرج داد تا از آسیب های آن در امان ماند.
2) انحرافات جنسی
امروزه دسترسی به سایت های مستهجن و پورنوگرافی به سادگی و با اندک زمانی صورت می گیرد. هرزه نگاری یکی از انحرافات جنسی است که میزان شیوع آن قابل توجه هست. هرزهنگاری تجسم و نمایش بیپرده از رفتار جنسی با هدف هیجان، تحریک یا ارضای جنسی است که در قالبهای مختلف از جمله کتاب، عکس، مجسمه، فیلم و مجله ارائه میشود.
انحرافات جنسی در درون این شبکه تارعنکبوتی محدود به نمایش فیلم های مستهجن نمی شود. ترویج بازی های جنسی، رمان های جنسی، تصاویر مستهجن بخشی دیگر از این موارد است که زمینه ساز انحرافات جنسی است.
هرزه نگاری می تواند زمینه بروز رفتارهای جنسی نادرست و یا گاهی اعتیاد جنسی باشد.[2] به راحتی می توان این را گفت که بخش مهمی از انحرافات جنسی دنیای مدرن، حاصل همین سایت های مستهجن اینترنتی است. سایت های مستهجنی که تنها جذب مخاطب و کسب درآمد از این راه برای آنها مهم است و چیزی به نام انسانیت و اخلاق را نمی فهمند.
از بین بردن این دست از هنجارهای اجتماعی و دینی، آسیب های زیادی به همراه خواهد داشت. برخی از صاحب نظران بر این باور هستند که یکی از علل بلوغ زودرس در میان نوجوانان، حاصل استفاده از اینترنت و سایت های مروج مسایل جنسی است.
زمان طبیعی شروع بلوغ در دخترها از حدود 9 تا حدود 13.5سالگی و در پسرها از حدود 11 تا 14 سالگی است. اگر دختری در سن کمتر از 9 و پسری در سن کمتر از 11 سال با علائم اولیه بلوغ مواجه شود، معمولا می گویند که دچار بلوغ زودرس شده است. اگر دختری بعد از 13.5 و پسری بعد از 14 سالگی علائم بلوغ را در خود ببیند نیز معمولا می گویند که دچار بلوغ دیررس شده است که هر دوی این موارد می تواند آسیب به شمار بیاید.
انحرافات جنسی در درون این شبکه تارعنکبوتی محدود به نمایش فیلم های مستهجن نمی شود. ترویج بازی های جنسی، رمان های جنسی، تصاویر مستهجن بخشی دیگر از این موارد است که زمینه ساز انحرافات جنسی است.
هرزه نگاری می تواند زمینه بروز رفتارهای جنسی نادرست و یا گاهی اعتیاد جنسی باشد.[2] به راحتی می توان این را گفت که بخش مهمی از انحرافات جنسی دنیای مدرن، حاصل همین سایت های مستهجن اینترنتی است. سایت های مستهجنی که تنها جذب مخاطب و کسب درآمد از این راه برای آنها مهم است و چیزی به نام انسانیت و اخلاق را نمی فهمند.
از بین بردن این دست از هنجارهای اجتماعی و دینی، آسیب های زیادی به همراه خواهد داشت. برخی از صاحب نظران بر این باور هستند که یکی از علل بلوغ زودرس در میان نوجوانان، حاصل استفاده از اینترنت و سایت های مروج مسایل جنسی است.
زمان طبیعی شروع بلوغ در دخترها از حدود 9 تا حدود 13.5سالگی و در پسرها از حدود 11 تا 14 سالگی است. اگر دختری در سن کمتر از 9 و پسری در سن کمتر از 11 سال با علائم اولیه بلوغ مواجه شود، معمولا می گویند که دچار بلوغ زودرس شده است. اگر دختری بعد از 13.5 و پسری بعد از 14 سالگی علائم بلوغ را در خود ببیند نیز معمولا می گویند که دچار بلوغ دیررس شده است که هر دوی این موارد می تواند آسیب به شمار بیاید.
3) ترویج بی بندو باری در پوشش
ترویج بد حجابی و پوشش نامناسب یکی دیگر از آسیب هایی است که می تواند حاصل استفاده از سایت های اینترنتی باشد. یکی از شیوه های تهاجم فرهنگی از طریق همین ابزار رسانه ایست. جدای از همه این مسایل امروزه زنان به عنوان ابزار تبلیغی و گاه کالای تبلیغاتی مورد استفاده قرار می گیرند. با یک بررسی می توان روند نزولی پوشش در غرب را درک کرد.
پی نوشت:
پی نوشت:
[1] . علی محمد جوادی و هما زنجانی زاده، «بررسی تاثیر اینترنت بر ارزش های خانواده در بین دانش آموزان دبیرستانی ناحیه 3 مشهد(در سال 82-83)»، فصلنامه علمی-پژوهشی جامعه شناسی ایران، سال ششم، ش 2، 1384، ص 121.
[2] . محمدحسین طارمی، «فضای سایبر، آسیب ها و مخاطرات»، فصلنامه ره آورد نور، ش 22، 1387، ص 37-38.