سرطان زبان، علائم، تشخیص و درمان آن (بخش دوم)

افرادی که دخانیات مصرف می کنند حدود ۵۰ بار بیشتر در معرض سرطان هایی نظیر سرطان گونه، لثه و لب قرار دارند.
 

سه عامل مخاطره آمیز اصلی برای سرطان دهان وجود دارد: مصرف دخانیات، مصرف الکل و ویروس پاپیلوم انسانی (HPV). عوامل مخاطره آمیزی که تاثیر کمتری دارند شامل بالا رفتن سن و قرار گرفتن در معرض نور آفتاب هستند. قرار گرفتن در معرض نور آفتاب تاثیر زیادی روی لب ها می گذارد.

بیشتر موارد سرطان دهان در ارتباط با مصرف زیاد سیگار، مصرف زیاد الکل یا مصرف همزمان هر دو مورد هستند. اگر فرد هم از دخانیات و هم از الکل استفاده کند بیشتر از زمانی که تنها از یک مورد استفاده می کند در معرض سرطان قرار می گیرد. کسانی که پیپ می کشند ۶ برابر بیش از افراد دیگر در معرض سرطان دهان قرار دارند.

افرادی که دخانیات مصرف می کنند حدود ۵۰ بار بیشتر در معرض سرطان هایی نظیر سرطان گونه، لثه و لب قرار دارند. از آن جایی که مدت زیادی نگذشته که سیگارهای الکترونیکی در دسترس هستند، این که آیا سبب بروز سرطان دهان می شوند یا نه هنوز مشخص نیست. دخانیات از هر نوعی که باشند خطر بروز عفونت HPV را افزایش می دهند.

حدود ۷۰% از سرطان های دهان توسط عفونت HPV ایجاد می شوند. عفونت توسط HPV منتقله جنسی (خصوصا HPV-16) در ارتباط با سرطان های دهان قرار دارد. سرطان اروفارینژیال مربوط به HPV در ارتباط با افزایش وقوع سرطان گلو در بزرگسالانی است که سیگار نمی کشند. HPV تناسلی که رایج ترین عفونت منتقله جنسی در ایالات متحده آمریکا است می تواند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل شود.

نوع یکسانی از HPV که ناحیه تناسلی را عفونی می کند می تواند دهان و گلو را هم عفونی کند. سرطان های اروفارینژیال مربوط به HPV معمولا گلو، انتهای زبان، نزدیک یا روی لوزه ها را تحت تاثیر قرار می دهند و تشخیص این سرطان اغلب دشوار است. این نوع سرطان معمولا در مراحل آخر تشخیص داده می شود. گمان می رود که تداخلی از عوامل بیرونی و درونی در رشد این سرطان دخالت داشته باشند.
 

معمولا فرد به پزشک یا دندانپزشک مراجعه می کند. پزشک زبان و دهان را به دقت معاینه می کند و در صورت وجود شرایط زیر شما را به متخصص ارجاع می دهد:
_ در صورتی که پزشک شک کند که علائم تان توسط سرطان ایجاد شده اند.
_ در صورتی که پزشک مطمئن نباشد که چه مشکلی دارید.

پزشک متخصص درباره علائم تان و سطح سلامتی تان از شما سوال می پرسد. به علاوه ممکن است که زبان تان را معاینه می کند و وجود هر گونه برآمدگی در گردن را بررسی کند. این اختلال می تواند به علت ورم غدد لنفاوی اتفاق بیفتد اما می تواند به علت سایر اختلالات نیز رخ دهد. ممکن است که پزشک انجام آزمایش های زیر را پیشنهاد دهد:
 

این آزمایش را می توان به صورت سرپایی در کلینیک انجام داد. پزشک یک ابزار ظریف و انعطاف پذیر را از طریق بینی به قسمت عقب زبان و قسمت های پایین گلو می فرستد. این لوله یک دوربین و نور در قسمت انتها دارد تا پزشک بتواند تصویر بهتر و واضح تری از قسمت عقب دهان و گلو داشته باشد. ممکن است کمی اذیت شوید اما این پروسه تنها چند دقیقه زمان می برد.

قبل از این آزمایش پزشک بینی و گلو را با اسپری بی حسی بیحس می کند. برخی افراد ترجیح می دهند که این پروسه را بدون اسپری بی حسی انجام دهند. اگر از این اسپری برای شما استفاده شده تا یک ساعت یا تا زمانی که بی حسی از بین برود، چیزی نخورید یا ننوشید. علت این موضوع این است که ممکن است غذا و نوشیدنی اشتباه پایین بروند و هنگام بلع به ریه راه پیدا کنند. به علاوه ممکن است که با مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های داغ سبب سوزش دهان یا گلو شوید.
 

بیوپسی هنگامی است که پزشک تکه کوچکی از بافت یا برخی از سلول هایی که غیر عادی به نظر می رسند را بررسی می کند. قبل از آزمایش، ممکن است که پزشک از تزریق بیحسی موضعی برای بیحس کردن قسمت مربوطه استفاده کند. اگر قسمت انتهای زبان آسیب دیده باشد، احتمال این که از بیهوشی عمومی برای شما استفاده شود زیاد است (در نتیجه در طول این پروسه خواب خواهید بود).

ممکن است که پزشک تان تصمیم بگیرد که همزمان به میزان نیاز از قسمت آسیب دیده را بردارد. پزشکان این کار را با ابزار مشخصی انجام می دهند. به این پروسه، جراحی رباتیک می گویند. نوع دیگر بیوپسی هنگامی است که پزشک با کمک سوزن های ظریف نمونه برداری می کند. پزشک یک سوزن ظریف را به قسمت مربوطه وارد می کند و برخی از سلول ها را وارد سرنگ می کند.

از این روش برای بررسی این که آیا سلول های سرطانی در غدد لنفاوی وجود دارند یا نه استفاده می شود. این روش نمونه برداری به صورت سرپایی و در کلینیک انجام می شود. پس از تهیه بیوپسی، پزشکی که در زمینه بررسی سلول ها تخصص دارد نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا وجود سلول های سرطانی را تشخیص دهد.
 

اگر سرطان زبان تشخیص داده شد، ممکن است که پزشک از آزمایش های دیگری کمک بگیرد تا اطلاعات بیشتری درباره سرطان به دست بیاورد. این آزمایش ها شامل این مواردند:
 

سی تی اسکن از یک سری تصویر برداری های اشعه ایکس استفاده می کند که تصاویر سه بعدی از درون بدن تهیه می کنند. این اسکن ۱۰ الی ۳۰ دقیقه به طور می انجامد و بدون درد است. به علاوه در این روش از پرتوهایی به میزان کم استفاده می شود. احتمال این که این آزمایش به شما آسیب برساند خیلی پایین است. ممکن است پزشک از شما بخواهد که ۴ ساعت قبل از این اسکن چیزی نخورید یا ننوشید.

گاهی یک رنگ به شما تزریق می شود که این امکان را ایجاد می کند که برخی قسمت ها واضح تر دیده شوند. احتمال این که بعد از تزریق این رنگ تا چند دقیقه احساس گرم بودن بدن را داشته باشید وجود دارد. اگر به ید آلرژی دارید یا آسم دارید باید این مسائل را با پزشک تان در میان بگذارید. برخی از افراد واکنش جدی ای به این رنگ تزریقی نشان می دهند. بعد از اتمام این اسکن می توانید به خانه تان برگردید.
 

اسکن MRI از مغناطیس برای تهیه تصاویر جزئی از قسمت های مختلف بدن استفاده می کند. اسکنر استفاده شده در این روش یک مغناطیس قدرتمند است و ممکن نیاز باشد که یک لیست را بررسی و امضا کنید. این لیست درباره وجود ایمپلنت فلزی، ابزار استخوان یا سایر موارد در بدن، از شما سوال می پرسد.

به علاوه اگر در ارتباط با فلز هستید یا در شرکت هایی که با فلز سر و کار دارند کار می کنید این موضوع را با پزشک در میان بگذارید چون گاهی تکه های کوچک فلز می توانند در بدن گیر بیفتند. اگر در بدن تان فلز دارید احتمال دارد که نتوانید اسکن MRI را انجام دهید. در این موقعیت از انواع دیگری از اسکن استفاده می کنند. قبل از این اسکن باید تمام وسایل فلزی خود همچون جواهرآلات را در بیاورید.

به برخی از افراد رنگی در عروق بازو تزریق می شود که معمولا سبب درد یا اذیت شدن نمی شود. به این رنگ کنتراست می گویند که به تصویر اسکن این امکان را می دهد تا واضح تر باشد. در طول آزمایش برای ۳۰ دقیقه به صورت ثابت روی یک میز که به یک لوله راه دارد دراز می کشید.

این پروسه هیچ دردی ندارد اما برخی از افراد در حین انجام آن کمی اذیت می شوند، و برخی افراد ترس از تنگنا را تجربه می کنند. این آزمایش صدای زیادی تولید می کند که ممکن است برای پیشگیری از اذیت شدن، پزشک از هدفون های مخصوص برای شما استفاده کند. می توانید با شخصی که اسکن را انجام می دهد صحبت کنید و صدای او را بشنوید.
 

این آزمایش از امواج صوتی برای تهیه تصاویری از گردن و غدد لنفاوی روی صفحه کامپیوتر استفاده می کند. غدد لنفاوی قسمتی از دستگاه لنفاوی هستند که به محافظت از ما در برابر عفونت و بیماری کمک می کنند. این اسکن بدون درد است و تنها چند دقیقه طول می کشد.

پزشک از مقداری ژل روی گردن استفاده می کند و دستگاه کوچکی که امواج صوتی تولید می کند را روی قسمت مربوطه حرکت می دهد. سپس پزشک تغییرات اندازه یا ظاهر غدد لنفاوی در گردن را بررسی می کند. گاهی از سونوگرافی برای هدایت سوزن بیوپسی استفاده می کنند.
 

این اسکن از گلوکز رادیواکتیو (نوعی قند) با دوز پایین استفاده می کند تا فعالیت سلول ها در قسمت های مختلف بدن را اندازه گیری کند. مقدار کمی ماده رادیواکتیو به عروق (خصوصا عروق بازو) تزریق می شود. سپس چندین ساعت بعد اسکن انجام می شود. سلول های سرطانی معمولا فعال تر از بافت اطرافند و روی اسکن ظاهر می شوند. تمام بیمارستان ها به اسکنر PET مجهز نیستند پس گاهی نیاز است که برای انجام این اسکن به بیمارستان دیگری بروید.

ادامه دارد...

منبع: سایت دکتر سلام