هو السیّد أبو الفتح إبراهیم میرزا ابن ظهیر الدین بهرام میرزا ابن الشاه إسماعیل الأوّل الموسوی ، الصفوی ، الأردبیلی ، المتلقّب فی شعره بجاهی .من أدباء وشعراء إیران المشهورین ، وکان مشارکاً فی کثیر من العلوم کالریاضیات والموسیقى والأنساب والتاریخ والنجوم وغیرها ، وکان خطاطاً ماهرا .
زوجه الشاه طهماسب الصفوی من ابنته گوهر سلطان خانم وولاّه حکومة خراسان حتى عام 979 هـ ، ولأُمور یطول شرحها أمر السلطان إسماعیل الصفوی الثانی بقتله ، فقُتل فی قزوین فی الخامس من ذی الحجة سنة 984هـ ، وحمل جثمانه إلى مشهد الإمام الرضا (علیه السلام)فی خراسان فدفن هناک ، وعمره یوم توفی کان 34 سنة .
من آثاره کتاب (فرهنگ ابراهیمی) و(دیوان شعر) ، ونظم الشعر بالفارسیة والترکیة ، ومن شعره الفارسی لما ایقن بموته کتب إلى الشاه إسماعیل الصفوی رسالة أولها :
بخون اى برادر میالاى دست***که بالاى دست تو هم دست هست
کسى را فلک افسر زر نکرد***که در آخرش خاک برسر نکرد
المراجع :
أعیان الشیعة 2/114 و115 ، الذریعة ج9 قسم 1 ص191 ومراجعه . ریحانة الأدب (فارسی) 1/391 وج3 ص56 ، مطلع الشمس (فارسی) 1/720 و721 ، دانشمندان آذربایجان (فارسی) ص18 - ص21 ،تاریخ اردبیل ودانشمندان (فارسی) ج1 ص35 - ص40 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص126 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 2/267 .
