هو أبو المحاسن شرف الدین وزین الدین وأفضل الدین أبو بکر بن إسماعیل الهروی ، الأزرقی ، الوراق .من کبار شعراء إیران ، وأحد مشایخ الصوفیة فیها .عاصر بعضاً من ملوکها وامرائها ومدحهم فی شعره وحظی لدیهم ، فمدح الأمیر طغان شاه بن الب ارسلان والأمیر أمیران شاه بن قاورد السلجوقیین ، ونادم طغان شاه وصاحبه وصار موضع اعزازه وتقدیره .
له (دیوان شعر) ، وکتاب (ألفیة وشلفیه) ، وله منظومة (سند بادنامه) .
توفی سنة 526هـ ، وقیل سنة 527هـ .
من شعره :
بگرد اندر همی شد روز پنهان***بخون اندر همى زد چرخ چنبر
زبانک ناى گردان چشم کودگ***همى أحول شد اندر جسم مادر
زبیم جان همى تن کرد پنهان***چو دراج از پس پشت غضنفر
زمین دریاى موج أفکن شد از خون***دو کشتى سوار وگشته لنگر
وله أیضاً :
نوروز شگفته أز لقاى تو برند***فردوس خجسته أز جفاى تو برند
بنیاد درستی أز وفاى تو برند***أرکان تمامى أز بقاى تو برند
المراجع :
الذریعة ج9 قسم 1 ص68 و69 ، هفت اقلیم (فارسی) 2/138 ـ 143 ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/190 ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/352 ـ 385 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 5/1978 ـ 1981 ، حبیب السیر (فارسی) 2/397 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص40 ، شعر العجم (فارسی) 4/168 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص37 ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/352 ـ 385 ، مشاهیر جهان (فارسی) ص292 و293 ، فرهنگ معین (فارسی) 5/129 .
