هو السیّد أبو القاسم بن میرزا بیگ بن صدر الدین الحسینی ، الموسوی ، الفندرسکی ، الاسترابادی ، وفندرسک من توابع استرآباد بجرجان .من علماء إیران المشهورین ، وکان حکیماً ، فاضلاً ، فیلسوفاً ، ریاضیاً ، مؤرخاً ، صوفیاً ، أدیباً ، شاعراً ، مؤلفاً .
کان من أعیان استراباد ، وعاصر السلطانین الشاه عباس والشاه صفی الصفویین وحظی لدیهما .
قام برحلة إلى الهند ، ولقی بها کل اعزاز وتقدیر من حکامها وأعیانها ، ثم عاد إلى إیران .
بعد أن عمر حوالی الثمانین سنة توفی فی اصفهان سنة 1050هـ ودفن بها .
من آثاره (دیوان شعر) ، و(الرساله الصناعیة) ، و(تاریخ الصفویة) ، و(مقولة الحرکة والتحقیق فیها) ، و(شرح کتاب المهارة) .
من شعره :
کافر شده ام بدست پیغمبر عشق***جنت چکنم جان من آذر عشق
شر منده عشق روزگارم که شدم***درد دل روزگار ودرد سر عشق
وله أیضاً :
شراب مدام شد چو میسر مدام به***چون مى حرام گشت بماه حرام به
یک بوسه از رخت ده ویک بوسه از لبت***تا هر دو را چشیده بگویم کدام به
وله أیضاً :
دنیا بگذاشتم بِاهل دنیا***دنیا نکند قبول مرد دانا
الا سه چهار چیز ناچارى را***آب رز وباده وشراب وصهبا
المراجع :
الذریعة 3/485 ، 6/395 ، و7/34 ، ج9 قسم 3 ص849 وص850 ، و11/148 وج 18/57 و196 ، ریاض العلماء 5/499 ـ 502 ، روضات الجنات 1/246 ، الکنى والألقاب 3/28 وص29 ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/357 ـ 360 ، تذکرة نصرآبادی (فارسی) 153 و154 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 3/764 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) 456 ، وفیات العلماء (فارسی) 91 ـ 93 ، فرهنگ معین (فارسی) 6/1379 و1380 ، طبقات أعلام الشیعة 5/450 و451 .
