به خاك مانده در فكر آسمان هستم پرنده ام كه به دنبا آشيان هستم هر آنكس كه سرمست آن جام رفت به شهر شهيدان گمنام رفت

طبع لطيف شاعري، روحيات سخت نظامي و مآموريت دشواري چون جنگ تحميلي شايد به خيال افراد عادي جامعه، جمع اضداد باشد و حضورشان در پيشينه يك فرد غير ممكن، اما ارتش جمهوري اسلامي ايران فرهيختگان بسياري دارد كه...

به مشهد آمدم و روز اربعين «حسين» چه شور و ولوله در درگه «رضا» ديدم ز «ترك» و «كرد» و «لر» و «مشهدي» و «تهراني» روان به سوي «حرم» دسته دسته ها ديدم

این درد زخم کهنه دیگر دوا ندارد این دل که شیمیائی است هرگز شفا ندارد این گاز تاول افزا کم کم برد توانم گوئی که خردل آن در سینه جا ندارد ای وای، مانده ام جا از کوچ کاروان ها با این که مرغ جانم دامی به پا...

سالگرد حسين افشاري است كه شهيدي به جان فدا بوده عارفي در كنار دجله شهيد كه ستايشگر خدا بوده روح او در بهشت جاويدان كز شهيدان جانفزا بوده

پرواز شد بهانه ي رفتن به آسمان مثل شهاب از دل پر نور كهكشان سيمرغ هاي عشق وطن كوچشان يكي ست مشت پري بجاست از آن خيل عاشقان مثل عقاب يا نه-كبوتر- نه چون ملك گسترده اند شهپرشان را به بيكران

تو مثل آب زلالي تو مثل دريايي سبك تر از پر رؤيا لطيف و زيبايي تو سرو راز و نيازي درخت توحيدي تو شعر باغ خدايي چقدر والايي تو ارتفاع نمازي ترانه سحري تو سمبل گل عشقي اميد فردايي

تو را دوست دارم تو را اي برادر تو را مثل آيينه اي در برابر تو رفتي و دستان من مانده بي گل تو رفتي و چشمان من مانده بر در ز داغ غمت آهم از دل برآمد كه دل ماند و خاكستري از كبوتر

نظم و نظام و قدرت کشور ز لشکر است لشکر درون کشور چون جان به پیکر است هر مشکلی ز زر و سیم آسان شود ولیک لشکر ز هر چه ز زر و سیم برتر است ملکی که نیست بهره ور از ارتش و سپاه چون کشتی شکسته ز سکان و لنگر...

دلم از عشق «بيدل» بيدلي شد عبيرآميز با ذكر علي شد بگير از حيرت بيدل چراغي كه چون آيينه، جانم منجلي شد چه گويم حيرت آهنگ دل من شرر پرداز و شبرنگ دل من