چرا در قیام حسینی و مهدوی بر مساله «امر به معروف و نهی از منکر» تاکید شده است؟

با دختری آشنا شدم و شماره‌ام را داده و مدتی با وی صحبت می‌کردم. اما بتازگی پدر و مادرش باخبر شدند البته من فقط امر به معروف و نهی از منکرش می‌کردم مثلا از تمام پسرها، دور نگه‌اش می‌داشتم. حالا خیلی می‌ترسم...

معاشرت با دوستی که دنبال خلاف می رود و احتمال زنا داده می شود، چگونه است؟

وظیفه مردم در مورد امر به معروف و نهی از منکر چیست؟

بر اساس نگاه دینی عقبه‌‌ی نظری و عقیدتی بحث عدالت‌خواهی چگونه است و حالا در جمهوری اسلانی ایران چطور باید باشد؟

در احادیث، سفارش شده که از تارک نماز دوری و از سوی دیگر با مردم با روی گشاده برخورد کنیم. این دو مطلب چگونه توجیه پذیر است؟

اگر ما امر به معروف و نهی از منکر کردیم و جواب بدی به ما دادند، چه واکنشی نشان دهیم؟

چرا در اسلام امر به معروف و نهی از منکر واجب شده است؟ آیا این کار نوعی فضولی در کار دیگران نیست؟

اگر نزد ما از کسی غیبت کردند، باید چه کار کنیم؟

اگر پدری مسأله خمس را رعایت نکند و افراد تحت تکفل او را نهی از منکر کرده ولی او به این کار ادامه دهد، وظیفه افراد تحت تکفل او چیست، آیا می توانند از آن اموال استفاده کنند؟