معنای واژه «طَیْر» در قرآن کریم

پرسش :

منظور از واژه «طَیْر» در قرآن کریم چیست؟

پاسخ :
«طَیْر» جمع «طائر» به هر حیوانى گفته مى ‌شود که بال و پر دارد و در هوا حرکت مى ‌کند؛ و مصدر آن «طیران» است.(1) 

و «تَطَیُّر» به فال‌ هاى بدى گفته مى ‌شد که در عصر جاهلیت از حرکت پرندگان نتیجه مى ‌گرفتند؛ ولى بعدآ به هرگونه تفاّل و فال بد اطلاق شده است. واژه «تَطایُرْ» نیز به معنى با سرعت حرکت کردن آمده است.(2)

پی‌نوشت‌ها:
(1). گاه مصدر این فعل را «طَیْر» نیز گفته ‌اند و «طُیُور» جمع است (جمع طَیْر) و بعضى «طیور» را جمع «طائر» ذکر کرده ‌اند.
(2). المفردات فی غریب القرآن، راغب اصفهانی حسین بن محمد، انتشارات دارالعلم الدار الشامیه، بیروت، چاپ اول، 1412 ق، ج 1، ص 529؛ لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، انتشارات دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 4، ص 509؛ کتاب العین، فراهیدی خلیل بن احمد، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، 1410 ق، ج 7، ص 447؛ مجمع البحرین، طریحی فخرالدین، انتشارات کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، 1375 ش، ج 3، ص 386.

منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، چاپ نهم، 1386 ش، ج 2، ص 362.