تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا<br /> آه از جمعه ی بی تو گله داریم آقا<br /> زلف شب را به سراپای سحر می ریزم                <br /> تا خود صبح به راه تو قمر می ریزم

مرا با عشق خود درگیر کردی<br /> به پایم با غمت زنجیر کردی<br /> بدان دنیای بی تو هیچ باشد<br /> دلم را از زمانه سیر کردی<br /> تو با رفتن به پشت ابر ایام<br /> غروب جمعه را دلگیر کردی

یابن الحسن، اگر چه نهانی ز چشم من<br /> در عالم خیال هویدا کنم تو را<br /> گویند دشمنان که تو بنموده ای ظهور<br /> زین افترای محض، مبرا کنم تو را<br />

تو در میان جمعی و من در تفکرم<br /> کاندر کجا بر آیم و پیدا کنم تو را<br /> هر صبح جمعه ندبه کنان در دعای صبح<br /> از کردگار خویش تمنا کنم تو را<br />

گر قسمتم شود که تماشا کنم تو را<br /> ای نور دیده جان و دل اهدا کنم تو را<br /> این دیده نیست لایق دیدار روی تو<br /> چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را<br />

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم<br /> بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم<br /> به وقت صبح قیامت که سر ز خاک بر آرم<br /> به گفت و گوی تو خیزم به جستجوی تو باشم

هر سحر منتظر یار نباشم چه کنم؟<br /> من اگر اینهمه بیدار نباشم چه کنم؟<br /> گریه بر درد فراق تو نکردن سخت است<br /> خونجگر از غمت ای یار نباشم چه کنم؟

ای حجت زمانه، زمانه چه بد شده است<br /> یک تکه ابر بین من و نور سد شده است<br /> دیگر برای غنچه سری تب نمی کند<br /> در عالمی که خار، گل سر سبد شده است

منتظر مانده زمین تا که زمانش برسد<br /> صبح همراه سحر خیز جوانش برسد<br /> خواندنی تر شود این قصه از این نقطه به بعد<br /> ماجرا تازه به اوج هیجانش برسد<br /> پرده چاردهم وا شود و ماه تمام<br /> از...

از روزهای هفته سه شنبه برای من<br /> شبهای پنجشنبه و جمعه برای تو<br /> روزی به خاطر سفر جمکران من<br /> روزی به خاطر سفر کربلای تو