اندیشه از سرما مکن، سر می‌شود دوران دی<br /> شب را سحر باشد ز پی، آخر بهاری می‌رسد<br /> ای منتظر غمگین مشو، قدری تحمل بیشتر<br /> گردی به پاشد در افق، گویی سواری می‌رسد

ای تیر نگاهت به دل زار کجایی<br /> ای روی گلت شمع شب تار کجایی<br /> آرام و قرار دل بی تاب و شکیبم<br /> آرام وقرار دل بیمار کجایی

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی<br /> تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی<br /> شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید<br /> سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی

چشمم به جز بروی تو بینا نمی شود<br /> مایل به سیر و گشت و تماشا نمی شود<br /> عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی<br /> لب‌های من به خنده دگر وا نمی شود

گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را<br /> به هر گل می‌رسم می‌بویم او را<br /> گل من نی بود این و نه آنست<br /> گل من مهدی صاحب زمان است

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد <br /> بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد<br /> بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی <br /> عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد

در غروب جمعه ما دلخون شدیم<br /> از غم عشق تو ما مجنون شدیم<br /> در حرم بودیم بهر غفلتی<br /> از حریم آن حرم بیرون شدیم

امشب نشسته بر دلم غم‌های عالم         <br /> بی تو گذشت امروز هم آقای عالم<br /> امروز هم حتی خبر از تو نیامد<br /> شب آمد و من ماندم و غم‌های عالم

چون بیاید عشق را معنای دیگر می‌کند<br /> چون بیاید دردها را جمله درمان می‌کند<br /> چون بیاید نارها همچون گلستان می‌کند<br /> چون بیاید رازهای خفته سر وا می‌کند

روز و شب فکر و خیالم شده آن یار کجاست؟ <br /> آن ذخیره گوهر عالم اسرار کجاست؟<br /> آن سفر کرده چرا از سفرش بازنگشت؟<br /> وان که ما را به غمش کرده گرفتار کجاست؟