باسلام. صرف این نگرانی ها به خودی خود، مسئله ی نابهنجاری محسوب نمی شود. مخصوصاً با توجه به عقاید مذهبی ما در مورد اسراف، میزانی از حساسیت و احساس گناه در مورد اسراف، طبیعی است. اما با توجه به اینکه گفتید این نگرانی ها و حساسیت ها مشکلاتی را در زندگی روزمره ی شما بوجود آورده است، لازم است که حساسیت خود را به این مقولات، کمتر کنید. حتی اگر میزان این نگرانی ها و حساسیت ها از حد معینی فراتر رود، تبدیل به یک الگوی کامل وسواس خواهد شد. برمبنای توضیحات ارائه شده توسط شما نمی توانم به طور قطع بگویم که حساسیت های شما به یک الگوی کامل وسواس، تبدیل شده است یا نه. اما اگر هم هنوز به حد وسواس نرسیده باشد، احتمال زیادی وجود دارد که با حفظ روند فعلی، در آینده، الگوی کامل وسواس محقق شود. بهترین کاری که برای قطع این روند معیوب می توانید انجام دهید، این است که کمتر به این نگرانی ها پاسخ دهید. این منطقی است که هنگامی که «مطمئن» هستید که شیر آب در حال چکه کردن است یا اسرافی در حال وقوع است، جلوی آن را بگیرید. اما هنگامی که کاملاً مطمئن نیستید و یا فقط گمانی در ذهنتان می گذرد، به هیچ وجه به آن پاسخ ندهید. در واقع با پاسخ ندادن به این نگرانی ها و حساسیت ها مهمترین گام را برای پیشگیری از وسواس برداشته اید. همچنین نگرانی در مورد مقبولیت کامل عبادات و غیره نیز اگر از حد خاصی بگذرد، به وسواس تبدیل خواهد شد. مطمئناً ابتلای شما به وسواس، چیزی نیست که مورد پسند دین یا خداوند باشد پس خود پاسخدهی افراطی به این نگرانی ها نیز با عقاید مذهبی ما جور در نمی آید، چون باعث شکل گیری وسواس شده و به روان شما آسیب خواهد رساند. پس توصیه ی کلی من به عنوان یک روانشناس، این است که در اکثر مواردی که این نگرانی ها به ذهنتان خطور می کند و به دنبال آن، احساس فشار روانی برای انجام رفتار خاصی پیدا می کنید، از انجام آن رفتار، خودداری کنید