باسلام. مطمئناً اين خيلي ناكام كننده است كه انتظارات منطقي و معقولي كه به نظر خودمان داريم مورد توجه قرار نگيرد؛ اما اين ناكامي ها واقعيتي از زندگي است كه چاره اي جز پذيرش آن ها را نداريم. هميشه براي تغيير خلق و احساس، نمي توان شرايط بيروني را تغيير داد؛گاهي لازم است كه ديد و نگرش و افكارمان را نسبت به شرايط بيروني تغيير دهيم. در واقع اين يكي از قواعد تأييد شده در علم روانشناسي است كه هيجانات و خلق ما محصول شرايط بيروني نيست، بلكه مستقيماً از افكار و نگرش ما به رويدادهاي بيروني، نشأت مي گيرند. مطمئناً اشتباه ناكام كننده است و هركسي هم كه جاي شما باشد اين ناكامي را احساس خواهد كرد. اما هنگامي كه شما دائماً اين رفتارها را با رفتارهايي كه از يك فرد ايده آل انتظار داريد، مقايسه مي كنيد، و دائماً به خودتان مي گوييد كه من نبايد اين طور رفتار می کردم! ... او بايد چنين باشد و هزاران بايد و نبايد ديگر، مطمئناً اين بايدها هيچگاه تحقق پيدا نخواهد كرد و همين موضوع است كه شما را ناكام و افسرده خواهد ساخت. پيشنهاد بنده اين است كه : 1- كمي روي افكارتان كار كنيد و بايدهايتان را به ترجيحات تبديل كنيد؛ 2- انتظاراتتان را از خودتان تعديل كنيد و خودتان را همان طور كه هست بپذيريد3- اين را بپذيريد كه اگرچه تحمل اشتباه سخت است اما غيرممكن نيست. اگر انتظاراتتان از خودتان را با واقعيت فعلي، تطبيق دهيد مطمئناً بازهم احساس ناكامي خواهيد كرد ولي ديگر تحمل اين شرايط، برايتان غيرممكن نيست. نكته ي مهم ديگر در مورد شما اين است كه به نظر مي رسد شما از احساسات منفي خود، نسبت به خودتان و شاید دیگران احساس گناه مي كنيد. شايد آشنايي با مفهومي به نام «ديگر پذيري نامشروط» به شما در حل اين تعارض عاطفي كمك نمايد. «ديگر پذيري نامشروط» يكي از مهارت هاي اساسي در حيطه ي بهداشت روان، محسوب مي شود كه طي آن شما بين شخصيت و عمل افراد، تمايز قائل شده، شخصيت آن ها را مي پذيريد هرچند كه بسياري از اعمال آن ها را نمي پذيريد و مورد نقد قرار مي دهيد. مثلاديگر پذيري نامشروط به اين حالت اشاره دارد كه شما بين شخصيت پدرتان و رفتارهاي او تمايز قائل شويد. اين را بپذيريد كه او هرچه كه باشد پدر شما است و وجود او في نفسه به عنوان پدر، براي شما ارزشمند است، هرچند كه از بسياري از رفتارهاي او انزجار داريد و متنفر هستيد. در واقع تنفر خود را نسبت به بعضي از اعمال او به تنفر نسبت به شخصيت و وجود او تعميم ندهيد. در اين صورت است كه بدون اينكه بخواهيد خود را مجبور كنيد كه رفتارهاي نامطلوب او را بپسنديد، مي توانيد با پذيرش شخصيت او، اين احساس گناه و تعارض را نيز حل كنيد. ضمناً در اين حالت، كنار آمدن و تحمل رفتارهاي نامطلوب او نيز براي شما بسيار راحت تر خواهد شد. این مثال می تواند در مورد رفتارهای خودتان نیز صادق باشد و اینکه خودتان را تحت هر شرایطی با وجود اشتباهات بپذیرید و مواخذه نکنید.