با سلام خدمت شما برادر گرامی، پسر شما در سالهای پایانی نوجوانی و سالهای آغازین جوانی بسر برده و سنین نوجوانی سنین بسیار حساسی به لحاظ کسب هویت در نوجوان می باشد. توجه داشته باشید که این دوران رفتار خاصی را از جانب والدین با فرزندان طلبیده و ناآگاهی در اتخاذ رفتارهای مناسب با فرزند نوجوان عواقب جبران ناپذیری در بر خواهد داشت. در اینجا خدمت شما برادر محترم عرض می نمایم که حمایت و رفاقت والدین در این دوران بیش از هر دوره سنی دیگر حائز اهمیت بوده و انجام رفتارهای تند و پرخاشگرانه نتیجه معکوس خواهد داشت. توصیه به شما برادر محترم این است که با داشتن رابطه ای رفاقت گونه با فرزند پسر خود و صبوری در مقابل بسیاری از رفتارهای بی ثباتی که مقتضای سن وی می باشد فرزند خود را مورد حمایت ویژه در این سنین خاص قرار دهید. والدین از بهترین و مؤثرترین دوستان در این سنین برای فرزند خود می باشند. دوستانی که علاوه بر حس دلسوزی و مهربانی ، با توجه به تجارب خود، امکان داشتن یک دوستی مناسب و به دور از آسیب را می توانند برای فرزند خود فراهم نمایند. بنابراین دوستی دختر با مادر و پسر با پدر در این سنین از مواردی است که اگر به درستی انجام پذیرد فرزند را در برابر بسیاری از آسیب های وارده در این سن محافظت می نماید. توصیه به شما دوست عزیز تقویت رابطه دوستی و انجام گذران اوقات بیشتر(با انجام تفریحات دو نفری نظیر پیاده روی، کوهنوردی و شنا) با فرزند خود در این سنین بوده و ضمن استحکام این رابطه و تقویت آن با صبوری در مقابل رفتارهای نادرستی که ممکن است از وی به دلیل شرایط سنی و ناپختگی سر بزند از ایشان مراقبت بیشتری به عمل آورید. همچنین در قالب دوستی با ایشان نسبت به دوستی های وی کسب اطلاع نموده و ایشان را در انتخاب دوست مناسب (در قالب یک دوست نه نصیحت پدرانه) یاری نمایید. مهمترین مسئله ای که در این دوران حائز اهمیت می باشد تأثیر بر فرزندان نوجوان با صبوری و سعه صدر و در در قالب برقراری یک رابطه دوستانه می باشد چرا که نوجوان به دلیل کسب حس استقلال در این سنین به رفتار تند، تنبیه و همینطور نصیحت واکنش منفی نشان داده و نهایتا این نوع رفتار در برابر نوجوان نتیجه معکوس خواهد داشت. با آرزوی لحظاتی خوش برای شما و خانواده محترمتان