AR
اختلاف با نامزد
من و نامزدم ۷ ماهه ک عقد کردیم .اوایل همه چی خوب بود ولی با حساسیت های من نسبت به بقیه خانم ها و شیطنتای همسرم دچار مشکل شدیم .اوایل همه چی رو با هم حل میکردیم همه چی خوب بود.برادرشون مشکل اخلاقی دارن خانم بازی میکنن چون همکلاسیشون بودم و متوجه جریان شدم همیشه با من مشکل داشتن ومخالف من بودن .حتی شب عقدمون با همسرم دعوا کردن.بعد یه مدت با هم آشتی کردن من هم به تابعیت همسرم هیچی نمیگفتم و ایشون همیشه تاکیید داشتن که من قصد دارم برادرشونو ازشون بگیرم اونقدر این موضوعو تکرار کردن که همسرمم این حرفو باور کردن و همیشه برادرشون تو مسائل ما ازادانه دخالت میکردن.چون خانواده مذهبی دارن مادرشونم سر لاک زدن و حتی حجاب من ک یه فرد معمولیم دخالت میکردن.و باعث دعوا ما میشدن.من هم برای راه حل مشکلم مسائلمو به خانوادم گفتم و ازشدن کمک خواستم .ولی جای راه حل دعوا ها به خانواده خودم کشیده شد .به جایی که سر انتخاب تالارعروسی با نامزدم دعوا مفصلی کردن و فحش و فحشکاری .من واقعا عاشقانه همسرمو میخوام و دوسش دارم ولی با این شرایط پیش اومده و حرمت های ریخته شده خانوادم همه اصرار به طلاق دارن .و حتی وکیل گرفتن برای مهریم .چون از سمت خانواده نامزدم هیچ عکس العملی برای اشتی دادن نداده شده.حتی وکیلشون هم جلسه گذاشت که اشتیمون بده همسرم فقط پیگیر توافق کردن بود که طلاقم بده ولی کاملا مشخص بود ایشون هم از طرف خانوادش تحت فشاره و قلبا مایل به طلاق نیست چون قرار طلاق توافقی گذاشتیم و نیومد .الان به صورت پنهانی در ارتباطیم و قصد دادم که برم مشاوره و کلاسای اموزشی ولی از خانوادم میترسم همه با نامزدم مخالفن و نامزدمم برا فحش و حرفای بابا و برادرم خیلی خیلی ناراحت و دلگیره .من نمیدونم چیکار کنم😔حتی اونقدر فشار عصبی رومه که دکتر کلی قرص اعصاب بهم داده.من نمیتونم بدون همسرم زندگی کنم حتی مشاوره دکتر انوشه هم رفتیم ایشون گفتن ما بی هم دق میکنیم ولی باید کلاسای مهارت زندگی رو بریم ولی با به وجود اومدن این مشکلات نمیدونم چیکار کنم .تورو خدا کمکم کنین
مشاور: خانم طیبه قاسمی
با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، مطمئنا هيچ پدر و مادري مانع خوشبختي فرزندشان نمي شوند حتي اگر با ازدواج او ۱۰۰درصد مخالف باشند. بنابراين اگر پدر يا مادري با فرد موردنظر فرزندشان براي ازدواج مخالف هستند، فرزندان بايد دلايل آن ها را بشنوند. اگر اين دلايل منطقي و عقلاني باشد، جوانان نبايد احساسي تصميم بگيرند و بگويند که فقط ما ۲نفر مهم هستيم و پيوند قلبي ما ۲نفر همه مشکلات مان را حل خواهد کرد. فرزندان بايد روي دلايل منطقي فکر کنند. اگر هم دلايل غيرمنطقي بود، در گام اول بايد در يک فضاي صميمي و يک فرصت مناسب با والدين خود صحبت کنند. جوانان بايد ملاک هايشان را براي پدر و مادرشان بازگو کنند و بگويند که چرا و بر چه اساسي از اين انتخاب شان دفاع مي کنند. با اين حال، ممکن است پدر يا مادر شما هم دلايلي داشته باشند که از نظر شما منطقي نباشد در اين شرايط بهتر است از يک ناظر بي طرف که مي تواند بزرگ فاميل باشد، کمک بگيريد تا او دلايل را بررسي کند. اين ناظر بي طرف بايد مورد تأييد والدين و فرزندشان باشد. صبر هم لازمه متقاعد کردن والدين است آذريان ادامه مي دهد: زماني که پدر و مادر به هيچ وجه راضي نمي شوند و به عبارتي اصلا حاضر نيستند حرف هاي شما را بشنوند يا طرف مقابل را ببينند، بايد بدانيد که الان زمان قانع کردن پدر و مادر نيست. شما بايد صبر کنيد تا پدر و مادر از فضاي عاطفي و هيجاني خود بيرون بيايند چون در فضاي هيجاني آدم ها نمي توانند خوب به مسئله نگاه کنند و تصميم بگيرند، بنابراين دختر و پسر بايد با درايت، صبر کنند تا زمان مناسب براي حرف زدن فرا برسد. توجه ويژه والدين به اختيار فرزندشان اين مشاور خانواده معتقد است: جوانان نبايد فراموش کنند که همه ما چه قبل و چه بعد از ازدواج، به والدين مان نياز داريم. البته پدر و مادرها هم بايد به بحث اختيار در جوانان براي انتخاب همسر آينده شان توجه ويژه اي داشته باشند. بالاخره اگر جواني با فردي که هيچ علاقه اي به او ندارد، ازدواج کند به احتمال زياد زندگي او شکست خواهد خورد و شايد باعث سرشکستگي اجتماعي خانواده اش هم بشود. پدر و مادرها بايد به فرزندانشان کمک کنند تا آن ها قدرت تصميم گيري و انتخاب صحيح را در خودشان افزايش دهند زيرا در غير اين صورت، اعتماد به نفس فرزندشان به شدت کاهش مي يابد. ازدواج پيوند ۲نفر نيست، پيوند ۲خانواده است تبيان نيز در اين باره مي نويسد: ازدواج در ايران به معني پيوند ۲ نفر نيست، شما با ازدواج تان ۲خانواده و در برخي مناطق کشور ۲ طايفه را به هم پيوند مي زنيد و به همين دليل، خانواده سهم بزرگي در انتخاب و زندگي آينده فرزندان دارد. آن قدر که اگر پدر و مادر مخالف ازدواج شما باشند، سايه اين مخالفت همواره بر سر زندگي تان خواهد بود. چه طور والدين مان را راضي کنيم؟ ازدواج با رضايت والدين، آرامش بيشتري را براي شما در پي دارد اگر والدين شما با دلايل نه چندان منطقي با ازدواج تان مخالفت مي کنند مي توانيد با چند راه حلي که در ادامه خواهيد خواند، تلاش کنيد که نظر مساعد آن ها را جلب کنيد. ۱ - اول از همه بگوييم که تهديد، پرخاشگري، دعوا يا فرار از خانه و ... به هيچ نتيجه اي نمي رسد و فقط آتش معرکه را بيشتر مي کند. بنابراين از فکر راه حل هاي بيهوده بيرون بياييد و بيشتر تلاش کنيد در سکوت و آرامش ماجرا را پيش ببريد. ۲ - با والدين تان صحبت کنيد، در شرايطي آرام و منطقي بحث را پيش بکشيد و سعي کنيد نظر مثبت شان را جلب کنيد. والدين شما، حتما دلايلي براي مخالفت شان دارند. آن ها را بشنويد و سعي کنيد فارغ از شور و شوق عاشقي و هيجانات مقطعي، اين دلايل را تحليل کنيد. شايد واقعا حق با آن ها باشد. مي توانيد اين دلايل را با فرد سومي که به بي طرفي او اطمينان داريد در ميان بگذاريد و با او مشورت کنيد. اين فرد مي تواند دوست، استاد، بزرگ فاميل يا مشاور باشد. ۳ - والدين گاهي به خاطر بي اعتمادي به شما با انتخاب تان مخالفت مي کنند، چون فکر مي کنند به قدر کافي بزرگ و عاقل نشده ايد. در اين شرايط بايد دلايل خود را از انتخاب فرد مورد نظر تشريح کنيد و با صحبت هاي منطقي به پدر و مادرتان ثابت کنيد که بزرگ و قابل اعتماد هستيد. ۴ - اگر هيچ کدام از راه ها نتيجه نداد، سعي کنيد همراه والدينتان پيش مشاور خانواده برويد و در شرايطي منصفانه درباره مشکل صحبت کنيد. در هر حال اگر طرف مقابل شما به شما تمایل دارد باید در اثبات پاکی و نجابت شما برای خانواده اش تلاش کند و از طرفی در صورت مخالفت خانواده شما با شناختی که از معیارها و شرایط خانوادگی دارید می توانید اقدام بفرمایید .که رضایت خانواده را جلب کند شاید در این بین رفتن به مشاوره و شنیدن نظرات نفر سوم اهمیت داشته باشد و شاید مسائلی بازگو شود که خیال خانواده ها تا حدی راحت شود و اعتماد کنند .در هر صورت امیدوارم اتفاق مثبتی بیفتد و خوشبخت باشید اگر پدر و مادر به هیچ عنوان با ازدواج موافقت نمی کنند، جنگیدن با آنها اصلا توصیه نمی شود، فرزندان باید آنقدر درایت داشته باشند تا بتوانند با دوستی و جلب اعتماد با پدر و مادر کنار بیایند، کمک یک مشاور هم می تواند در چنین مواقعی بسیار کمک کننده باشد، چرا که می توان با تشکیل جلسات و گفت وگوهای گروهی به همراه مشاور، فضا را کمی بازتر کرد تا والدین تا حدی نرم شوند. بهترین راه در اینجا صبور بودن است حتی تا چند سال، شاید کمی مشکلات سبک تر شوند، اگر هم مشکلات حل نشوند اما این اطمینان خاطر وجود خواهد داشت که به اندازه کافی سعی خود را کرده اید و هیچگاه احساس گناه نخواهید کرد. کدام بهتر است؟
