با سلام و احترام پرسشگر گرامی: اینکه برخی نقل‌های تاریخی یا روایی گزارش می‌کنند که پیامبر اسلام(ص) قبل از بعثت و یا حتی در ابتدای آن، گاه برای عبادت به غار حراء رفته و در آن‌جا خلوت می‌کردند به معنای رهبانیت نیست، زیرا این نوع خلوت‌گزینی را عملی بوده که در آن عصر مرسوم بوده و «تحنث» نام داشت نه رهبانیت.«تحنّث» به معنای اجتناب از گناه است، معانی دیگری نیز برای این واژه؛ مانند تعبّد، دوری از بت‌ها، تألّه و تبرّر ارائه شده است.این رفتار لزوماً رفتاری ناپسند به شمار نیامده، بلکه برخی از آنها، نظیر حج از دین حنیف ابراهیم(ع) سرچشمه گرفته بود. در همین راستا، برخی «تحنث» و «تحنف» را مترادف و به یک معنا دانسته[المحیط فی اللغة، ج 3، ص 75] و می‌دانیم که معنای «تحنف»، التزام به دین حنیف ابراهیمی است. آنچه مورد پذیرش اسلام نیست، دوری کامل از جامعه بشری و فعالیت‌های اجتماعی در قالب رهبانیت مستمر می باشد. اما تحنث و خلوت با خدا آن هم در بخش کوچکی از زندگی از نظر اسلام نه تنها مردود نیست، بلکه بدان توصیه نیز شده است. موفق و پیروز باشید.