با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی

خواهر عزیزم ، دختر شما در مرز ورود  از کودکی به دوران نوجوانی قرار دارد و تغییرات هورمونی فراوانی در حال پیدایش در جسم ایشان است که به طبع در خلقیات و رفتار او نمود پیدا میکند مخصوصا اگر فرزند شما تک فرزند باشد،  والدین زمانی که کودکشان  برای دوست یابی و نگه داشتن آنها مشکل پیدا می‌کند, احساس ناتوانی می‌کنند.ولی شما باید آرامش خود را حفظ کنید و این سیر طبیعی را با هدایت و مدیریت درست پیش ببرید . هر کودکی  نیازمند چند دوست خوب و یا گروهی است که بتواند آنها را متعلق به خودبداند زیرا با داشتن آنها می‌تواند چیز‌های زیادی درباره خودش بیاموزد. به او مهارت‌های اجتماعی را بیاموزید و هنگامی که دوستی اش خاتمه یافت یا احساس بروز مشکل کرد به او کمک کنید. گردش های خانوادگی بیشتری داشته باشید .اجتماع چند گروه خانواده فرصت خوبی برای ورود کودک در موقعیت‌های اجتماعی به همراه کودکان سنین متعدد فراهم می‌کند. این موقعیت‌ها به کودک شما فرصت می‌دهد مهارت‌های اجتماعی را به کار گیرد و در عین حال نظاره گر ارتباط شما با مردم دیگر باشد.همچنین گردش‌های خانوادگی موجب ایجاد پیوندهای عمیق داخل خانواده می‌شود و بعدها که کودک تان باید مقابل فشار گروه همسالان ایستادگی کند؛ چنین گردش‌هایی نتیجه خود را نشان خواهد داد.هرچه قدر کودک در موقعیت‌های اجتماعی به خودش توجه بیشتری داشته باشد, احساس راحتی برای او مشکل تر خواهدبود.توصیف کودک تان به عنوان  حصود ،روشی غلط است که بعد تاوانش را پس خواهید داد.شاید  نمی دانید که با برچسب زدن به کودکتان رفتار او را تقویت می‌کنید. زمانی که به کودک تان برچسب انزوا طلب و یا دچار مشکل در دوست یابی را می‌زنید, رفتار اجتماعی نامناسب را در او بر می‌انگیزید. در حالی که می‌توانید با گفتن جملاتی او را تشویق کنید تااجتماعی تر باشد.دقیق باشید. درباره رفتارهایی که مشاهده می‌کنید و اینکه چگونه موجب تاثیر گذاری بر روابط می‌شوند, گفتگو کنید. درباره دوستی صحبت کنید. اگر به کودک به دلیل تمام شدن یک رابطه دوستی از نظر روانی آسیب دیده است, درباره وضعیت دوستی‌ها و اینکه چطور طی سالها دوستان زیادی خواهد داشت که بعضی از آنها به مدت طولانی و بعضی از آنها تنها مدت کوتاهی دوست او خواهندبود, گفتگو کنید. از کودک بخواهید نام یکی از همکلاسی‌هایش را که همه او را دوست دارند بگوید و سپس درباره خصوصیات او چنین بپرسد:" چه طور رفتار می‌کند؟ چه کارهایی انجام دهد؟ ویژگی‌های یک دوست خوب چیست؟"با همدیگر دراین باره صحبت کنید که دوست دارد چه مهارت‌های اجتماعی و چطور دوستی‌هایی داشته باشد, بیشتر کودکان می‌توانند به آسانی کودکانی را که دوست دارند, با آنها دوست باشند , نام ببرند.کودک شما خواهد کوشید به طور دقیق مانند شما رفتار کند. بنابراین به یاد بسپارید زمانی که شما در حال خوش آمدگویی به مردم, گفتگوی تلفنی, خرید, بازی و یا انجام هر کار دیگری با مردم هستید, الگوی رفتار اجتماعی را به او نشان می‌دهید. اگر خجالتی بودن یکی از مشخصات شماست, او ممکن است از خجالتی بودن شما تقلید کند و بنابراین شاید لازم باشد که این مشخصه خودتان را تغییر دهید, به یاد بسپارید که مهارت‌های اجتماعی دیگری هستند که شما به طور ناخودآگاه درحال آموختن آنها به کودک تان هستید حتی اگر ترجیح می‌دهید که آنها را یاد نگیرند.اجرای نمایش, فرصتی عالی در اختیار شما قرار می‌دهد که روش‌های مناسب رفتار با دیگر مردم را به کودک ارائه دهید. از کودک تان بخواهید که آنها را طوری که مشکل ایجاد نکند, تمرین کند. ابتدا موقعیت‌های ساده ای را نشان دهید و سپس آنها را پیچیده تر کنید. موقعیت‌ها می‌تواند شامل دعوت یک دوست به بازی, رد یک دعوت, مخالفت مسالمت آمیز, صحبت با تلفن, خوشامد گویی به مهمانان , گفتگو با کودکان و بزرگسالان یا نمونه ای از یک ورزشکار خوب باشد. نقش‌ها را بین خودتان عوض کنید.مهارت‌های گفتگو را آموزش دهید: این موارد را تمرین کنید: سلام کردن, معرفی, پرسیدن پرسش‌های خاصی برای ادامه یافتن گفتگو, برای مثال چه خبر؟ دیگه چه طوری؟ تکرار نام‌ها را آموزش دهید. نقش معرفی کردن افراد را گوشزد کنید و به کودک بگویید نام دیگران را تکرار کند تااطمینان یابد آنها را به یاد خواهد آورد. همچنین به کودک بیاموزید که پذیرفتنی است که پس از معرفی شدن به فردی دوباره ازاو بخواهید نامش را تکرار کند.به کودک فرصت دهید مهارت‌های جدیدش را به کار گیرد. بدون مجبور کردن او را تشویق کنید دوستان دیگر را برای بازی دعوت کند. به او پیشنهاد کنید با هم فیلم ببینند. ساندویچ بخورند و یا به تماشای فیلم مناسب  بروند. به سوی موقعیت‌های طولانی تر و کمتر برنامه ریزی شده بروید , به تدریج زمانی را که کودکان با هم سپری می‌کنند , زیاد کنید.بگذارید کودک بداند در حال چه کاری است. این کار را با دادن نمره انجام ندهید. با به کار گیری موارد فوق بعد از یک ماه شاهد تغییرات مشهودی در فرزند خود هستید ، نباید توقع داشته باشید یک شبه رفتار او تغییر کند بلکه تغییر او،  زمان بر خواهد بود .