با سلام و احترام به شما والد محترم و سپاس بابت اعتماد شما به راسخون، امیدوارم این پاسخ گویی بتواند مقداری از دلنگرانی شما را کاسته و راهکاری عملی برایتان به ارمغان آورد.

بچه ها به صورت کلی نسبت به محبت مادر و پدر دید انحصار طلبی دارند و در ابتدا وجود خواهر و برادر دیگر را مانعی برای جلب توجه و محبت والدین قلمداد می کنند.
این حالت در ابتدای امر طبیعی است ولی با توجه به روحیات کودک و عکس العمل والدین تا حدودی رفع یا شدت پیدا می کند.
پسر بزرگتر شما برای حدود سه سال خود را تنها کانال دریافت توجه والدین می دانست ولی از شروع بارداری معمولا به خاطر مشکلات جسمی مادر این توجه به مرور کم و محبت های لمسی محدود تر می شود و زمینه وقوع حسادت را در کودکان پس از تولد آماده می کند.

عکس العمل کودکان در این شرایط متفاوت است برخی از کودکان با شب ادراری ، زود رنجی و ناخن جویدن که ناشی از  حالت های اضطرابی است به این موقعیت ها واکنش نشان می دهند.
سن شروع حسادت در بیشتر مواقع از حدود سه تا چهار سالگی است و گاها تا شش سالگی ادامه دارد،در واقع، در حاضر پسر شما در سن اوج حسادت است پس در حال حاضر رفتار او نگران کننده نیست ولی برای جلوگیری از رشد حسادت در کودکتان چند مورد قابل ذکر است:

۱- کودکان به خصوص کودکان پسر بسیار پر انرژی و به دنبال هیجان هستند، وقتی انرژی آنها به صورت درستی تخلیه نشود به دنبال هر راهی برای ایجاد هیجان و تخلیه انرژی خود هستند و چه راهی بهتر از بازی با برادر کوچکتر و یا آزار او که باعث جلب توجه والدین نیز می شود.
پس بهتر است راههایی برای تخلیه انرژی کودکتان مد نظر داشته باشید مثل رفتن به کلاس مهارتهای زندگی یا کلاسهای ورزشی یا بازی های پر تحرک

۲- پسر بزرگتر شما در سن جستجوگری و کشف خود است پس بهتر است زمان بیشتری را با پدرش بگذراند که والد همجنس او است مثلا روزی نیم ساعت با هم به پارک نزدیک خانه بروند یا فعالیت های شراکتی دیگری با هم داشته باشند مانند هر روز با هم بازی کردن و یا به خرید رفتن مایحتاج خانه
این کار هم سبب الگو پذیری از پدر شده و با توجه به روحیه مردانه پدر و وظیفه حراست از خانواده او نیز سعی خود را در مراقبت از برادر به عنوان حامی او بیشتر خواهد کرد
و همچنین حس با ارزش بودن را در او تقویت می کند، و  راهی برای تخلیه انرژی او خواهد بود.

۳-کودکان مشاهده گران دقیقی هستند در واقع آنها آن چیزی را که والدین به آنها می گویند نمی آموزند بلکه رفتار عملی والدین را سرمشق خود قرار می دهند
پس دقت داشته باشید که در حضور کودکان بحث یا فریاد زدن یا برخورد خشن و به خصوص اختلاف نظرهای لفظی جلوی کودکان چه از طریق برنامه های تلویزیونی خشن این حالت ها در او بیشتر خواهد کرد.

۴-روش نا دیده گرفتن تا جایی که به کودکان آسیب نزند خوب است ولی باید توجه داشت که اکثر والدین این روش را بدرستی اجرا نمی کنند و یا اگر کاملا به رفتار آنها بی توجه باشند مثلا ۵ روز تحمل می کنند و روز ششم واکنش نشان می دهند. این روش طولانی مدت است و در شروع آن معمولا رفتار شدت پیدا می کند و بعد به مرور کم می شود.

۵- از تنبیه بدنی و برخورد پرخاشگرانه به شدت بپرهیزید و در صورت لزوم برخورد از روش مقتدارنه و محروم کردن های کوچک استفاده کنید، شما الگوی عملی فرزنانتان هستید هر رفتار شما مجوزی برای رفتارهای آینده او خواهد بود.

۶- به کودکتان کنترل خشم را با روش بازی بیاموزید مثلا با استفاده از نمایش عروسکی دو عروسک با هم بحث می کنند  ولی با مدیریت شرایط و حل مسئله مشکل خود را حل کرده و آشتی می کنند.

۷- سعی کنید نقطه اشتراک زمان های دعوای کودکانتان را کشف کنید بیشتر مواقع عامل سومی در میان است که باعث تحریک او برای آزار رساندن به کودک کوچکتر می شود، مثلا زمانهایی که او گرسنه و خواب آلود است و نیاز به توجه ویژه مادر دارد اما مادر سرگرم کار دیگری بخصوص برادر کوچکتر است.

۸- از جدول امتیاز دهی استفاده کنید
یک جدول را روی یک مقوای رنگی بکشید که هفت روز هفته و هر روز مثلا پنج خانه داشته باشد
تعدادی برچسب مورد علاقه او را تهیه کنید و یک قرار بین خود و او بگذارید مثلا هر وقت مواظب برادرش بود و با او به صورت مسالمت آمیز بازی کرد یک برچسب بگیرد و در انتهای هرهفته در ازای مقدار زیاد برچسب ها به او یک امتیاز بدهید مثلا رفتن به شهر بازی در روز جمعه اگر تعداد برچسب ها هر روز بیشتر از سه تا باشد.
موفق باشید

بیشتربخوانید:
علل خشونت و پرخاشگری در کودک