مشاوره فرزند
سلام و عرض ادب خدمت شما مادر گرامی
از اینکه دغدغه و مسأله ی خود را با ما در میان گذاشتید سپاسگزارم و امیدوارم صحبت های من راهگشا باشد.بیان کردین " افسردگی که داشتم ودارم وبی حوصلگی درتربیت کودک": 
 مادران افسرده توجه چندانی به نیازهای خود ندارند و در مقایسه با مادران سالم، به شیوه متفاوتی به رفتارهای کودک خود واکنش نشان می‌دهند که ممکن است چندان اصولی نباشد. مثلا حوصله ی روبه رو شدن با بعضی خودرأی ها و خودمحوری های کودک خود را ندارند، طوری رفتار می کنند که باعث تشدید لجبازی و پرخاشگری کودک خود می شود.
به همین‌خاطر، ممکن است روی رشد فرزند خود تاثیر منفی بگذارند و بدون این‌که بخواهند، فرزندانی با مشکلات رفتاری تحویل جامعه بدهند. مثلا فرزندان مادران افسرده در معرض خطر بالای بروز اضطراب هستند.
استمرار افسردگی مادر، رابطه والد و فرزند را وخیم‌تر می‌کند، تحقیقات نشان داده است،  مادران افسرده، فرزندان خود را منفی‌تر از افراد عادی تصور می‌کنند و مشکلاتی از جمله سرپیچی و پرخاشگری علی‌الخصوص در پسربچه‌ها به ارمغان می‌آورد. در نتیجه، باید افسردگی شما مادر محترم، درمان شود. 
همچنین بیان کردین " البته بیش فعال نیزهست ودرمدرسه نیز مشکل دارد ": بسیاری از علائمی که اشاره کردین به خاطراختلال ADHD  است که با کمک یک درمانگر قابل کنترل هست.  بنابراین لازم هست برای خودتان و هم برای فرزندتان، حتما به روانشناس مراجعه کنید و برای درمان، همکاری های لازم را داشته باشید.
بیان کردین "میخواستم مراراهنمایی کنید چگونه رفتارهای نادرستش رااصلاح کنم":
اولین روش در رفع مشکلات رفتاری کودکان: اصلاح و تقویت رابطه والد – کودک هست.
اگر تعامل مثبت بین والد و کودک وجود نداشته باشد، فرزند تبعیت نمی کند و حرف شنوی ندارد. پس لازم است روزانه حداقل نیم ساعت برای فرزندتان وقت باکیفیت اختصاص دهید. در این زمان شما باید برای فرزندتان طبق برنامه ای که او می خواهد با او وقت بگذرانید. هربازی ای که او میخواد یا حتی ممکن است دلش بخواهد فقط با شما صحبت کند. ( البته این به شرطی هست که شما برای درمان خود اقدام کرده باشید).
نکته ی بعدی اشاره کردین: " پسرم بسیار خودرای، حرف نشنو،  بی ادب وبی مسئولیت بارامده است" این واژه ها برچسب هایی هست که بار منفی دارد و استفاده از آن ها هم در خود ما احساس بدی را به وجود می آورد و هم در فرزندمان. در واقع ما باید بین رفتار کودک و  شخصیت او، تفکیک قائل شویم. مثلا اگر اتاقش را نامرتب نکرده است از این کارش ابراز ناراحتی کنیم نه اینکه برچسب بی مسئولیتی بزنیم.
به طور کلی، هر رفتاری به آن توجه گردد، تقویت می شود و هر رفتاری که مورد بی توجهی قرار بگیرد، آرام آرام کمرنگ و خاموش می شود.
اگر کودکان وقتی خوب رفتار می کنند، نادیده گرفته شوند ممکن است یاد بگیرند که تنها راه گرفتن توجه، نادرست رفتار کردن است.
 نکته مهم: هرچه توجه به رفتارهای منفی کم شود و به جای آن توجه به رفتارهای مثبت، افزایش یابد. مثلا از این که صبح رختخوابت را جمع کردی خیلی خوشحال شدم، ممنونم.
بیان کردین "حرف نشنو هست" امر و نهی زیاد، اثربخشی دستورات به جا را از بین می برد. 
اشکالات دستور دادن و زمینه نافرمانی کودک:
1- وقتی که دستوری را چندین بار تکرار کنیم، مساوی هست با سرپیچی کردن. مثلا بازی نکن، بشین سرمشقت، تکلیفت میمونه، مگر نمیگم مشقت را بنویس، بازی گوشی نکن....
2- وقتی کارهای بسیار زیادی از کودکان خواسته می شود، آن ها احساس ناتوانی می کنند. مثلا اتاقت را مرتب کن، حمام برو، ناخن هایت را بگیر، مشق هایت را بنویس...
3- وقتی کودک، مشغول انجام کاری است که از آن لذت می برد، موقع دستور دادن نیست.
 چون کودک تمام حواسش به فعالیت مورد علاقه هست و احتمال اینکه خواسته ی شما را نادیده بگیرد، زیاد هست.
شرایط دستور دادن: با جدیت و قاطعیت، کوتاه و مختصر ،صریح و روشن، با توجه به توانایی کودک، پس از ارائه دستور چند ثانیه صبر کنید، دستور یک یا دوبار تکرار و سپس از پی آمد استفاده میشود (10بار تکرار نشود).
و در نهایت، اشکالات و عیوب فرزندانتان را تا آنجا که ممکن است صریح بیان نکنید و نیز از پشت سر هم ایراد گرفتن بپرهیزید و مورد ملامتش قرار ندهید و رفتار مناسب فرزندتان را یادآور باشید تا احساس ارزشمندی نماید.
به امید لحظات خوش برای شما مادر گرامی

بیشتر بخوانید:

کودکان لجباز و رفتارهای متقابل با آنان