سلام و احترام خدمت شما مادرگرامی. از اینکه سؤال خود را با سایت راسخون در میان گذاشتید، سپاسگزارم. ان شاالله صحبت هایم برایتان مفید باشد.
بیان کردین" کودک 21 ماهه یتان، چنگ می زند و گاز می گیرد، چگونه باهاش برخورد کنیم": کشیدن مو، لگد زدن، گاز گرفتن و یا کتک زدن، همه از رفتارهای عاطفی رایج کودکان خردسال هستند. چون مغز آن ها هنوز به اندازه ی کافی رشد نکرده است، بنابراین به‌دلیل فقدان آگاهی و خودکنترلی، بدان شیوه عمل می کنند. در واقع، آن ها خواسته ها و نیازهای زیادی دارند، اما مهارت لازم برای انتقال این خواسته ها به دیگران را ندارند و چون مهارت های زبانی و کلامی به خوبی شکل نگرفته است، به واسطه چیز دیگر این کار را انجام می دهند: با گاز گرفتن، قشقرق به پا کردن و زدن دیگران.
رعایت چند نکته لازم است:
- تا دو سالگی فقط به کودک در موقع  گاز گرفتن کافیست" نه بگویید. مامان زدن بد هست و ناز کردن خوبه" خودتان را ناراحت نشان بدهید و کودک را یک تا سه دقیقه در همان حالت نگاه دارید تا آرام شود اما مقابله به مثل نکنید و اگر تکرار کرد باقاطعیت بگویید" نه "و در صورت تکرارش، مطلقا توجه نکنید و بعد از مدتی این رفتار با بی توجهی، خاموش می شود.
اما اگر وارد بازی و لجبازی کودک شدید حتما در طولانی مدت بازنده می شوید. مثلا اگر بگویید "بیا گازت بگیرم دردشو ببینی"،شما تنها برای او الگو می شوید تا او این کار را راحت تر انجام بدهد.
- نکته ی بعدی اینکه: کودک نیاز به توجه شما دارد. به طور معمول او ترجیح می دهد از راه های مثبت یعنی با کارهای خوب این توجه را بدست آورد. اما اگر تشویق کارهای خوب به اندازه کافی نباشد و کودک مورد بی توجهی قرار گیرد، برای او توجه منفی هم بهتر از هیچ است. کودکی که اغلب مورد غفلت واقع می شود ممکن است پس از مدتی کشف کند که اگر جنگ و دعوا راه بیندازد و دیگران را بزند، در مرکز توجه دیگران قرار می گیرد. به همین دلیل است که به والدین توصیه می کنیم وقت زیادی را صرف پرورش توجه مثبت کنند و به عبارتی کودک را برای کارهای خوبش، از هر طریقی تشویق کنند. (تشویق کلامی، لمس کردن شانه یا سر، خندیدن، صرف وقت برای گفتگو، بازی کردن با کودک، جایزه های کوچک، همه می توانند به نوعی تشویق باشند.)
- نکته ی مهم اینکه: نیاز کودکان معمولا در سنین 2 سالگی برای استقلال و خود مختار شدن افزایش می یابد و بر انجام کارها به شیوه خودش اصرار می ورزد. والدین باید نیاز او را به استقلال به رسمیت بشناسند و تربیت خود را با آن متناسب گردانند. بنابراین، اگر می خواهیم کودک نوپا لجباز نشود نیاز داریم محیط او را امن کنیم، نه اینکه وسایل دم دست او باشد و از او بگیریم؛ به عبارت دیگر نباید با انواع منع شدن روبرو شود و مرتب "نکن" و "دست نزن" را بشنود. بلکه سعی کنیم پیرامون کودک را از وسایل شکستنی، خطرناک، قیمتی دور کنیم و به جای مخالفت کردن مستقیم، حواس کودک را پرت کنیم.
و در نهایت فرزندپروری ماجرای برد و باخت نیست، بلکه کمک به کودک برای رشد سالم است. بنابراین باید ترتیبی دهید تا با رشد کودکتان همگام شوید و اطلاعات خود را در زمینه ی فرزندپروری گسترش دهید.
(کتاب مادر کافی نوشته جو فراست، مراحل رشد را در 5 سال اول زندگی توضیح داده و شما را در چگونگی گذراندن از این مراحل راهنمایی می کند).
موفق و پیروز باشید.