مشاوره خانواده

با سلام و احترام خدمت شما.
هفت سال، واقعا زمان زیادیه که زن و مرد در انتظار هم باشن، و این نشونه سختی ها و مسیر طولانیه که شما و همسرتون برای رسیدن به هم، پیمودید و حتما قدر زندگی مشترکتون رو بخوبی میدونید؛ و طبیعی هست که شما بعد از گذروندن این مسیر طولانی، روی همسرتون حساس باشید، حتما شوهرتون هم روی شما حساس هستند. اما نکته اولی که خوبه به اون توجه کنید اینه که هیچ فردی بی عیب و نقص نیست. هر فردی در کنار خوبی ‏هایی که داره قطعا نقص هایی هم خواهد داشت، چنانچه خود ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم و اگر بخواهیم خوبی ها و بدی های خودمون رو بنویسیم، ممکنه طرف بدی ها بر خوبی ها بچربد. منظور من اینه که درسته همسر شما در این زمینه خطا میکنن و به زنهای دیگه نگاه میکنن، ولی در کنار این رفتار نامناسب، ویژگیهای مثبت زیادی دارند که شما نباید اونها رو فراموش کنید، چون اگر ما نقاط مثبت همسرمون رو فراموش کنیم و بر روی نقاط منفی متمرکز بشیم، دچار احساس یأس و افسردگی میشیم و در پی احساس منفی، رفتار ما هم منفی و احیانا پرخاشگرانه و نامناسب میشه. من میفهمم که چقدر این مسئله شما رو اذیت میکنه ولی منظور من اینه که نباید این رفتار همسرتون باعث بشه شما کنترل خودتون و کنترل افکارتون رو از دست بدید و افکار منفی، شما رو کنترل کنند. برای این که این اتفاق نیفته بیشتر به نقاط مثبت همسرتون فکر کنید و از تفکر منفی یا خیالبافی‌های منفی‌گرایانه نسبت به ایشون اجتناب کنید. همسر شما مطمئنا ویژگی‌های رفتاری مثبت متعددی دارند که لازم است آن‌ها را مد نظر قرار دهید.
بعد از اینکه از جهت فکری بر نقاط مثبت همسرتون تمرکز کردید و متوجه شدید که در کنار این رفتار نامناسب، ایشون رفتارها و ویژگیهای مثبت زیادی دارند راحت تر میتونید نسبت به حل این مسئله، رفتار مناسب و حساب شده تری داشته باشید و عکس العمل منفی شما کمتر خواهد بود.
شاید شما بارها این مسئله رو به همسرتون تذکر دادید و بخاطرش بحث و دعوا هم کردید، اما بحث و دعوا و غر زدن چیزی رو درست نمیکنه و معمولا نتیجه دلخواه رو به ما نمیده، اما کاری که شما در این زمینه میتونید  انجام بدید اینه که در یک فضای صمیمی و مناسب، خصوصا اگر قبل از مهمونی رفتن یا بیرون رفتن باشه (بشرطی که از جهت زمانی در تنگنا نباشید و آرامش داشته باشید)، بدون اینکه به شخصیت همسرتون حمله کنید یا توهینی به او بکنید، اول چندتا از ویژگی های مثبت همسرتون رو بیان کنید و بعدش از احساس خودتون بگید و بیان کنید که «من تو رو خیلی دوست دارم، و بخاطر اینکه تو رو خیلی دوست دارم خیلی روت حساسم، و نمیتونم ببینم که به کس دیگه ای غیر از من نگاه میکنی، و وقتی گاهی احساس میکنم که به شخص دیگه ای نگاه میکنی خیلی ناراحت میشم، منو ببخش اگر بخاطر این قضیه با تو بداخلاقی یا ناراحتی کردم، دست خودم نیست، حتما تو منظوری نداری ولی در هرحال این مسئله منو خیلی اذیت میکنه، این بخاطر اینه که تو رو خیلی دوست دارم، میدونم تو ناراحت میشی، اما تو هم خودت رو بذار جای من، اگر خدای ناکرده ببینی که من به مردای دیگه نگاه نامناسبی میکنم چه احساسی نسبت به من پیدا میکنی، منم همین احساس رو پیدا میکنم، میدونم که منظوری نداری ولی اگر وقتی با هم هستیم این کار رو نکنی خیلی منو خوشحال میکنی و عشق من به تو عمیق تر میشه.
اگر دقت کنید متوجه میشید که من در این جملات اصلا به شخصیت همسر شما حمله نکردم که تقصیر رو گردن اون بندازم فقط از احساس خودم گفتم و بیان کردم که چی دوست دارم، در اینصورت همسر شما احساس نمیکنه که داره بازخواست یا محاکمه میشه و واکنش تندی نشون نمیده. اگر میتونید به همین شیوه بیان کنید، با همسرتون بصورت شفاهی صحبت کنید و همین گونه که من گفتم جملات رو بیان کنید، اما اگر نمیتونید براش نامه بنویسید و همین نکات رو در نامه بنویسید، البته نامه کاغذی، نه نامه تلگرامی و... .
 البته ممکنه با یک بار گفتن، همسر شما تغییر پیدا نکنه و عوض نشه، باید صبر و بردباری داشته باشید و چند وقت یک بار در یک فضای صمیمی و مناسب به همین شیوه عمل کنید، اما نه در فاصله های خیلی کم، تا همسر شما بخاطر تکرار زیاد اون لجبازی کنه و ناراحت بشه، هروقت هم که احساس کردید این رفتار همسر شما کم شده، از او حسابی تشکر کنید تا تشویق بشه و متوجه بشه چقدر شما بخاطر این موضوع خوشحال شدید.
موفق و خوشبخت باشید

بیشتر بخوانید:
هفت راز عاشق ماندن