در ارتباط با مسئله استرس به نظر می‌رسد استرسی که دارید اتفاقا استرسی سازنده و موثر است. استرسی که باعث کاهش راندمان و عملکردتان نشود نه تنها بد نیست که بسیار خوب است. باعث می‌شود که با انگیزه تر درس بخوانید و درس خواندنتان به خوبی هدایت شود. این که به این استرس بیش از اندازه توجه کنید کمکی به شما نمی‌کند و صرفا سبب می‌شود که شما بیشتر از همیشه در دام این استرس بیفتنید. اما برای مقابله با استرس باید اول این که به ورزش بپردازید (حداقل سه روز در هفته ورزش کنید). ورزش سبب می‌شود تا بر بدن خود و استرسی که مخرب است غلبه کنید و به این ترتیب آرامش بیابید. راه دیگر که باید در این مواقع از آن استفاده کنید، تنفس آرام و دیافراگمی است. هوا را در طی ۴ ثانیه به داخل شش ها دهید و سپس ۳ ثانیه آن را حبس کنید و سپس بازدمی ۴ ثانیه ای داشته باشید. این تنفس را به نحوی داشته باشید که شکمتان تکان بخورد (مانند تنفس نوازدان). این نوع تنفس را به هنگام افزایش استرس انجام دهید ولی در طول روز نیز این تنفس را هر روز به مدت ده دقیقه انجام دهید. سعی کنید در این رابطه (استرس) با فردی که به شما قوت قلب می‌دهد صحبت کنید و به این ترتیب ارامش بیشتری کسب کنید. در ارتباط با خنده های پر سر و صدا هر انسانی با دیگری فرق دارد گرچه متوجه نگرانی شما و عرف های جامعه هستم. اما باید به شما بگویم که برای این خنده ها باید تمرین کنید و تنها راه حل شما تمرین خنده های کوتاه و بی سرو صدا است. حتی عطسه کردن نیز با تمرین می‌تواند از عطسه های بلند و ترسناک به عطسه هایی قابل تحمل و نسبتا کوتاه تبدیل شود. باید در جمع های فامیل مرتب به خودتان یادآوری کنید که خنده های کوتاه بهتر است و هنگامی که جوک می‌خوانید یا حتی در منزل هستید و .... سعی کنید خنده هایتان را کنترل کنید. به هیچ عنوان در این رابطه خودتان را سرزنش نکنید و بدانید که هر انسانی خنده خاص خود را دارد و این مسئله هم قرار نیست به سرعت در شما پایان پذیرد ولی به مرور زمان و با تمرکز بیشتر و تمرین مداوم تا ۶ ماه دیگر تغییرات را در خودتان مشاهده خواهید کرد. هر زمان در هنگام صحبت کردن (مثلا با رئیس دانشگاه و ...) استرس گرفتید به سرعت ذهنتان را از استرس منحرف کنید و به نکاتی دیگر فکر کنید. چرا که مغز سعی می‌کند که به لرزش ها تمرکز کند ولی شما باید به حرفتان و طرف مقابل توجه کنید. در واقع زمانی که به این علایم لرزش توجه کنید بیشتر این علایم تشدید می‌شود و این که احتمالا صحبت را فراموش کنید و منحرف شوید بیشتر است. در عین حال سعی کنید بیشتر از گذشته این گونه سخنرانی ها را داشته باشید. هنگام صحبت به منحرف کردن ذهن از استرس نیز نیاندیشید (چرا که ممکن است وقتی به این می‌اندیشید که استرس نباید باشد و یا این که وای باز هم استرس و یا وقتی که بخواهید به سختی و با زور مغزتان را از این استرس منحرف کنید بیشتر بر آن تمرکز می‌کند)
پس چه کنم؟
باید بگویم که بیش از هر زمان دیگر باید به خودتان بگویید که خب استرس یک اتفاق طبیعی است و همه می‌توانند آن را درک کنند و همه آن را تجربه کرده اند بنابراین اشکالی ندارد. به این علایم بیش از حد توجه نکنید (لرزش دست و تعریق و ....) اما در عین حال بگوید هیچ اشکالی ندارد کمی لرزش را هیچ کسی متوجه نمی‌شود تازه اگر متوجه شوند هم ممکن است تصور کنند که بر اثر کم خونی یا نرسیدن قند خون کافی و ... باشد. به طور کلی هم به یاد داشته باشید که معمولا دیگران این علایم را متوجه نمی‌شوند و این خود ما هستیم که آن ها را متوجه می‌شویم و به ان ها توجه می‌کنیم. در رابطه با مسائل دیگری که نوشته‌اید نیاز است که بیشتر و کامل تر توضیح دهید. سوالات را به خوبی متوجه نمی‌شوم که مثلا ایا در رابطه با پسرهای هم کلاسی مشکلی دارید؟ آیا چه زمان هایی در تصمیم گیری مشکل دارید؟ مثلا انتخاب رشته را چه کسی انجام داد؟ ایا از افراد خاصی اثرپذیری دارید؟
برایتان بهترین ها را آرزو دارم.

بیشتر بخوانید:
استرس و مقابله با آن