با عرض سلام و تقدیم احترام خدمت شما پرسشگر محترم! ارتباط شما با ما گویای این است که در صدد انتخاب مسیر صحیح هستید و امیدواریم ما نیز راهنمای خوبی برایتان باشیم.

برادر عزیز و گرامی! مشکلات شما را درک می کنیم و می دانیم که چقدر تحت فشار برخورد خانواده قرار دارید ولی با همه این احوال آنچه مهم است اینکه خود شما اکنون در سنی قرار دارید که خوب و بد را تشخیص می دهید و در بسیاری از موارد می دانید که چه کاری درست است یا چه کاری غلط... اکنون وقت آن است که بدون بی حرمتی به نظرات پدرتان و با حفظ احترام نسبت به او استقلال رفتاری داشته باشید. بدین معنا که منبع کنترل رفتارهای خود را پدر، مادر یا جامعه قرار ندهید بلکه منبع کنترل را افکار خودتان بر پایه انسانیت و دینداری و اخلاق قرار دهید. طبق دستورات دینی و اخلاق شرعی عمل نمایید ولو با خواسته های پدرتان متفاوت است. در خصوص سرزنش های پدرتان نیز توصیه می کنیم گرچه سخت است ولی تا می توانید نسبت به آنها بی تفاوت باشید و نگذارید روحیه شما از این بابت به هم بریزد. به چند نکته زیر نیز توجه نمایید.

اولاً: تا جایى که مقدور است انسان باید چشم پوشى، عفو و گذشت نماید.

ثانیا: نگویی صحبت کردن بی فایده است بلکه در خیلی از مواقع نیز تأثیر زیادی دارد. شاید واقعا دیدگاه پدرتان تغییر کرد. سعی کنید مشکلات را با ایجاد فضاى محبت‏آمیز و گرم به صورت روشن، صریح و شفاف با پدرتان در میان گذارید که این کار اگر در اولین فرصت مناسب صورت بگیرد بهتر است. فایده این کار آن است که اگر خطایى از هر کسى صادر شده باشد با این صحبت کردن در فضاى آرام روشن مى‏شود و بعد از روشن شدن مطلب باید سعى شود که آن مسأله دیگر تکرار نشود چرا که تکرار آن باعث سلب اعتماد می شود. نکته‏ دیگر این است که به خاطر مسائل کوچک موقعی که باعث اختلال در روند طبیعى زندگى شما نشود زندگى را براى خود و خانواده تلخ نکنید و اعصاب خودتان را خراب ننمایید همانطور که بالا اشاره کردیم زندگى با عفو و گذشت شیرین‏تر مى‏شود و موارد اختلاف را با گفتگوى همراه با صداقت و در محیط گرم و صمیمى با بحث و بررسى دوستانه حل کنید. همچنین تلاش کنید نسبت به برخی از مسائل بی توجه شوید و تا می توانید از امور وسواسی و چک کردن های زیاد خودداری نمایید. برادر عزیز! زندگی حق شماست. خودتان را با ارزش و کرامت بدانید...

موفق باشید.