با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.

پرسشگر گرامی، ای کاش در مورد رفتار کودک بیشتر توضیح می دادید -از چه موقعی چنین رفتاری در کودک شما رخ داده است؟ -این رفتار او با چه اتفاقی همراه بوده است؟ -او با این کار چه هدفی ر ادنبال می کند؟ -ارتباط همسرتان با کودک شما چگونه است؟ -ارتباط عاطفی شما با او چگونه است؟ -چه چیزی باعث چنین رفتاری شده است؟ در ادامه راهکارهایی را توصیه می کنیم که عمل به آنها در اصلاح رفتار کودکتان کمک خواهد کرد:

 1. زمانی که کودکتان عصبی شده و شروع به کتک زدن دیگران می کند، صبور بوده و زود از کوره در نروید. از چنین فرصت هایی برای آموزش کودک خود بهره گیرید. با آرامش با او صحبت کنید و به او بگوئید چگونه برای به دست آوردن خواسته های خود باید عمل کند. 2.کودکان از نوع برخورد اطرافیان، واکنش بعدی را انجام می دهند؛ بنابراین شایسته است گاه در مقابل برخی از رفتارها و واکنش های او بی تفاوت باشید تا آن رفتار در وی خاموش گردد؛ زیرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقویت رفتار در کودک گردد؛ به عنوان مثال وقتی کودک می بیند شما در برابر کتک زدن دیگران توسط او برآشفته شدید تازه یاد می گیرد که برای آشفته شدن شما باید چه کند. 3. محرک ها را بشناسید . همه آدم ها نسبت به چیزهای حساس هستند و باعث عصبانیت و اذیت آنها می شود و کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. شاید کودکان به اندازه بزرگسالان نتوانند ناراحتی های خود را به خوبی ابراز کنند، اما چیزهایی مثل دیر شدن غذا، ندیدن یک کارتون، یا حتی فراموش کردن داستان قبل از خواب، می تواند محرک خوبی برای بروز عصبانیت و انجام رفتارهای نادرست در آنها باشد. وقتی بدانید که کودکتان تحت برخی شرایط خیلی زود ناراحت می شود، باعث می گردد بتوانید از بروز این عصبانیت ها جلوگیری کنید یا حداقل خودتان را برای آن آماده کنید. 4. با توجّه به موقعیّتی که او اقدام به کتک زدن می کند می کند، سعی نمایید در برخی از مواقع از روش محروم سازی به جای تنبیه کلامی و رفتاری برای کاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گیرید. به این صورت که پس از اقدام وی به کتک زدن دیگران، به او اجازه ندهید با اسباب بازی، بازی نماید. به او توضیح دهید که چرا او را از اسباب بازی هایش محروم کردید. او را از اسباب بازی هایش دور کنید تا مهلت یابد که دریابد چرا او را از اسباب بازی هایش، دور نموده اید ( برای مدت زیاد او را از اسباب بازی ها دور نکنید؛ زیرا در این صورت فراموش می کند که چرا چنین رفتاری با او داشته اید). به وی بگویید که اگر به شما قول دهد که دیگر این کار را تکرار نکند او را به محل بازی باز می گردانید. 5. در تصمیم خود قاطع باشید؛ قبل از اینکه کودک را از کاری و یا شیئی منع کنید کمی تأمل نمایید و بیاندیشید که آیا انجام این کار برای کودک یا اطرافیانش ضرر و خطری دارد یا نه؟ اگر انجامش بلامانع بود اجازه دهید تا کودک به خواسته اش عمل کند قبل از اینکه با قشقرق و گریه مجوز انجامش را به زور از شما بگیرد. اما اگر تشخیصتان این بود که این کار به صلاح کودک نیست تصمیم خود را با صبر و قاطعیت عملی کنید و به هیچ وجه تسلیم گریه های کودک و یا پادرمیانی اطرافیان نشوید. 6.از امر و نهی زیاد و بی مورد بپرهیزید؛ در مواقعی که انجام فعالیتی برای کودک ضرر یا خطری ندارد به کودک آزادی عمل بدهید و او را محدود نکنید البته ممکن است بعضی از کارهای کودک در عین بی خطر بودن کمی مایه مشقت شما شود که در این موارد با صبرو بردباری باید با کودک مدارا کرد. 7. در مواقعی که تصمیمتان بر منع کودک می باشد برای اینکه به کودک آسیبی نرسد حواس او را با چیزهای دیگر پرت کنید در این سن کودک به راحتی از مسئله ای به مسئله دیگر ذهنش معطوف می شود کافی است ابتکار عمل را به دست گرفته و با چیزهایی که برای کودک جذابیت دارد او را سرگرم نمایید. 8.اگر بد رفتاری کودک نشانه اعتراض وی است؛ به او و اعتراضش گوش دهید؛ زیرا گاه بد رفتاری در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. این نوعی رفتار تلافی جویانه است که برخی از کودکان در پیش می گیرند؛ زیرا احساس می کنند فقط با اینگونه رفتارها است که می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.

موفق باشید.