با سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "پسر 11 ساله ای دارید که بد غذا هست و اگر غذای مورد علاقه اش نباشد، عصبانی می شود": فارغ از موضوع غذا که مطرح کردید، رفتاری که پسر شما از خود نشان می دهد، حاکی از پاداش و توجهی است که از این طریق بدست می آورد. در واقع پسرتان متوجه شده که چقدر غذا خوردنش برای والدین اهمیت دارد و از آن به عنوان ابزاری جهت کنترل شما استفاده می کند.و چه بسا یاد می گیرد در زمینه های دیگر هم، این گریه و زاری، پرخاشگری و قشقرق را بسط دهد. بنابراین بهتر است ابتدا علت این بدغذایی کودک خود را در رفتار و شیوه های فرزندپروری خود پیدا کنید. مثلا برخی مادران بیش از حد نگران غذا خوردن کودک هستند. هنگامی که مادر به صورت افراطی نسبت به تغذیه کامل کودک اظهار نگرانی کند، اصرار بیش از حد به غذا خوردن اشتیاق کودک را از میان می برد و کودک از غذا به عنوان شیوه ای برای جلب توجه استفاده می کند.یعنی کودک وقتی می بیند مادرش غذای مورد علاقه اش را درست نکرده، شروع به گریه و زاری می کند چون می داند با این کارها، می تواند به خواسته ی خود برسد.
- او نباید متوجه شود با نخوردن غذا می تواند خود را در کانون توجه بیشتر پدر و مادر و خانواده قرار دهد و خواسته های خود را از این طریق عملی کند.
- بهترین سبک تربیتی مقتدرانه هست. در شیوه فرزندپروری مقتدرانه، کودک هم توجه و محبت کافی را دریافت می‌کند و رابطه عاطفی قوی بین فرزند و والدین هست، هم والدین کنترل به‌ موقعی روی رفتار فرزندان دارند و می‌توانند قوانین را در خانه پیاده کنند. مثلا یک والد مقتدر زمانیکه فرزندشان بدقلقی می کند می گوید: شام همین است ، اگر گرسنه ای بخور و گرنه لازم نیست سر میز بنشینی. یا مقداری از همان غذا را نگه می دارد وقتی گرسنه اش شد بخورد.
- در مقابل رفتارهای نامناسب و قشرق هایی که راه می اندازد، لازم هست خیلی محکم و مقتدرانه بایستید که ناراحتی کاملا در چهره ی شما مشهود باشد، و به او بگویید حق همچین رفتاری را ندارد و پیامدهای رفتارش را به او گوشزد کنید. مثلا از فعالیت مورد علاقه اش محروم می شود و واقعا هم این کار را انجام دهید.
- اگر گریه کودک برای نیاز است، فورا نیازش را رفع کنید اما گریه ناشی از کج خلقی کوک باید نادیده گرفته شود.
- در حضور کودک تان راجع به نحوه غذا خوردن یا نخوردن فرزندتان با مادران دیگری که کودک هم سن و سال دارند صحبت و ابراز ناراحتی و یا خوشحالی و تاسف و... نکنید.
- امروزه مهم ترین امر در تربیت کودک، تقویت رابطه والد- فرزند هست. اگر با فرزندمان رابطه خوبی نداشته باشیم، روش های دیگر جواب گوی نیست. حداقل نیم ساعت زمان با کیفیت برای فرزندمان بگذاریم و هر بازی و فعالیتی که دوست داشت با او انجام دهیم. حتی می توانیم در این مدت با او صحبت کنیم و به حرف هایش گوش دهیم. البته در این زمان هرگونه سرزنش، مواخذه، نصیحت ممنوع است.
- گاهی اوقات به او حق انتخاب بدهید و او را در کارهای خود مشارکت دهید، زیرا حق انتخاب به رشد او کمک می‌کند و باعث می‌شود احساس کند والدین برای نظر او ارزش قائل هستند مثلا درباره ی نهار دو گزینه برایش بزارید: ماکارونی یا کتلت.
- بعضی از غذاهایی را که پسرتان دوست ندارد را با یک رویداد خوشایند همراه کنید تا برایش لذت بخش شود. مثلا ما بعضی خوراکی ها، را خیلی دوست داریم، وقتی به دوران کودکی رجوع کنیم، می بینیم با خاطره ی لذت بخشی همراه بوده است. (هر وقت می رفتیم پارک، ماکارانی می خوردیم. به خاطر همین من هر موقع، این غذا را می خورم یاد آن خاطرات می افتم). و در نهایت،اگر کودکان وقتی خوب رفتار می کنند، نادیده گرفته شوند و تشویقی صورت نگیرد، سعی می کنند از طریق منفی و نامطلوب، جلب توجه دیگران را کسب کنند.
موفق و پیروز باشید.