ناشناس
آیا من وسواس فکری دارم؟
سلام و ادب و احترام خدمت شما. وقتتون بخیر. ببخشید میخواستم اگه میشه لطف کنید و من رو راهنمایی کنید. من فرزند آخر خانواده هستم و تا الان هم ازدواج نکردم. بقیه خواهرها و برادرم ازدواج کردن. پدرم خواهر بزرگترم رو خیلی دوست داشت. رابطه من با پدرم در کل زندگی طوری بود که از یک طرف با هم لج میکردیم یا هر کدوم یک طرفه با دیگری لج میکرد. گاهی اوقات قهر هم میکردیم. من وقتی که پدرم بهم حرفی میزد یا اینکه به حرفم گوش نمیکرد لجم در می اومد. یادمه یک مورد بود که از دست یکی دیگه عصبانی بودم و خیلی ناراحت بودم اون لحظه پدرم کنارم بود بهش زدم. اما نیم ساعت بعد بوسش کردم و حلالیت گرفتم. اما همیشه اینطور نبود. روزهایی هم بوده که من سعی کردم تا جایی که میتونم بهش خدمت کنم. کارهایی کردم که باعث بشه بخنده. هیچ وقت حاضر نبودم یک خار توی دستاش بره. الان تقریبا یک سال و دو ماهه که پدرم فوت شده و من بیشتر اوقات توی ذهنم هم روزهایی یا زمانهایی میان که با هم دعوا داشتیم یا هر کدوم با اون یکی لج کرده و هم ایامی که با هم آشتی بودیم و به هم مهر ورزیدیم. نمیدونم به کدوم اهمیت بدم؟ گاهی اوقات عذاب وجدان میگیرم.
مشاور: خانم قربانی
سلام و عرض ادب خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. اوقات شما هم بخیر و شادی.
در ابتدا از دست دادن پدرتان را به شما تسلیت میگویم و امیدوارم بهشت نصیب شان باشد. مشخص است که دلتنگ پدرتان هستید و مشاهده جای خالی او سبب مرور خاطرات تلخ و شیرینتان میشود. فکر میکنید انقدر که باید و شاید فرزند شایسته ای برای پدرتان نبودید و اگر درست عمل میکردید، اکنون تمام خاطرات تان مثبت بود.
دوست جوان، مرور خاطرات و قضاوت درباره عملکرد خود با گذشتگان و عزیزان، و حتی سرزنش در اشتباهات، کاملا طبیعی ست و نشانه میزان علاقه و محبت شما به ایشان است. و البته همه افراد چنین حالتی را تجربه میکنند. برای رهایی از احساس گناه ها در مورد خطاهای تان، توصیه میکنم ابتدا خود را ببخشید و قبول کنید که هر فردی اشتباه میکند مهم این است که خطای خود را بپذیرد و درصدد جبران باشد. جبران شما نیز این است که با هدیه کردن ثواب اعمال و خیرات در حق پدر و حضور در مزار او و..، ایشان را از خود شاد کنید. بدانید که والدین نسبت به فرزندان اغماض زیادی دارند و به دلیل محبت و رافتی که دارند، به راحتی خطاهای فرزندان را نادیده می گیرند. این یعنی مطمئنا پدر شما نیز به دلیل شناختی که از روحیات شما داشته و همان محبت والد فرزندی، شما را بخشیده و شاید اصلا ان خطاها را ندیده باشد. پس فقط به خاطرات خوب گذشته فکر کنید و در صورت خطور اشتباهات، به خود سخت نگیرید و با انجام کار خیر و پرداخت صدقه برای پدرتان، از اشتباه خود عذرخواهی کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.
