ج: مهم‏ترين عامل براي بي‏توجهي کودکان به آموزش‏هاي ديني، عدم زمينه‏سازي والدين است. همان گونه که نقاشي بدون رنگ زمينه، و کشاورزي بدون شخم زمين مطلوب نيست، آموزش ديني نيز بدون زمينه بازده ندارد. براي فراهم ساختن زمينه‏ي آموزش، توجه به نکاتي لازم است: 1. ارتباط کلامي مناسب: با توجه به اين که يکي از راه‏هاي آموزش ارزش‏هاي ديني، استفاده از سخن است، حتما بايد از سخني نرم و بياني شيوا استفاده شود، صداي بلند، به ويژه اگر با خشونت همراه شود، سبب بي‏توجهي کودک به آموزش ديني خواهد شد. 2. وضعيت ظاهري مناسب: ظاهر آراسته، لباس مناسب، موي شانه زده، دندان‏هاي تميز، بوي خوش و...، زمينه‏ساز آموزش ديني هستند. 3. خوش‏خلقي: خوشرويي و نگاه محبت‏آميز، فضاي ارتباط را فراهم مي‏سازد و بداخلاقي و ترشرويي، زمينه‏ي آموزش دين را از بين مي‏برد. امام علي عليه‏السلام فرمود: البشاشة حبالة المودة. خوشرويي، ريسمان محبت است. 4. حوصله: براي آموزش ارزش‏هاي ديني، بردباري ضرورت دارد. با توجه به ضعف تمرکز کودکان، گاهي لازم است آموزه‏اي بارها تکرار شود که صبر و حوصله‏ي والدين را مي‏طلبد. دختر حضرت امام خميني قدس سره مي‏گويد: کودکي 5 ساله بودم و به حضرت امام در نماز اقتدا کردم. پس از اتمام نماز، مادرم گفت: دخترم! به شکل صحيحي اقتدا نکردي. از امام پرسيدم. آن بزرگوار 15 دقيقه برايم توضيح داد.