ج: در زندگي انسان، دو زمان و دو مرحله بسيار مهم است: يکي زمان ورود به نوجواني و ديگري دوران بلوغ. دوره‏ي نوجواني )12 تا 18(، زمان حساسيت‏ها، و دليل حساسيت نوجوان اين است که به جهت رشد فکري، مسائلي را درک مي‏کند که در دوران کودکي درک نمي‏کرد. او از اين پس، موقعيت پايين شغلي پدر، بي‏سوادي مادر، بي‏عدالتي‏ها و تبعيض‏ها، وضعيت نامطلوب جسمي خود )کوتاهي و بلندي قد، بزرگ بودن دماغ، جوش صورت، چاقي و لاغري و...( را درک مي‏کند و چون حس استقلال دارد، براي کسب آرامش، به والدين و ديگران تکيه نمي‏کند؛ بدين سبب، التهاب‏ها و هيجان‏هاي دروني، وجود او را فرا مي‏گيرد. نوجوان در اين دوران به آرامش روحي نياز دارد؛ بنابراين، بايد زمينه‏هاي فشار روحي از بين برود. مهم‏ترين حساسيت‏هاي نوجوان عبارتند از: 1. نگاه به ديده‏ي کودک: نوجوان از اين که به او به ديده‏ي کودک بنگريد، بسيار حساس است و از اين مسأله رنج مي‏برد. بسياري از دلسوزي‏هاي پدران و مادران براي نوجوان، چنين پيامي دارد. 2. مقايسه: نوجوان از اين که او را با ديگران )خواهر و برادر، فرزندان نزديکان يا همسالان( مقايسه کنيد، متنفر است. 3. تبعيض: از ديگر حساسيت‏هاي نوجوان، تبعيض بين او و ديگر خواهر و برادران است. 4. بي‏اعتمادي والدين به او: نوجوان دوست دارد به او اعتماد داشته باشند. بسياري از سؤالات والدين از او و گوشه و کنايه‏ها، از بي‏اعتمادي به وي حکايت دارد و حساسيت او را بر مي‏انگيزد.