باسلام. ای کاش در مورد عملکرد دخترتان در مدرسه ، روابطش با دوستانش و سایر بازی ها و سرگرمی های او نیز اطلاعاتی داده بودید، برادر گرامی کودکان در این سن برای دستیابی به هویت جنسی خود و حل تعارض های درونی اصولا با والد همجنس همانندسازی می کنند و از طرفی قوه ی تخیل کودکان نیز در این سنین بالاست، پس دخترتان می تواند هر آنچه مادرش در تعاملات روزمره با دیگران انجام دهد را به تصویر بکشد، این موضوع همچنین نشان دهنده این است که فرزندتان از مادر خود تاثیر زیادی گرفته، و موضوع مهم تر دیگر موضوع بازی های او و نقش خودش در این بازی هاست، بسیاری از کودکان آنچه را نمی توانند در زندگی واقعی به اجرا درآورند را در بازی و نقاشی به خوبی نشان می دهند، پس از این به بعد با توجه بیشتر به بازی های او نگاه کنید اگر در بازی ها نیز نقش خودش را داشت و حداقل نقشی که برای کودک هم سن خودش در بازی تعیین می کند رضایت بخش بود، هیچ در مورد این بازی ها نگران نباشید. همچنین می خواهم به رفتار دخترتان توجه کنید، اگر در رفتارها نشانی از وسواس کودکانه وجود ندارد، لازم نیست نسبت به این بازی ها حساسیت زیادی از خود نشان دهید. و اما در مورد سوال دوم، با این توصیفاتی که گفتید من اسم این رفتار دخترتان را دروغ گویی نمی گذارم، بلکه به قول معروف به آن لاف زدن می گویم ، این رفتار دخترتان به چندین دلیل ممکن است به وجود آمده باشد، اول اینکه دختر شما به هر دلیلی تحت تاثیر زیاد تخیلاتش می باشد، و احتمالا شما و مادرش از او انتظارات زیادی دارید. یکی از روانشناسان معروف کودک به نام ژان پیاژه کشف کرد که کودکان از حدود 4 سالگی و حتی تا سنین بزرگتر 8 سالگی بر اساس خشنودی والدینشان رفتار می کنند. بدین معنا که "هر چیز مامان و بابا رو خوشحال کنه خوبه و هرچیز باعث بشه عصبانی و ناراحت بشن بده" بی تردید اگر دخترتان به مادرش بگوید که گلدان مورد علاقه اش را شکسته است، مادرش خیلی عصبانی می شود از آنجا که عصبانی کردن مادر بد است، راه حل واضح و روشن این است که کودک بگوید گلدان نشکسته است. اگر چه ممکن است دانستن این واقعیت عصبانی کننده باشد؛ ولی یاد گرفتن تفاوت بین حقیقت و دروغ نیاز به زمان دارد، تا زمان 6 سالگی تقریبا فقط 20 درصد از کو.دکان این تفاوت را کاملا فهمیده اند؛ ولی تا حدود نه سالگی تقریباً همه کودکان می فهمند که داستان ها واقعی نیستند و حدود 90 درصد آنها اطمینان دارند که سیندرلا شخصیتی تخیلی است و دیو و جن و پری هم وجود ندارد.اما برای اصلاح این رفتار چه کار می توانید بکنید؟ قبل از شروع لازم است خودتان و مادرش از دخترتان انتظارات معقولی داشته باشید و تنها او را فقط برای آنچه مطابق میلتان است تشویق نکنید و به نحوی درباره اعمال ناشایست او و یا حوادثی که برایش اتفاق افتاده اند توضیح نخواهید که باعث دروغگویی او بشوید. ممکن است به نظر کودکتان، لاف زدن راهی برای غلبه بر شما و دوستانش بیابد، ولی واقعیت آن است که هیچ کس، لاف زدن را دوست ندارد. این مسئله به ویژه درباره کودکان، ناخوشایندتر است، زیرا معمولاً لاف زدن و پزدادن کودک نشانگر تزلزل شخصیتش است و در برخی موارد او با استفاده از این روش، به جبران خودانگاره ضعیفش می پردازد. بنابراین در آغاز راه حل ها برای کاستن از رفتار نامناسب و سپس، بر روی افزایش اعتماد به نفس دخترتان متمرکز می شود. در اولین گام مرتب به او نگویید که دروغ می گوید و او را با لفظ دروغ گو بخوانید و زمانی لاف زدن او به صورت یک مشکل درآمد به طور واضح بر روی کار او اسم بگذارید ولی آن را دروغ گفتن نخوانید و در مورد این رفتار با او صحبت کنید تا دریابید که چرا کودک تخیلات و لاف زدن را لازم دیده است. در مراحل بعدی می توانید از علاقه مندی های دخترتان مثل بازی با عروسک ها استفاده کنید و در هنگام بازی تفاوت بین واقعیت و رؤیا را تمرین کنید، یعنی کاری کنید کودک، رفتار خودش را ببیند. یکی از جدیدترین لاف زدن های کودک را به صورت نمایشی، اجراکنید، شما نقش کودک را بازی کنید و سپس جایتان را باهم عوض کنید و به او واکنش خودتان را نشان دهید و از او بپرسید که وقتی می شنود که دیگران یک اتفاق را به چند شکل تعریف می کنند چه احساسی پیدا می کند و یا وقتی او شروع به لاف زدن می کند ، دوستانش چه می گویند؟ سپس به دخترتان بگویید اگر می خواهد دیگران درباره ی او خوب فکر کنند، راه های بهتری برای تحت تاثیر قرار دادن آنها وجود دارد مثلا به او بیاموزید چه طور کلمات تعارف آمیز و خوشایند بگوید، یا مهارت های لازم برای بازی های جمعی و برنده شدن را یاد بگیرد، و در مواقعی که باخت چه کار کند؟ و حتی در اینجا می توانید برخی از مهارت های دوستیابی را برای کشاندن او به عالم واقعیت و خارج کردن از دنیای تخیلالت به کار ببرید. زمانی که می بینید فرزندتان کمتر لاف می زند و حقیقت را گفته او را تشویق کنید. و در نهایت در او احساس عزت نفس ایجاد کنید. زیرا اگر دخترتان احساس عزت نفس کافی داشته باشد نیازی نخواهد داشت واقعیت را تحریف کند. به همین خاطر به دخترتان محبت بی دریغتان را ابراز کنید. فرزندتان باید اطمینان یابد که او را به خاطر کسی که هست و یا کاری که انجام می دهد، دوست دارید و به او کمک کنید تا مهارتها علایق و فعالیت هایی را پیدا کند کودکی که مهارت ها و هلایقی دارد، اطلاعات و تجارب بیشتری برای به اشتراک گذاشتن دارد. علاوه بر این، درباره خودش احساس بهتری می یابد، زیرا اطلاعات و توانایی های ویژه ای دارد. مثلاً اگر دخترتان در یادگیری مشکل دارد و در مدرسه شکست های دایمی را تجربه می کند، نمی تواند احساس موفقیت یا توانایی داشته باشد پس سعی می کند به شیوه های دیگری جبران کند . و در نهایت اگر کودکتان به لاف زدن ادامه می دهد، به تدابیری نیازمندید که رفتار او را تغییر دهید مثلا او را از فعالیت مورد علاقه اش محروم کنید. ولی بازهم تاکید می کنم اگر این رفتارهای دخترتان که ناشی از خیالبافی های اوست باعث مشکلاتی در تحصیل و روابطش با دیگران نشده لازم نیست نگران باشید و تنها با آشنا کردن او با واقعیت و خیال می توانید رفتار او را اصلاح کنید، اما اگر با مشاهده رفتار او متوجه شده اید که خیالبافی در زندگی او اثر معکوس گذاشته مثلا گوشه گیر ترشده و دوست دارد تنها بازی کند و دوستانش را از دست داده است، و نتوانستید با راهکارهای بالا به تنهایی این حالت را اصلاح کنید با یک متخصص کودک به صورت حضوری مشورت کنید.