باسلام. بدون اغراق یا قصد دلخوش کردن شما اولاً باید تأکید کنم که همینکه در این سنین، به این خوبی نسبت به ویژگی های شخصیتی و رفتاری خود، حساس هستید و بینش دارید و تمایل به اصلاح و بهبود آن ها را دارید، خود یک نشانه ی خیلی مهم از سلامت مطلوب و روبه روشد روانی و رفتاری شما است. اما به این نکته توجه داشته باشید که نوجوانی، مخصوصاً در سنینی که شما در آن قرار دارید، دوره ی تجربه ی انواع و اقسام حالات خلقی و هیجانی و رفتاری و صفات مختلف شخصیتی است. این کاملاً طبیعی است که در این سنین، دچار احساسات ناخوشایندی نسبت به برخی از ویژگی های خود یا اطرافیانتان بشوید و یا اینکه به خودتان برچسب های منفی مثل جاه طلب و عصبی و ... بزنید. همه ی این امور، طبیعی است زیرا این سنین، دوره ی حساس کسب هویت و شکل گیری پایه های شخصیت است. در این دوره، هرفردی حالات و نقش ها و صفات مختلف را تجربه می کند، ولی این به این معنی نیست که این ها جزء تغییر ناپذیری از شخصیت او خواهند شد. به علاوه به خاطر بعضی از تحولات سریع فیزیولوژیک و روانشناختی که در این دوره اتفاق می افتد، نوعی حالت بی ثباتی در خلق و هیجان و رفتار افراد، بوجود می آید که ممکن است در بعضی از افراد، ایجاد نگرانی کند. بنابراین سعی کنید به صرف مشاهده ی بعضی از خصوصیات ناخوشایند، در خودتان به خودتان برچسب نزنید. بازهم تأکید می کنم اینکه شما از الان به فکر اصلاح و رشد شخصیت و رفتارتان هستید بسیار نکته ی حائز اهمیتی است و خود، یک غنیمت محسوب می شود. زیرا از این سنین تا حدود بیست سالگی و حتی به اعتقاد بعضی متخصصین تا بیست و پنج سالگی، هویت فرد، کاملاً تثبیت نمی شود و این خود شخص است که می تواند با توجه به خصوصیات مختلف خود و با پشتکار در جهت ارتقاء جنبه های مثبت و تعدیل جنبه های منفی شخصیت و رفتارش، یک هویت پخته و سالم را برای خود رقم بزند. و اما کتابی که پیشنهاد می کنم مطالعه فرمایید: «زندگی عاقلانه- تألیف دکتر آلبرت الیس و رابرت هارپر».