باسلام . مادر گرامی اگر عصبانیت فرزند شما فقط در قبال احساس ناتوانی نسبت به مهارت های هم سن و سال هایش می باشد و رفتاری نباشد که در بقیه موارد نیز از آن شکایت داشته باشید بیشترین احتمال برای ایجاد آن کمبود مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس پایین پسرتان می باشد. پسر شما در آستانه ی ورود به نوجوانی است ، دوره ای که تمایل و تلاش نوجوان برای اثبات وجود خویشتن است دوره ای که دوست دارد مدام فریاد بزند من می توانم و مهارت هایی که کودک پیش از این آموخته است به نحوی شخصیت و بزرگی او را نزد خودش و دیگران به اثبات می رساند و انجام صحیح و احساس شایستگی در یک فعالیت اعتماد به نفس او را بالا می برد ، بالعکس عدم موفقیت در بعضی کارهایی که مورد توجه دوستانش می باشد می تواند به سختی او را آزار دهد و به شکل عصبانیت ظاهر شود. اما وقعیت این است که هیچ فردی نمی تواند در همه ی کارها و فعالیت ها به خوبی بدرخشد ولی می توانیم با کارکردن روی نقاط قوتمان ضعف های وجودی مان را بپوشانیم پس در مورد پسرتان نیز این مورد صدق می کند ، به او با مثال های روشن و واضح نشان دهید که اگر فردی نتوانست در یک کار موفق باشد ، در یک برنامه ی دیگر مثل فعالیت های ورزشی ، فرهنگی ، تحصیلی و اجتماعی می تواند برتری خود را اثبات کند و بگذارید به این بینش برسد که با شکست در فوتبال لزوما بچه ی بی ارزشی نیست ، و چون در این سن تمسخر دوستان در روحیه کودکان می تواند بسیار موثر باشد برخورد مناسب را در قالب صحبت های غیر رسمی به او آموزش دهید ،همچنین با شناختی که از او دارید سعی کنید زمینه ی پیشرفت وی را در حوزه های دیگر برایش فراهم کنید.