با سلام و عرض ادب بهتر است در ابتدا به خاطر وجود این احساس مسئولیت در شما، به شما تبریک بگویم. ضمن آنکه هشدار دهم مراقب افراط در اینباره باشید که موجب ایجاد مسئله برای شما نگردد. دراینجا شما به عنوان یک شخص سوم به قضایا نگاه می کنید. پس بهتر می توانید به دلایل ایجاد هریک از این بحث ها پی ببرید. از آنجایی که سن برادر و پدر و مادرتان از شما بیشتر است پس نمی توانید از راه هایی چون پند و اندرز دادن در اینباره استفاده کنید و بهترین راه در اینجا استفاده از یک گفتمان دو طرفه است. در شرایطی که آرامش برقرار است با پدر و مادر و برادر خود به طور جداگانه صحبت کنید و به دلایل هریک به خوبی گوش دهید. از آنجایی که برادر شما در سن جوانی به سر می برد نمی توانید امید به حرف شنوی از شما و تربیت پذیرفتن ایشان داشته باشید. تغییر در ایشان باید خود انگیخته و خودخواسته باشد. تا زمانی که ایشان به شیوه درست زندگیشان مطمئنند شما نمی توانید شاهد تغییری در ایشان باشید. پس بهتر است تنها از صحبتهای دوستانه در ارتباط با ایشان استفاده کنید و هنگامی که آرامش برقرار است در مورد نگرانی های خود و والدینتان با ایشان صحبت کرده به دلایلشان گوش داده راهکارهایی ارائه دهید. پیشنهاد می کنم با ایجاد آرامش در پدر و مادرتان آنها را آرام کنید و با نشستن پای صحبت های آنها التیام بخششان باشید و اگر جایی اشتباهی می بینید با صحبت محبت آمیز سعی کنید آنها را متقاعد به تغییر کنید. از آن ها بخواهید نگرانی های خود را از وضعیت موجود کمتر کرده و به جای بحث و مشاجره از گفتگو در محیطی امن و آرام استفاده کنند. در اینجا مشاوره با یک روانشناس بالینی با صلاحیت نیز می تواند به والدین و برادر شما تا حد زیادی کمک کند.