باسلام. برادر گرامی به این موضوع توجه داشته باشید که یکی از خصوصیات بارز بچه ها در این سن لجبازی است ، این بدخلقی ها در همه ی سنین دیده می شوند و بین دو تا سه سالگی به اوج خود می رسد، کودکان می خواهند در این سن برای اولین بار، وجود و هویت خود را اثبات کنند به این معنا که با زبان بی زبانی می گویند چون من هستم همه چیز باید حرف من باشد و همه ی کارها را آن طور که خودش می خواهد انجام دهد نه آن طور که شما به او می گویید. این گونه بدخلقی ها معمولا با بزرگتر شدن کودک کمتر دیده می شوند. پس تا حد زیادی لازم است آنها را بپذیرید و تحمل خود را بالا ببرید. اما کج خلقی دخترتان هر علتی که داشته باشد ، نباید باعث شود شما دائما واهمه داشته باشید که در صورت عمل نکردن به یکی از تقاضاهای کودک با صحنه ای چون کوبیدن خودش به زمین و جیغ و فریاد او روبرو می شوید. یک کودک خردسال مانند بچه ی شما مفهوم روانشناختی خونسردی یا کج خلقی را نمی داند، ولی می تواند دریابد که چه رفتاری او را به اهدافش می رساند و این تجربه را به وسیله ی آزمودن بزرگسالان به دست می آورد. مثلا کودک در می یابد که اگر یکبار توانست نظر شما را درباره خریدن یک اسباب بازی که با خریدن آن مخالف بودید تغییر دهد و این کار را با جیغ و داد کردن یا نرفتن به رختخواب انجام داد، بار دیگر هم می تواند با رفتار مشابهی نظر شما را درباره ی موارد مشابه دیگری تغییر دهد. بنابراین اغلب کج خلقی ها در این سن و حتی قبل از مدرسه رفتن هدف دار هستند. البته کودکان گاهی فقط به این دلیل بداخلاقی می کنند که بیش از حد خسته و یا به شدت از نظر روحی برانگیخته شده اند، ولی نمی توانند احساساتشان را به درستی بروز دهند. گاهی هم کودک وقتی نمی تواند کاری را که بسیار دوست دارد ، به درستی انجام دهد، ناراحتی و نا امیدی خود را با عصبانیت و بداخلاقی نشان می دهد. به هر حال علت بروز این گونه کج خلقی ها هر چه باشد، دردسر زیادی برای والدین ایجاد می کند و اصلا پذیرفتنی نیست. سریع ترین راه خلاصی از کج خلقی های فرزندتان این است که به بداخلاقی های او اعتنایی نکنید. همین کاری که انجام داده اید ، توصیه می کنم به روشتان ادامه دهید ولی با شیوه ی صحیح که در ادامه توضیح خواهم داد. اگر نمی توانید سر و صدا و گریه های کودک را نادیده بگیرید، از روش تکرار یک عبارت استفاده کنید تا رفتار او را تغییر دهید. فرض کنید دخترتان می خواهد با چرخ گوشت بازی کند و شما به او اجازه نمی دهید، کودک شروع به جیغ کشیدن و به زمین کوبیدن خود می کند. در این هنگام او را در محلی که نتواند به خودش آسیبی برساند قرار دهید و به او بگویید "زهرا جان نمی شه با چرخ گوشت بازی کنی، وقتی گریه ات تمام شد بیا تا با هم بازی کنیم" سپس مدتی به گریه ی او توجه نکنید. اگر برای شما مشکل است که به بی توجهی خود ادامه دهید و اگر می بینید کودک دست از گریه بر نمی دارد و یا خلاصه اگر دلتان برایش می سوزد، چند دقیقه صبر کنید تا شدت گریه هایش کمتر شود، سپس به او بگویید: "وقتی گریه ات تمام شد بیا تا با هم بازی کنیم" و هیچ چیز دیگری نگویید. اگر دخترتان گریه اش را شدیدتر کرد، تعجب نکنید ، زیرا این رفتار نتیجه ی توجه کردن کوتاه به بداخلاقی های اوست. در صورت لزوم جمله ی خود را دوباره تکرار کنید، ولی مراقب باشید که چیز دیگری نگویید. به یاد داشته باشید که هدف شما صرفا آن است که به کودک خود کمک کنید تا این کارش را ترک کند. مدت گریه و زاری و بداخلاقی و تعداد آنها را ثبت کنید. اگر چه ممکن است وقتی کودک با شدت تمام گریه می کند فکر کنید این گریه خیلی طول می کشد ولی معمولا این حالت بیش از چند دقیقه طول نخواهد کشید و با بی اعتنایی شما، این مدت کوتاه تر و کوتاه تر خواهد شد. و احتمال می دهم طولانی شدن گریه ی دخترتان به این دلیل بوده که خودتان یا دیگران در حین این رفتار توجه هر چند کوتاهی به او نشان داده اید، مثلا مامان جان بسه دیگه ، یا حتی "هر چه قد گریه کنی بازم فایده نداره" یادتان باشد هیچ حرفی نزنید و حتی بلافاصله پس از ساکت شدن او به طرفش نروید و او را بغل کنید و به او توجه نشان دهید، ابدا این کار را نکنید چون به فرزندتان نشان می دهید بعد از گریه کردن منتظر نوازش و محبت باش، رفتار لجبازی و گریه کردن را با شدت بیشتری در فرزندتان تقویت خواهید کرد. در ابتدای انجام بی اعتنایی صحیح ممکن است دخترتان بداخلاقی هایش را شدید تر کند ولی به تدریج در می یابد که گریه و زاری بی نتیجه است و باید فکر دیگری بکند و چاره ی دیگری بیاندیشد. ثبت مدت گریه یا بداخلاقی های دیگر و همچنین ، یادداشت دفعات آنها به شما کمک می کند که پیشرفت خود و کودکتان را ببینید. برای تقویت رفتار درست در دختر خردسالتان از تحسین و یک روش پاداش دهی استفاده کنید، البته نه با جمله ای مثل "متشکرم که جیغ نمیکشی" بلکه می توانید به او بگویید"نمی دونی چه قدر خوشم می آد وقتی اینقدر خوب به حرف های من گوش می کنی و با من همکاری می کنی .." و مهم تر از این به دخترتان یاد دهید چگونه می تواند از راه هایی به جز بداخلاقی و گریه و زاری توجه شما را جلب کند و به شما بفهماند که از چه مسئله ای ناراضی است. با داستان و نمایش به او نشان دهید اگر جای او بودید چه می کردید. پس از مدتی خواهید دید که کودک وقتی خواسته ای دارد و یا نمی تواند قطعات یک اسباب بازی را سرهم کند، به جای آنکه آن را به زمین پرت کند و جیغ بکشد، با خودش همان حرف هایی را می گوید که شما به او نشان داده اید. همچنین وقتی فرزندتان بداخلاقی نمی کند به او توجه بیشتری بکنید (این موضوع بسیار مهم است) مثلا می توانید بگویید از این به بعد شما به گریه ها و بداخلاقی های او گوش نخواهید کرد و این کارها در شما تاثیری نخواهند گذاشت، ولی در عوض در صورتی که او با شما همکاری کند و بچه ی حرف گوش کنی باشد، به او جایزه خواهید داد. برای نمونه ، می توانید هر بار که او بی آنکه بداخلاقی کند"نه" شما را پذیرفت ، به او پاداش دهید. به یک بازی نمایشی بپردازید و در آن شما نقش کودک را بازی کنید و کودک نقش مادری که باید بگوید نه. شما خواسته یتان را بگویید و کودک در جواب بگوید "نه" . و شما به کودک نشان دهید که رفتار درست چه طور است و در عوض جایزه بگیرید. روش ترتیب نمایش های هیجان انگیز به همراه راه هایی که قبل گفتم می تواند مشکل بداخلاقی کردن در هنگام شنیدن "نه" را به کلی برطرف کند. اگر هیج یک از راه های گفته شده در بالا ، باعث کاهش بداخلاقی های کودک شما نشد، پیشنهاد می کنم به یک متخصص مراجعه کنید. امکان دارد که عوامل زمینه ای دیگر باعث شده باشند که کودک نتواند احساساتش را به خوبی کنترل کند. اما در مورد سوال دوم که پرسیده اید می توایند شخص دیگری را برای ارام کردنش بفرستید باید بگویم در روش بی توجهی، زمان گریه کردن یا بدخلقی ، آرام کردن به هیج وجه نباید به کار رود چه توسط خودتان یا شخص دیگر، زیرا این عمل موجب تشدید رفتار او می شود و فقط نتیجه ی عکس می دهد. می توانید زمانی که او را به اتاقی دیگر می فرستید از یک نفر دیگر بخواهید وارد اتاق شود و بدون اینکه کاری انجام دهد روی صندلی بنشیند و کار خودش را انجام دهد و وقتی کودک برای یک دقیقه توانست آرام باشد به او اجازه دهد محلی را که شما گفتید ترک کند، فقط در همین حد.