جواب:کاربر محترم: از حسن اعتمادتان به مشاوره راسخون، تشکر می‌کنیم: اجرای نادرست امربه معروف و نهی از منکر عامل دیگری برای گریز از دین جوانان است فریضه‌ی امر به معروف و نهی از منکر یکی از مقررات دین مبین اسلام است که همه علما و فقها در این‌باره اشتراک نظر وجود دارد. از این‌رو جای هیچ‌گونه تردید و انتقادی به اصل موضوع امر به معروف و نهی از منکر نیست و برای همه مسلمانان و آحاد افراد جامعه اسلامی و به خصوص جوانان قابل احترام و پذیرفتنی است و دلایل نقلی و عقلی فراوانی برای اثبات لزوم آن وجود دارد و بسیاری از مشکلات امروز ما به عدم اجرای آن بر می‌گردد. لکن آنچه مورد نگرانی و نقد است، شیوه نادرست امر به معروف و نهی از منکر در جامعه است که این مسأله باعث شده است تا جوانان تصوری ناخوشایند از این حکم دینی و مذهبی داشته‌باشند و عملکرد بعضی از افراد در جامعه را که به اجرای امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازند، به حساب مذهب گذاشته و خیلی راحت، نگرشی مخالف با اصل دین پیدا می‌کنند. فریضه امر به معروف و نهی از منکر شرایط و مراتبی دارد که متأسفانه شاید بتوان گفت که غالب افرادی که به این امر اقدام می‌کنند غافل و ناآگاه از آن هستند . به طور کلی شرایط اصلی که برای امر به معروف و نهی از منکر در نظر گرفته شده‌است و مورد تأکید همه فقها می‌باشد، شامل چهار شرط ضروری است. شرط اول: آگاهی داشتن از معروف و منکر فردی که می‌خواهد در جامعه به امر به معروف و نهی از منکر بپردازد، بایستی آگاهی و علم و شعور کافی نسبت به معضلات و ناهنجارهای جامعه داشته‌باشد و با بینش صحیح، فرق بین هنجارها و ناهنجارها را در جامعه بداند. بدیهی است، چناچه فردی این شرط اولی و ضروری را نداشته باشد، نمی‌تواند در این‌باره به موفقیت برسد و روشن است که نه تنها امر به معروف و نهی از منکر کار ساز نبوده‌است، بلکه نتیجه معکووس داده‌است. شرط دوم: احتمال تأثیر وجود فردی که می‌خواهد در جامعه امربه معروف و نهی از منکر کند بایستی اطمینان داشته باشد که عملی را انجام می‌دهد، آیا نتیجه و سودی را به دنبال دارد؟ در غیر این‌صورت چنانچه احساس کند تأثیر سازنده و درستی در فرد ایجاد نمی‌کند، بر او واجب نیست که این کار را انجام دهد. شرط سوم: قصد تکرار و ادامه گناه وجود داشته باشد از دیگر شرایط مهم در امر به معروف و نهی از منکر که مورد تأکید همه‌ی فقهاست؛ آنکه ضابط امر به معروف و نهی از منکر بداند که فرد از عمل خلافی که مرتکب شده است، قصد تکرار دوباره آن عمل را دارد اما اگر احتمال دهد یا بداند قصد تکرار ندارد یا موفق به تکرار نمی‌شود، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست. شرط چهارم: ضرر یا مفسده نداشتن ضابط امر به معروف و نهی از منکر باید آگاه باشد که اگر عمل او باعث ظلم و ستم و یا ضرر مالی و جانی می‌شود این وظیفه از وی ساقط شده و حتی در بسیاری از موارد، فقها و مراجع عظام حکم به حرام بودن آن را داده‌اند. به خوبی درمی‌یابیم که دین اسلام برای جایگاه امر به معروف و نهی از منکر چه شرایط مهمی را تعیین کرده‌است و فقها و مراجع عظیم الشأن نیز به اتفاق در این‌باره نظر یکسان ارائه نموده‌اند. از این‌رو بر همه‌ی مسلمانان و گروه‌های فکری و سیاسی و نهادهای متولی واجب است که از این شرایط پیروی مطلق کنند، چرا که هرگونه قصور در شرایط باعث لطمه مذهب می‌شود. علاوه بر شرایط امر به معروف و نهی از منکر، این حکم دارای مراتب است که بین همه مراجع به اتفاق ،اجماع وجود دارد که می‌توان به ( قلب و زبان و دست) اشاره کرد. بحث‌های مختلفی در این‌باره وجود دارد که اندک مجال اجازه نمی‌دهد آن‌ها را تفسیر کرد. اما آنچه مهم است این که ضابطین در مرحله اول باید شرایط این حکم را داشته‌باشند و بعد از آن مرتبه به مرتبه عمل کنند و هرگونه تخطی از مراتب نیز پذیرفته نیست و این حکم از ضابطین امر به معروف و نهی از منکر عزل می‌شود.