ناشناس
باسلام.پسری 2سال و 7 ماهه دارم که در برخورد با رفتارهایش...
باسلام.پسری 2سال و 7 ماهه دارم که در برخورد با رفتارهایش درمانده شدم.چراکه بابت عکس العمل به هر موضوعی مخصوصا مخالف با نظرش به شدت جیغ میزند.طوری که واقعا گوشخراش و عصبی کننده است.و حتی همسایه ها نیز بابت صدای او معترض شده اند.رفتارش به گونه ای است که در آن حالت هیچ برخوردی رانمی پذیرد اعم از تنبیه, تشویق یا محبت.هیچکدام.وقتی چیزی میخواهد باید حتما برایش فراهم شود وگرنه جیغ می زندحتی اگر مال کس دیگری باشد و تنبیه, تشویق یا محبت هم آرامش نمیکند.اگر زمین بخورد یا اتفاقی با بچه دیگری برخورد فیزیکی داشته باشد جیغ میزند و تنبیه, تشویق یا محبت هم آرامش نمیکند.
1-نزدیک به 4 ماه است از پوشک گرفتم اما گاهی شب ادراری دارد و در طول روز هم به زور و با کلی تشویق و گاهی تهدیدبه توالت میرود.و در این مورد با من بسیار لجبازی میکندوهمان جیغ کشیدنهایش ادامه دارد اما با پدرش نسبتا ملایم تر است.
2-نسبتا خوب صحبت میکند و تقریبا خواسته هایش را میتواند مطرح کند
3-قریب به 8ماه است که از شیر گرفتمش اما باز هم با دیدن آنها ذوق کرده و خواهان خوردن شیر است
4-شدیدا حسود است و تحمل محبت من به دیگری را ندارد
5-گاهی برای آرام کردنش از تهدید به ترک کردنش یا تهدید به دوست داشتن کودکی دیگر(که معمولا بیشتر از راههای دیگر جوابگوست) استفاده میکنم.
6-فوق العاده بی منطق است و وقتی خواسته اش را مطرح میکند درست یا غلط منتظر نمانده و هیچ توضیحی را هم نمی پذیرد.باید حتما حرفش را به کرسی بنشاند.
7-جنب و جوش زیادی دارد و درقبال آن پرنوشی نیز دارد.قوت غالبش نیز نان خالی یا خوراکیهای سوپر مارکتی و یا میوه است و مانند سایر بچه ها عادت غذایی معمولی ندارد.
8-وقی هم که آرام است واقعا آرام است و حتی صحبت کردنش نیز به صورت خواهشی آرام انجام می شود.
اماخیلی نگران اعصاب و سلامتی او و خودم هستم چون به شدت نه تنهابه صدای او بلکه به هر صدای بلندی حساس شدم و سردرد میگیرم. با صدای جیغش عصبی شده و به شدت حالم بد می شود و چون راهی برای آرام کردنش ندارم گاهی از شدت گریه بیحال می شوم. خواهش میکنم راهی پیش پایم قرار دهید.
متشکرم
مشاور: خانم سعیده صفری
باسلام، خواهر عزیزم درماندگی شما نسبت به رفتار فرزندتان از متن کلامتان کاملا مشخص است . اما لازم است دو نکته را خدمت شما عرض کنم. گاهی اوقات ما پدر و مادرها به جای اینکه تنها و تنها نسبت به رفتار بچه پاسخ دهیم نسبت به خشم و عصبانیت خودمان پاسخ می دهیم . یعنی اینکه چون در برخی موارد آستانه ی تحمل ما پایین تر از آن چیزی است که باید باشد، نسبت به رفتار معمول بچه رفتاری فراتر نشان می دهیم، این رفتارها می توانند به صورت عصبانیت بیش از حد یا در نهایت تسلیم شدن در برابر رفتار کودک باشد که هر دو این رفتار را در بچه تقویت می کند . و نکته ی دوم اینکه نه تنها شما بلکه هر پدر و مادر دیگری در سن 2 تا 3 سالگی این دوران نافرمانی بچه ها را پشت سر می گذارند، ولی شدت آن برای هر کودک متفاوت است و نسبت به بازخوردی که والدین به این رفتار نشان می دهند شدت و مدتش تعیین می شود. ولی غالبا بعد از سه سالگی تبعیت کودکان از پدر و مادر بسیار بیشتر می شود و در واقع این دوران یکی از نشانه های روند طبیعی رشد کودک شما برای رسیدن به حس استقلال طلبی است. با این توصیفی که از رفتار پسرتان کردید نافرمانی معمول آن برایتان غیر قابل تحمل شده است.پس توصیه ی من این است که هر چه زودتر به یک متخصص کودک یا روانشناس بالینی مراجعه کنید. اما درمان کودکان خردسالی همچون پسر شما به تغییر رفتار و آرامش خودتان بستگی دارد پس تکنیک های درمانی و آموزش تکنیک های فرزندپروری معطوف به خود شما می شود. در مورد تمایل نسبت به شیر خوردن کودکتان مشکل خاصی نمی بینم، به هر حال طی 2 سال سینه ی مادر منبع تغذیه و آرامش کودک بوده و این طبیعی است که با دیدن هرازگاهی آنها خاطرات خوشش مرور شود ولی به تدریج این تمایل از بین خواهد رفت. ولی فراموش نکنید که در این مورد تسلیم کودک نشوید و مجدداً شیر دادن را شروع نکنید. کودک را با تغذیه کاملا سیر کنید. و او را بیشتر سرگرم کنید. در مورد آداب توالت رفتن فرزندتان با اینکه کمی دیر اقدام به گرفتن او از پوشک کرده اید اما تا 3 سال کودک شما نمی تواند کاملا به ادرار و مدفوعش کنترل داشته باشد. و بازگشت خود به خودذی یعنی گاهی در شلوار ادرار یا مدفوع کردن کاملا طبیعی است. با این حال بعد از مدتی ساعات دستشویی رفتن فرزندتان را یاد گرفته اید طی 1 یا 2 ماه پسرتان را در همان ساعات مشخص مثلا بعد از بیدار شدن از خواب، بعد از خوردن نوشیدنی ها و ... به دستشویی ببرید، و با مربیان مهد هم صحبت کنید که ساعت به ساعت او را به دستشویی ببرند. با طی این فرآیند کودک عادت می کند هنگام دستشویی خودش از شما بخواهد او را همراهی کنید. موفق باشید.
