باسلام . خواهر عزیزم نگرانی شما را به عنوان یک مادر درک می کنم . اما لازم است یک نکته در مورد سیر طبیعی رشد فرزندتان عرض کنم . تقریبا اکثر کودکان به طور طبیعی در دوره ای از رشد خود که غالبا از 8 ماه تا 18 ماه طول می کشد حالتی با نام اضطراب جدایی را تجربه می کنند. که این سن برای بعضی کودکان با توجه به شرایطی که دارند قابل تغییر است و زودتر یا دیرتر پیش می آید. اضطراب جدایی نه تنها بیماری نیست بلکه رشد سالم کودک شما را نشان می دهد . زمانی که کودک برای اولین بار قادر به شناسایی مراقبان اصلی اش از سایرین می شود ترس از دست دادن آنها را دارد. و این دوران، زمان طلایی شما برای ایجاد اعتماد و دلبستگی ایمن در پسرتان است. با اینکه ممکن است این دوره چند ماه طول بکشد و حتی با بزرگتر شدن کودکتان وخیم تر شود، اما به تدریج پس از سپری شدن این چند ماه فرزندتان آرام تر می گیرد. اما وظیفه ی شما چیست؟ اولین کاری که لازم است انجام دهید این است که نگران این موضوع نباشید و آن را به عنوان دوره ای نگاه کنید که برای رشد فرزندتان نیاز است و به تدریج از شدت آن کاسته می شود پس تنها به نیازهای کودک خردسالتان پاسخ دهید و اگر فرزندتان از اماکن شلوغ یا افراد غریبه می ترسد نیاز نیست او را به یکباره به این مکان ها ببرید چون پسر خردسال شما اکنون درکی از پارک ندارد، پس بهتر است به جای پارک یا مهمانی از یکی از دوستانتان یا همسایگانتان که کودک زیر 6 سال دارد خواهش کنید به منزلتان بیاید و هنگامی که خودتان حضور دارید از کودک بخواهید به تدریج به کودک نزدیک شود، و همچنان که پسرتان در آغوش شماست با او حرف بزند وقتی متوجه شدید که در حضور آن کودک احساس غریبگی قبل را ندارد، اکنون بچه را در آغوش او بگذارید و کنارشان بنشینید، اگر این مرحله هم با موفقیت انجام شد در مراحل بعد سعی کنید به مدت 1 دقیقه اتاق را ترک کنید و مجددا بازگردید و کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید و به تدریج این مدت را زیاد کنید تا به نتیجه ی دلخواهتان برسید و اگر پسرتان توانست تا مدت 10 دقیقه آرام باشد با یک کودک دیگر، بعد چند کودک، بعد هم افراد بزرگسال امتحان کنید. فقط در مورد این مسئله با صبر و تحمل برخورد کنید. موفق باشید.