باسلام. خواهر عزیزم شما می توانید با رعایت نکاتی، از بروز بعضی از پرخاشگری های ایشان جلوگیری کنید ولی مسئله ی اساسی به خود همسرتان مربوط می شود. یعنی ایشان باید خودشان در جهت پایین آوردن آستانه ی حساسیت و زودرنجیشان، کوشش کنند و به دنبال ایجاد تغییراتی مطلوب باشند. چون هرچقدر هم که شما در رابطه ی با ایشان ملاحظه کنید و محافظه کارانه عمل کنید، سرانجام ایشان با افرادی به غیراز شما هم وارد تعاملات اجتماعی خواهند شد، مثل دوستان، آشنایان، فامیل، همکاران و ... . اگر همسرتان نتوانند مهارت های لازم را جهت پایین آوردن حساسیت و خشمشان در خودشان ایجاد کنند، مشکلات زیادی در روابط بین فردی خواهند یافت. این مشکلات لزوماً به صورت پرخاشگری نیست. پرخاشگری هنگامی اتفاق می افتد که تحمل فرد، دیگر لبریز شده است. مطمئناً اگر همسرتان کمی در حالات خود بررسی کنند متوجه خواهند شد که در بسیاری از موارد، در روابط بین فردی با شما یا با دیگران، دچار احساسات منفی هستند که در بعضی از موارد، این احساسات منفی، خود را به صورت انفجار خشم نشان می دهد. ایشان لازم است که روی مؤلفه های پیشگیری از خشم در روابط بین فردی و نیز کنترل خشم به هنگام بروز آن، کار کنند. در این زمینه، کتابی را به شما معرفی می کنم که به طور جامع و علمی و درعین حال، به زبانی خیلی ساده، به آموزش این مهارت ها پرداخته است: [هیچ چیز نمی تواند ناراحتم کند. تألیف دکتر آلبرت الیس]. پیشنهاد می کنم به همسرتان مطالب فوق را منتقل کنید. البته حتماً به ایشان تأکید کنید که مطالب فوق، به هیچ وجه نشانه ی این نیست که ایشان مشکل روانی یا شخصیتی دارند. موضوع کنترل خشم و مهارت های زیربنایی آن، جزء مباحث بهداشت روانی محسوب می شوند. یعنی برای افراد سالمی مطرح است که می خواهند به کمال سلامت رفتاری و روانی دست یافته و احساس شادکامی و رضایت از زندگی و رضایت از روابط بین فردی خود را افزایش دهند.