باسلام خواهر عزیزم دویدن کودکتان به خودی خود مسئله نیست ولی به شما توصیه می کنم اگر احساس می کنید دخترتان علاوه بر دویدن،انرژی بسیار زیادی دارد، نمی تواند برای مدتی آرام سرجایش بنشیند، در توجه و تمرکز کردن مشکل دارد، از کارها زود خسته می شود و نمی تواند برای مدتی به یک کار ادامه دهد و آن را به پایان برساند به شما توصیه می کنم همراه با کودکتان به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید و اگر تشخیص احتمالی بیش فعالی در مورد دخترتان مطرح نبود راه حل هایی که در ادامه برایتان می آورم به کودکتان کمک می کند که آرام بنشیند و در عین حال نسبت به همکاریش احساس خوبی داشته باشد. این روش ها بدین ترتیب هستند که از راه بازی کردن وارد می شوید شما می توانید از میان آنها بازی هایی که با مهارت ها و شخصیت کودکتان سازگارتر هستند را انتخاب کنید و یک مدت با او این بازیها را امتحان کنید اگر تحمل داشته باشید این رفتار اصلاح خواهد شد حتی می توانید در این سن با فرزندتان درمورد حقوق همسایگان نیز صحبت کنید. بشمارید و کف بزنید: دخترتان را روی صندلی بنشانید و به او بگویید که می خواهید ببینید می تواند تا هنگامی که شما اعداد را می شمارید، روی صندلی آرام بنشیند یا نه. قبل از شروع مجدد، اجازه دهید چند دقیقه در اطراف پرسه بزند. این بار او را بنشانید و بگویید: "حاضر برای شستن، رفتیم" و تا هر شماره ای که برای آن آمادگی دارد، بشمارید. به تدریج این مدت زمان را افزایش دهید و در ضمن با شمردن همراه با شادی و هیجان آشکار، در او یک حس موفقیت ایجاد کنید. بعد از اینکه توانست به مدت شصت ثانیه در بازی بشمار و کف بزن دوام بیاورد بازی را عوض کنید. با یک زمان سنج آشپزخانه دقایق را بشمارید. کودک در صندلی اش می نشیند و به زمان سنج گوش می دهد تا زنگ آن به صدا درآید. در این بین ما به تدریج و در عرض چند هفته مدت زمان آن را زیاد می کنید. و مثلا می گویید " می خوایم ببینیم چه قدر می تونی آروم بنشینی" زمان را اندازه بگیرید و نتیجه ی کارش را به او بازگردانید: "حالا باید ببینیم می تونی رکوردت رو بشکنی یا نه" البته توجه داشته باشید که این بازی را به مدت خیلی طولانی انجام ندهید و آن را هر روز نیز بازی نکنید. بازی سرگرمی است، شکنجه نیست. از کودک انتظار نداشته باشید که مدت طولانی آرام بنشیند و هیچ کاری انجام ندهد و همیشه به طور متناوب به کودک اجازه دهید بین آرام نشستن ها به کمی دویدن نیز بپردازد . مجسمه بازی کنید: کودک را روبروی خودتان روی صندلی بنشانید و از او بخواهید که دست هایش را روی زانوهایش بگذارد ولی باید سعی کند مانند مجسمه بی حرکت بماند و حتی دست ها یا بینی اش را تکان ندهد. با این تمرین ، او می تواند بین دویدن مدتی بی حرکت بماند. هر چند روز یکبار بازی را تکرار کنید تا آگاهی او را نسبت به کنترلش روی حرکات، بالا ببرید. فراموش نکنید که او را به خاطر تلاشش تحسین کنید و بعد از بازی او را تشویق کنید و لحظات شادی برایش فراهم کنید حتی می توانید او بشمارد و شما مجسمه شوید. همچنین یک راه حل واقعی برای طولانی کردن زمان، ایجاد کردن موقعیتی است که نیازمند آرام نشستن است. به تدریج به او بگویید که انتظار دارید چگونه رفتار کند. یک مداد و یک ورق کاغذ بردارید. برای هر زمانی که او باید آرام بنشیند یک شکل، مثلاً ستاره، دایره یا صورت خندان بکشید. برای مثال ، ده دقیقه آرام نشستن نیازمند کشیدن ده ستاره است. با گذاشتن هر دقیقه، او باید یکی از شکل ها را رنگ کند یا هاشور بزند. هنگامی که تمام ستاره ها یا شکل ها هاشور خوردند، زمان تمام شده و او بازی را برده است. فرود موفقیت آمیز: این یک راه حل سرگرم کننده است که با آن می توانید به صورت تصویری، به کودک خود نشان دهید که از او چه انتظاری دارید. کودک را وادارید که وانمود کند در حال نشستن روی هواپیماست و کمربندش را هم بسته است. به او بگویید که شما خلبان هستید و اعلام می کنید که علامت روی کمربند ایمنی "روشن " است. این بدان معناست که او باید همانجا بنشیند. سپس چراغ کمربند را خاموش کنید تا بدین ترتیب کودک بتواند بلند شود و بایستد. با تکرار این بازی زمان نشستن را در حین دویدن افزایش دهید. بازی دیگر این است که وانمود کنید که صندلی را قبل از اینکه کودک بنشیند، به چسب آغشته کرده اید یا اینکه بگذارید که خودش این تصور را بکند. وقتی او را به صندلی اش "چسباندید از او بخواهید که به دیگر اشیاء یا افرادی که همانطور به صندلی شان چسبیده اند و بسیار آرام نشسته اند، توجه کند و همراه با این بازی ها شیوه ی دویدن را نیز به او آموزش دهید ، که آرام تر و با سرعت آهسته تری بدود، خودتان گاهی همراه با او بدوید تا یاد بگیرد.همچنین می توانید خودتان بازی هایی را طراحی کنید تا به فرزندتان آموزش دهید که روی دویدنش کنترل داشته باشد.