باسلام، برادر گرامی اگر کودک بداند که شما سرانجام، پاسخ مثبت خواهید داد، دیگر مهم نیست که ده بار هم گفته باشید "نه" او آن قدر گریه می کند ، نق می زند، خودش را به زمین می کوبد و بداخلاقی می کند تا سرانجام، تسلیم شوید و او به هدفش برسد. یعنی دخترتان به تجربه آموخته است که اگر پشتکار داشته باشد و خوب جیغ بکشد.. در نهایت برنده می شود. تنها راه حل این مسئله آن است که فرزندتان دریابد که نظر شما تغییر نمی کند و با کسی شوخی ندارید. اگر نه گفتن شما همیشه باعث دردسر می شود و کودکتان عادت کرده در مقابل "نه" شما گریه کند، تاکید می کنم به عقب برگردید و اعمال خودتان را مرور کنید و آنجا که اشکال را یافتید کارتان را اصلاح کنید و جداً تلاش کنید که از آن به بعد طوری رفتار کنید که فرزندتان این عادت را ترک کند. چرا که این عادت می تواند در بزرگسالی باعث ایجاد مشکلات جدی برای فرزندتان شود. از همین رر از همین امروز شروع کنید. برای اصلاح رفتار کودکتان چند توصیه ارائه می دهم با پیگیری آنها توسط خود و همسرتان انشاءالله به نتیجه ی مطلوب خواهید رسید. پیش از حرف زدن بیندیشید، مراقب باشید وقتی کودک تقاضایی می کند به طور خودکار نگویید نه. چندبار شده که منظورتان از نه این بوده که بعداً . بهتر است که درباره پاسختان بیندیشید و تا آنجا که مقدور است، کمتر نه بگویید"نه " که منظورتان واقعاً نه و به هیچ وجه باشد. البته این بدان معنا نیست که همیشه به کودک پاسخ مساعد بدهید ولی درست این است که به تقاضاهای کودک بیندیشید و بی علت پاسخ منفی ندهید. وقتی کودک از شما تقاضایی می کند، صبر کنید، بیندیشید و جواب را در ذهنتان تایید کنید و سپس پاسخ بدهید. اگر لازم است به او بگویید "بگذار یک دقیقه درباره این قضیه فکر کنم" در این موقع فرزندتان آرام تر می شود، هم می توانید خواسته ی او را تغییر دهید و هم می توانید به روشنی به کودک اعلام کنید چه تصمیمی گرفته اید و نظرتان را تغییر ندهید. سپس وقتی پاسختان را گفتید به دخترتان فرصت ندهید که توجیه کند. اگر وارد بحث نشوید از مجادله پرهیز خواهید کرد. پاسخی ساده بدهید. در غیر این صورت، کودک با یک یک دلایل شما مبارزه خواهد کرد و کار به بحث و جدل می کشد. اگر کودکتان هنوز نمی تواند پاسخ نه را بپذیرد، این روش ها را بیازمایید. از روش نادیده گرفتن سنجیده استفاده کنید. پس از اینکه به سؤال کودک پاسخ دادید، اجازه ی بحث ندهید و چانه نزنید. فقط سکوت کنید. پاسخ ها و واکنش های او را نادیده بگیرید. به چراها ، غرها، نق ها و هر چیز دیگر توجه نکنید. این کار را ابتدا از منزل خودتان شروع کنید نه درحضور جمع. کودکی که ماه ها و شاید سال ها عادت کرده است که با گریه و زاری و نق زدن به خواسته اش برسد و شما را تسلیم کند، برای تغییر این عادت نیاز به زمان و تحمل سختی دارد. محکم بایستید و نق های او را از یک گوش بشنوید و از گوش دیگر بیرون کنید. بی تردید این روش مؤثر است. روش دیگر کارت زرد و اخراج است. برای کودکتان توضیح دهید درست مثل بازی فوتبال که اگر بازیکن دو کارت زرد بگیرد از زمین اخراج می شود، او نیز اگر یکبار نتواند پاسخ "نه" را تحمل کند، کارت زرد می گیرد و برای بار دوم باید از فعالیتی که دوست دارد محروم شود و یا به عنوان تنبیه به اتاقش فرستاده شود. حتی گرفتن برخی مزایا از او می تواند مؤثر باشد مثلاً زهرا به تو گفته بودم که نمیشه الآن شیرینی بخوری، چون بحث کردی و بداخلاقی کردی، امشب نمی تونی تلویزیون نگاه کنی. و هنگامی که کودک توانست به راحتی پاسخ نه شما را بپذیرد، دقت کنید که کار او را تحسین و تقویت کنید. یا دفترچه ای برای حرف شنوی کودک داشته باشید. کودک را فوراً برای پذیرفتن جواب منفی تحسین کنید و به علاوه حرف شنوی او را در یک دفترچه ثبت کنید. در پایان روز ، دفترچه را همراه با کودک مرور کنید و به او بگویید که چه قدر از حرف شنوی او خوشحالید. و یا هربار که کودک نه را می پذیرد به او امتیاز بدهید. در ابتدا در مقابل کسب دو امتیاز یک جایزه ی کوچک بدهید، سپس در مقابل سه امتیاز و به تدریج امتیاز لازم را برای کسب جایزه بیافزایید. در این بین گهگاه در حالی که او انتظار تشویق شدن را ندارد، او را با دادن هدیه ای و یا بردن به گردش خوشحال کنید. همچنین در قالب داستان و بازی به فرزندتان یاد بدهید در چه مواقعی و به چه شیوه ای می تواند درخواست کند. و رفتار صحیح را در قالب بازی به او آموزش دهید.