با سلام 1- دوست گرامی، کمی شیطنت و سر و صدا، طبیعت یک خردسال است که بهتر است با صبوری و متانت به او اجازه دهید که انرژی خود را با بازی های سالم و سروصدا و جست و خیز تخلیه کند. بهتر است زمان خاصی را از روز به بازی و تفریح او ، ترجیحا در پارک و محیط بیرون و نه در یک آپارتمان کوچک اختصاص دهید تا انرژی کودکتان با بازی سالم در کنار والدین تخلیه شود. تنها در صورتی به این ویژگی کودکتان به دید اختلال نگاه کنید که سرو صدا و شیطنتهای او در حد بیش فعالی باشد، کودکتان تمرکز لازم را نداشته یا رفتارهای تکانشی و مخاطره آمیز دارد. 2- دوست گرامی، بهتر است کودک تان بیاموزد که شب هنگام و موقع خوابیدن هرکسی باید در تخت خواب خود بخوابد. این مسئله را به عوان یک قانون در خانه خود قرار داده و قوانین خانه تان را به دست خود و در رفتار خود نقض نکنید. البته با توجه به سن کمی که دارد ممکن است ترس باعث شود که تنها در اتاق خود نخوابد. اگر علت را ترس می دانید بهتر است به نوبت شما و مادرش در اتاق و مثلا پایین تخت او بخوابید تا او به خواب رود . اگر عاملی موجب ترس اوست آن را برطرف کنید. در اتاقش را باز گذارید تا به راحتی متوجه سر و صدا، نگرانی یا ناراحتی او شوید. اما اگر به دلیل لجبازی و تنها با هدف پیش بردن خواسته خود ، اصرار دارد در تخت خواب شما بخوابد ، به هیچ عنوان قانون خانه خود را نقض نکنید و با همسرتان به طور هماهنگ با او برخورد جدی کنید. با حفظ آرامش و با محبت از او بخواهید در تخت خود بخوابد و از خواسته خود کوتاه نیایید. چراکه کودکتان باید یاد بگیرد که خواسته و صحبت پدر و مادر و به خصوص پدر اولویت دارد و باید از آن اطاعت کند. البته از انعطاف ناپذیری در این باره خودداری کنید و اگر مثلا به دلیل بیماری یا مشکل خاصی کودکتان نیاز به توجه و بودن در کنار شما در حین شب دارد استثنائا در اتاق او تا صبح بخوابید . یعنی به هیچ عنوان به او اجازه ندهید که تحت هر شرایطی در رختخواب شما بخوابد. اگر قرار است کنار او باشید، باید این خواسته در اتاق او اجرا شود نه در اتاق شما. در این حالت در عین حال که به نیاز او توجه کرده اید قانون خانه شما هم نقض نشده است. 3- علت دیر خوابیدن او را بررسی کنید. آیا در طول روز و بی موقع می خوابد؟ آیا صبح زود از خواب بیدار نمی شود و تا ظهر خواب است؟ اگر الگوی خواب و بیداری او متناسب با قانون خانه شما نیست به تدریج و هر شب نیم ساعت یا یک ربع زودتر او را به رختخواب هدایت کنید و با خواندن کتاب قصه برای او و نوازش و لالایی گفتن او را بخوابانید. ممکن است نیاز باشد تا مدتی شما هم با او زود بخوابید تا با دیدن تاریکی و کاهش محرکهای محیطی او هم زودتر بخوابد. این خواسته را به صورت یک عادت در او در آورید و خواب به موقع و بیداری به موقع را به عنوان قانون خانه خود قرار دهید و خود نیز ان را رعایت کنید. سعی کنید در رفتار، الگوی مناسبی برای فرزند خود باشید. سعی کنید تفریحات و موضوعات مفرح را به طول روز منتقل کرده و از قرار دادن برنامه های مهیجی چون تفریح، رفتن به منزل اقوام و دوستان یا دیدن فیلم در اواخر شب و به خصوص همراه با فرزندتان خودداری کنید. از اکنون او را عادت ندهید که با شما در دیدن فیلم های بزرگسالان همراه باشد. هر سنی باید برنامه خاص خود را ببیند و آن هم در ساعت مناسب آن. 4- درست است که 7 سال اول زندگی کودک را پادشاه می دانند. اما این به معنی ب توجهی به خطاهای کودک و اینکه به اصطلاح کودک هر آنچه می خواهد بکند نیست. منظور از این صحبت آن است که به خصوص در 7 سال اول زندگی، کودک نیاز به توجه بیشتری داشته و لازم است لحظه به لحظه بر او نظارت داشت. ضمنا انعطاف والدین در این مدت برای تربیت کودک بیشتر است و والدین نباید از کودک انتظاری بیش از سن او و توانایی های عقلی او داشته باشند. مثلا وقتی کودک خسته و ناراحت است والدین نباید انتظار داشته باشند که کودک خود را همانند یک نوجوان یا فرد بزرگسال کنترل کند و یا گریه نکند. در این شرایط باید والیدن کودک را درک کرده و رعایت قوانین و اصول تربیتی را موکول به زمانی کنند که کودک به اندازه کافی استراحت کرده و آزرده و ناراحت یا بیمار نیست. پس پادشاه بودن کودک به معنی بی توجهی به تربیت او در 7 سال اول و در نتیجه پرورش کودکی لوس و لجباز نیست که هیچ اصل یا قاعده ای را برای رفتار صحیح نیاموخته باشد. لازم است در طی این مدت با توجه به توانمندیهای کودک، خلق و خوی کودک، رشد عقلی کودک، شرایط خانه وخانواده ، قوانین و اصولی برای رفتار کودک وضع شود و در زمان مناسب آن، وقتی کودک آمادگی لازم را دارد با تشویق و محبت و قرار دادن جایزه برای رفتار درست او، اصول درست رفتار کردن به او آموخته شود. 5- دوست گرامی، تنبیه انواع مختلفی دارد که هریک با توجه به شدت رفتار نادرست کودک و نیز با توجه به اثرگذاری یا عدم تأثیر سایر روشهای تنبیه ، قابل کاربرد است. ابتدایی ترین نوع تنبیه ، حذف تقویت است. یعنی وقتی کودکتان رفتار نادرستی انجام میدهد و با تذکر شما از آن دست برنمی دارد ، تقویتی که از قبل برای او در نظر گرفته اید را حذف کنید. مثلا: به این خاطر که این هفته اصلا مسواک نزدی یا حرف زشت زدی یا به بزرگترها بی احترامی کردی ، آخر هفته شهربازی نمی رویم. اگر هفته دیگه این رفتار را نداشتی آنوقت جمعه هفته بعد میریم شهربازی. نوع دیگری از تنبیه ارائه یک محرک آزار دهنده برای کودک است. مثلا به دلیل بی ادبی کردن کودک ، به او اخم می کنید یا از توجه به او خودداری می کنید. نوع دیگری از تنبیه محرومیت است. به خصوص در شرایطی که رفتار کودک موجب آسیب به او یا دیگری می شود و سایر روش های تنبیه کارساز نیست بهتر است کودک را به اتاقی بفرستید و برای مدتی او را در اتاق حبس کنید. البته نباید در این اتاق وسیله ای برای تفریح یا وسیله ای خطرناک وجود داشته باشد. بهتر است از این روش یه عنوان آخرین گزینه استفاده کنید. ضمنا از تنبیه بدنی و خشونت در مقابل رفتار نادرست او به شدت خودداری کنید و الگوی رفتار درست برای کودک باشید. با عمل و رفتار خود به کودکتان یاد دهید که چگونه رفتار کند نه با شعار، حرف و پند و نصیحت.